Margriet Breet is moeder van vier kinderen, kinderboekenschrijfster (' Apie en Peluk') en bovendien onderhoudt ze een weblog (www.margrietbreet.nl). Haar leven is meer dan een 40 urige werkweek. Nu is Margriet bepaald geen klager, maar heel af en toe wil ze toch wel graag even aftappen.
Ik ben jaloers, echt waar, stinkend jaloers op mensen die een gewone baan hebben van 9 tot 5. 's Morgens gaan ze de deur uit na een voedzaam ontbijtje en een longdrinkglas gezonde sap om tegen de avond weer binnen te komen stappen en aan te kunnen schuiven voor een warme maaltijd die hoogstwaarschijnlijk bereid is door een liefhebbende partner, m/v.
Als ík werk, moet het tussen de bedrijven door, en dat zijn er nogal wat. (de was, de boodschappen, de afspraken bij diverse hulpverleners voor diverse gezinsleden, de stal die dagelijks uitgemest moet worden, eten koken, kinderen opvangen, zwemlesbezoekjes, vervoer van- en naar vriendjes of vriendinnetjes, verjaardagen en gá zo maar door) Er is bijna nooit een dag waarin er niets tussen komt. Tussen mijn werk en mij bedoel ik.
Ik noem even een voorbeeld: Vanmorgen dacht ik dat ik de 'hele' ochtend zou kunnen werken. (m'n boekje moet overmorgen af, er moeten nog zeker 14 bladzijden geschreven worden, dus die tijd heb ik erg hard nodig!) Ik stond om kwart over 8 de was al op te hangen, het ontbijt zou ik overslaan, de jongste moest maar alleen naar school, en hoppá, dan zou ik aan de slag. Nou, forget it but, ik moet dus om half 10 een kind ergens heen brengen, een uurtje wachten en dan weer terug rijden. Ben ik om 11 uur zo'n beetje thuis, heb ik nog 5 kwartier om te schrijven. Want dan komen de kinders thuis en kan ik het wel shaken met m'n werk. Misschien dat er nog een gaatje inzit van 1 tot half 3, dat weet ik niet, ik hoop het, maar ook daarna is het bekeken want dan ben ik taxichauffeur voor de jongste. Die moet opgehaald worden van een verjaardag in Zeewolde omdat ie moet proefzwemmen. Dus zit mams te bakken in een veel te heet zwembad en dat zal tot een uur of 5 duren. Waarna er gekookt zal moeten worden plus alles wat erbij hoort. Dat betekent dat er pas om een uur of 8 vanavond tijd is om aan het werk te gaan. Kijk, dat is nou de reden dat ik zeg: doe mij maar een baan van 9 tot 5. Lekker makkelijk, er komt niks tussendoor, alle condities om te werken zijn aanwezig en daarna ben je klaar.
Ik niet.
Ik ben nooit klaar.
En mijn boek ook niet op deze manier.
Zucht!!!
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Het combineren van kinderen en werk zonder gedurende een bepaalde tijd de kinderen door iemand anders op te laten vangen lijkt mij helemaal een onmogelijke klus. Uit het verhaal van Margriet proef ik dat ook. Om geen verkeerde conclusies te trekken daarom ook de vraag: Waarom de kinderen niet bepaalde momenten bij iemand anders onderbregen? Het geeft namelijk rust aan zowel de kinderen als jezelf.
Zoals gezegd ben ik sinds twee maanden van functie veranderd. Weer "gewone dagdiensten", zij het wel 60 uur/week van huis en een zwaardere functie inhoud. Dat is weer een hele andere druk en het missen van de kleine moet nog een plekje krijgen.
Hoewel ik Margriet waardeer voor de passie voor haar kinderen, ga ik mee met de stelling van Rene. Tot twee maanden terug maakten wij ook geen gebruik van kinderopvang, nu ontkomen we niet aan 2 dagen KDV en oma/opa die bijspringen. Dat het wennen is om een deel van de opvoeding uit handen te geven behoeft geen uitleg. Maar als papa en mama thuis komen, is er wel alle aandacht voor de kleine. De momenten van kinderopvang met avonddienst, wordt goed gebruikt om achterstallig werk (huishouden ed.) te doen. Netto heeft onze kleine meid dus meer (kwalitatieve) papa en mama als voorheen.
En tot slot; ik lees tussen de regels door dat werk ook belangrijk is voor Margriet. Stel jezelf dus ook de vraag hoe gelukkig je wordt van een "gewone 9-5 baan". Niets is zo belangrijk voor je kind als lekker in je vel zitten. En als je kiest voor werk, dan is plezier hebben in je werk van wezenlijk belang in mijn optiek.
Succes met het komen tot een oplossing voor de spagaat die je ervaart. Veer op en ga verder.
Ik ben moeder van twee pubers van 14 en 12 die het meeste ondertussen zelf doen. Ik werk 4 dagen in de week. Vorige week, de voorjaarsvakantie, had ik twee dagen 'vrij'. Ach, het was erg gezellig hoor in huis, eerlijk waar. Maar het gevoel van vrij zijn had ik niet. De was, de boodschappen (nu nog meer dan anders), het halen en brengen (van de 'band' tegenwoordig, zolang ze nog niet zelf een rijbewijs hebben zal moeders de versterkers moeten vervoeren), logeerpartijen.... De hele dag herrie in huis.
De stapel boeken uit de bieb ligt er nog steeds. De stapel dvd's met kwaliteitfilms groeit dankzij Idols. En dan heb ik een partner die elk weekend staat te stofzuigen, de vaatwasser uitruimt, de helft van de afspraken bij de orthodontist voor zijn rekening neemt (valt ook niet mee hoor met twee puubs in de beugel!), met wiskunde helpt enz enz!
Kortom, verzet je er maar niet teveel tegen. Het is niet anders. Misschien als ze de deur uit zijn? En missen we ze zo....
Groetjes, lieve moeders, wat is er mooier dan een levend wezentje dat je aankijkt en wat van je verwacht. Die weet dat je er bent als zij/hij zich niet happy voelt. Die streelt en lieve troostrijke woordjes fluistert.....Daar geniet IK van.
Geniet ervan lieve jonge moeders!
Bert, ik zoek invulling voor je 'Pauwenvraag' uit “ Flirten op de werkplek; mag dat? ??? in dit verhaal.
Misschien is het weer simpel, net als bij de Pauw. Als je een ei uitbroedt, dan krijg je het kuiken er gelukkig bij.
Is het probleem nu tijd, en tijd bestaat niet denk ik, of een ander?
Ik heb bewust gekozen voor "de spagaat'(leuke uitdrukking Michel), maar ja, ik ben niet elke dag even lenig helaas.
Ik plaatste het verhaal van Margriet niet omdat ik het een zielige uiting vond van een hulpbehoevende vrouw, maar om te laten zien dat niet alleen mensen in het arbeidsproces het druk hebben. Ik heb respect voor de wijze waarop ze zich door het leven beent, met al die zaken die haar aandacht vragen. Hulde dus; geen goede raad!
Overigens vooral respect, maar dat neemt niet weg dat ik erg bewust niet kies voor kids (als je daar al een keuze voor kunt maken)..
Dit laat naar mijn mening de schoonheid onverlet van de uitspraak van Bas. Het genieten van kinderen wordt door sommigen absoluut te weinig gedaan. Maar niet door deze Margriet, weet ik, die altijd voor haar kinderen klaar staat, en daarbij nog andere wensen heeft, zoals het schrijven. Met haar boek 'Apie en Peluk' heeft ze al veel andere kinderen vrolijk gemaakt. Ze heeft kennelijk meer dan een ei te leggen, Marco. En daarin onderscheidt ze zich van de pauw, die bovendien niet tot het schrijven van boeken in staat is.
Ik heb dan toch nog een vraag. Nieuw leven, het wonder, zou toch het gevolg moeten zijn van liefde, passie en hartstocht van twee individuen. Moet Margriet het dan helemaal alleen doen, is de aanleiding verdwenen en staat ze er alleen voor?
Overigens zijn mijn ervaringen met een KDV van een andere aard; maar ik en mijn vrouw hebben onze dochter de eerste weken ook met pijn in het hart weggebracht. Nu zien we haar meer en meer optrekken met andere kids; dat is ook leuk.
Nogmaals diep respect voor de wijze waarop jij, Margriet, probeert jezelf een weg te banen. Volg vooral je hart, dat is het laatste "advies" in deze.
Als je iets bereikt is het vaak meteen op zoek naar een volgend en verder liggend doel, dat maakt het leven spannend en uitdagend wat mij betreft...
Is je boek al af en uit? Ik ben erg benieuwd. Als jij 14 pagina's in 2 dagen schrijft, terwijl je geen tijd hebt, dan moet het resultaat bijzonder zijn.
Hemmy
Ja, het boek is af. Ik heb het in de maand februari geschreven, in 3 weken. Het was hard werken, maar het is gelukt! De redactie heeft het nu reeds 3 maanden in haar bezit en ik heb het nog steeds niet terug gekregen. Over effectief tijd indelen gesproken...
Overigens, als je van mijn vorderingen en overige wel en wee op de hoogte wil blijven, kan ik je aanraden mijn website te bezoeken waarop ik een (bijna) dagelijkse column schrijf, onder andere over dit soort dingen en nog veel meer. (<a href="http://www.margrietbreet.nl/" rel="nofollow">www.margrietbreet.nl</a> )
Hartelijke groet, Margriet
Ieder mens heeft een keuze. Maak die keuze en leef er naar.
Het verhaal wat geplaatst is zegt iets over Margriet en haar levenswijze. Weinig tijd, altijd druk en toch een goed moeder (zie commentaar Fred) is de essentie van het verhaal.
Het is de keuze van Margriet.
In bovenstaand verhaal gaat het over twee mensen. Ben benieuwd naar de keuze van het kind.
Jos (I)
Begeleider en vader van twee dochters waarvan ik de keuze al 11 en 8 jaar ken.
Ik zou graag in concact willen komen met papa's die wel ondernemend zijn!