Zelfreflectie is een hot item voor managers. Ik hoor vaak dat een van hun medewerkers 'geen zelfreflectie' heeft. Of ze dan echt zelfreflectie bedoelen, weet ik niet. Uit die gesprekken maak ik op dat men iets bedoelt als zelfkennis: iemand heeft geen inzicht in zijn effect op de omgeving. Vaak wordt er aan gekoppeld dat de persoon in kwestie 'inhoudelijk' wel goed is. 'Dat is nu juist zo lastig'.
Inhoudelijk wel goed, maar geen zelfreflectie. En dan is er altijd wel een collega die roept dat zelfreflectie niet aan te leren is. Waarmee de betrokken medewerker zijn stigma heeft: geen zelfreflectie, en dat zal altijd zo blijven. In mijn nieuwe boek 'Diversiteit' besteed ik een hoofdstuk aan een zelfreflectiemodel. Ik geloof dat het wel te leren is. Maar het is niet simpel.
Zelfreflectie is namelijk meer dan zelfkennis, en inzicht in het effect op de omgeving. Het heeft ook te maken met de context, en de daar levende verwachtingen. En met de groepsdynamiek van een bepaald team. Gedrag dat in het ene team niet kan, is in het andere juist prettig. Tenslotte is er dan nog het gegeven dat managers eigenlijk bedoelen 'Hij neemt mijn mening over hem niet over', wanneer ze zeggen 'hij heeft geen zelfreflectie'. Dan moet de manager bij zichzelf te rade gaan. Nietwaar?
Bert staat intussen bij Managementboek.nl op nummer 5 met zijn boek ‘Diversiteit’. Organisaties die 20 exemplaren bij Bert bestellen, krijgen van hem een kosteloze workshop in het najaar (november, december). Bestellen via pitcher.support@hetnet.nl
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>