Kan iedereen diploma's halen? En als dat niet zo is, wat zegt dat dan over intelligentie en kwaliteit? In een discussie met Martine Vos over certificering van coaching (zie 11e, 12e en 13e reactie bij http://www.jongebazen.nl/md-wel-en-wee/arrogante-coaches-nemen-collegas-de-maat) ga ik hier op in. Ik vind de thematiek belangrijk genoeg om de laatste reactie als artikel te plaatsen. Hier is het. Ik ben een voorbeeld van een coach die zonder diploma’s (maar wel met de vereiste cursussen) iets heeft mogen bereiken in het bedrijfsleven. Uiteindelijk heeft dat er toe geleid dat ik 2x gevraagd ben door de NOBCO en dat pleit voor het ‘gilde’. De eerste keer om een artikel te publiceren in hun tijdschrift voor coaching. De tweede keer om op Nijenrode een lezing te houden over ‘lastige’ opdrachtgevers. Ik bedoel dit alles niet opschepperig, maar dat zal uit het artikel hieronder wel blijken.
Ben ik een uitzondering op de regel? Misschien. Maar waar het om gaat is dat ik zelf veel moeite heb met examens. Op school al kampte ik met dat probleem. Snapte ik de dingen goed, haalde goede cijfers bij overhoringen, maar zodra er repetities aankwamen en tentamens, dan verknalde ik het. Zo heb ik ook mijn rijbewijs nooit gehaald. 102 lessen, maar bij het examen ging het faliekant mis.
Ik heb er mee leren leven. Ook bij coaching, training en mediation. Ik heb veel opleidingen gevolgd, maar zodra het om diploma's ging, haakte ik af. Waardoor je -mede door ervaring- wel de kennis, kwaliteit, houding en vaardigheden hebt en zeker de drive, maar niet de diploma's. Overigens zijn de NMI-examens bijvoorbeeld ook nog eens erg duur voor een zzp’er. In grote organisaties wordt dat allemaal voor je betaald, maar als zelfstandige moet je iedere coach en cursus zelf betalen.
Nog eens: ik heb er mee leren leven, mijn klanten ook, maar de samenleving niet. Die wil harde bewijzen zien. Ik heb e.e.a. leren te compenseren door boeken te schrijven (om te laten zien dat ik de kennis wel heb), commissaris te zijn bij een faculteitsvereniging van de VU en hard te werken en nu helpt mij de ervaring. Maar ik zal de enige wel niet zijn met faalangst bij examens.
Het grappige is dat je dan bijvoorbeeld academici opleidt, aanstuurt of coacht zonder zelf academicus te zijn. Maar nog eens: zonder ijdel te willen zijn,misschien ben ik hier de uitzondering op de regel. Hoe zit dat dan met anderen, die wel talentvol zijn maar moeite hebben met het halen van diploma’s? Ik zou graag wat reacties zien.
KOLB er maar eens bijhalen. Ons leerstelsel is erg afgestemd op mensen met een denkersleerstijl. Mensen die goed zijn in reproduceren van stof en verbanden kunnen leggen. Ben je wel goed in dat laatste en minder goed in dat eerste in examensituaties, dan kom je nergens. Hoeveel talent gaat daar mee verloren?
Een bijkomend punt is dat je zonder diploma’s altijd ook een uitgebreider verhaal over je kwaliteiten moet hebben, en dat komt alweer dicht bij opscheppen of bij window dressing. Nog eens: ik heb er mee leren leven. Ik heb mijn weg met deze handicap wel gevonden. Maar zelfs bij sollicitatieprocedures lig je er al snel uit omdat het vereiste diploma ontbreekt.
Het brengt me op een idee. Ik zou wel eens willen onderzoeken of er een academie te vormen is voor mensen met talent of andere leerstijlen, die verkrampen tijdens examens. En examens aan te bieden op een andere manier.
En oh ja, tot slot dan nog dit. Ik heb de verkrampingen alleen bij examens; niet bij belangrijke speeches, trainingen, lezingen en dergelijke. Jouw reactie, Martine, heeft me op het spoor gezet om hier eens verder over na te denken. Thnx dus. Natuurlijk speelt dit alles mee bij mijn kritiek op certificering. van concurrenten Je wordt meer getriggerd dan anderen door concurrentievervalsing en door keurmerken die ervoor zorgen dat het vak waar je veel van houdt, niet open staat voor je. Zeker als daar onrechtvaardige aspecten in zitten. En gelukkig maar dat er mensen zijn die dan een handicap hebben bij het halen van diploma’s. Die signaleren dat onrecht en maken er een punt van.
Bert Overbeek is een ervaren interim manager, trainer, coach en mediator. Zijn specialiteit is het effectief maken van teams en organisaties. Hij schreef de boeken ' Heerlijk, de werkvloer op!' en ' Goeroegetwitter'. Op dit moment werkt hij aan 'Voer voor jonge bazen'. U kunt hem vinden op de twitteraccount 'Goeroetweets' en de veelgelezen weblog www.jongebazen.nl Wilt u vrijblijvende inlichtingen? pitcher.support@hetnet.nl
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Een academie is misschien wat veel , maar flexibiliteit doet een hoop , als het kan mag een examinator best creatief zijn . Je kan er goede nieuwe medewerkers aan overhouden.
Toevallig (of niet) kwam ik op jouw website en las met veel belangstelling bovenstaand artikel.
Het niet in bezit hebben van een officieel diploma hoeft niet altijd het gevolg te zijn van examenangst, of iets dergelijks. Soms is het gewoon een bewuste keuze die men maakt.
De meeste coaches die ik ken hebben geen officiële diploma('s), maar hebben zich in de loop der jaren op een bepaald gebied gespecialiseerd, en zijn hierin erg goed. Ze leveren resultaten. En hier gaat er tenslotte toch om? Bedrijven huren een coach in die hen werkelijk helpt bij het oplossen van een specifiek probleem. Een coach wordt betaald voor het behaalde resultaat, en niet zozeer voor het al dan niet in het bezit hebben van een diploma. De geschiedenis kent trouwens een hoop succesvolle (ondernemende ) mensen zonder diploma. Met een sterke motivatie en wat gezond verstand kom je al een heel eind.