Olympische ploegenachtervolging leert bedrijven iets

Veel is te bereiken door de schouders er eens lekker onder te zetten. Maar dan nog kan het lelijk misgaan, zagen we tijdens de Olympische Spelen in Turijn. ' Onze jongens'  schaatsten tijdens de ploegenachtervolging fantastisch. Ze waren op weg naar goud. Het ging soepel en licht. Het succes gloorde aan de meet. Maar toen...

Tegenwoordig zijn prestatie aan de orde van de dag. Weinig mensen zetten er meer vraagtekens bij. Heel anders dan in de 60s, 7os en 80s, toen er nogal wat verzet was tegen de ' prestatiemoraal'.  Presteren doe je door hard werken, door slim te werken en doelmatig te denken en handelen. Het resultaat is leading.

Naar een resultaat toe werken is lekker. Zeker als je een prettig team hebt. Wanneer er een goede onderlinge sfeer is, en iedereen weet wat er van hem verwacht wordt, zie je dat dat zijn effect heeft op de prestaties. Er komt succes. En als je veel succes hebt, kom je in de top terecht. Zowel bij sport, als bij bedrijven.

Geluk is een onmisbare factor, maar veel is te bereiken door de schouders er eens lekker onder te zetten. Maar dan nog kan het lelijk misgaan, zagen we tijdens de Olympische Spelen in Turijn. ' Onze jongens'  schaatsten tijdens de ploegenachtervolging fantastisch. Ze waren op weg naar goud. Het ging soepel en licht. Het succes gloorde aan de meet.

En toen, toen was daar de toevalsfactor, het lot, de split second. Noem het hoe je het noemen wil. De heren gleden uit. Alsof ze uit de hemel vielen. Hoppa, daar lagen ze met hun billen op het ijs. Weg goud! Weg succes. En zo is het soms ook in het bedrijfsleven. Alles is goed voorbereid, je gaat geweldig samen en plotseling is daar de uitglijdende schaatser die alles bederft. Een ander bedrijf gaat er met het goud vandoor.

Er is een verschil. In de sport kan je je niet verschuilen. In het bedrijfsleven wordt de verantwoordelijkheid nogal eens op anderen geschoven. Vind je niet?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Michel de Wit
Bert,

Hoewel ik graag metaforiseer en je boodschap ook best een forse kern van waarheid vind hebben, begin ik met repliek. Ook in de sport wordt met regelmaat verscholen: de coach is niet goed (hoeveel zijn er bij Barca niet geweest de afgelopen 10 jaar) of de materialen zijn niet passend... Afschuiven is een cultuur/maatschappelijk probleem zou ik bijna willen veronderstellen.

Dat verantwoordelijkheden makkelijk worden afgeschoven is bijna een open deur. Je komt het in alle lagen tegen. Door te wijzen naar een ander verschuift de aandacht van je weg; niets is zo makkelijk als het toepassen van die methodiek. Maar ik vind het ronduit korte termijndenken. Je moet wel heel naief zijn om te denken dat je met dergelijk gedrag de wedstrijden zult blijven winnen. Misschien wordt de "houdbaarheid" van dergelijk gedrag mede bepaald door de hoeveelheid ogen die er op gericht zijn: er keken 2 miljoen Nederlanders naar de vallende glijders. Iedereen heeft kunnen zien dat, wie en wanneer het misging. En nu maar zeggen dat het ijs niet goed was......

Michel
Björn van Vliet
Michel, een coach in de sport is er om bijvoorbeeld het dilemma van de collectieve actie op te lossen in een team of om bij een enkeling het onderste uit de kan te halen. Het ligt als het tegenzit en ook als het meezit natuurlijk nooit alleen aan de coach. Coaches/trainers kunnen weldegelijk van doorslaggevend belang zijn (Mourinho/Chelsea en Rijkaard/Barcalona).

En bij een sport waar de sporters afhankelijk zijn van materiaal waar zij geen invloed op hebben, ijs en de schaatsen, kan het toch echt aan iets anders dan jezelf liggen. Dat is nou eenmaal zo, klinkt flauw maar is absoluut de realiteit. Dat Sven Kramer niet in goede doen is, is duidelijk, maar een supercoach had dat misschien kunnen omkeren........ Waar het aan ligt, is in dit geval onduidelijk.

Dat betekent niet dat je verlies mag afschuiven......... Een echte topsporter doet dat niet. Het publiek is daarentegen nooit reeel; het publiek baalt en geeft alleen om de eigen sporters........... Gelukkig maar.

In het bedrijfsleven is afschuiven evenmin te bekoren. Het afschuifprobleem is nogal betrekkelijk in mijn ogen. Met afschuiven verandert de situatie niet, het heeft simpelweg geen nut. Wie komt er met continu afschuiven weg, op de afdeling waar ik werk helemaal niemand! Als het jou niet aangaat zou ik me er niet al teveel zorgen om maken, of is dat afschuiven :)
Bas schenk
"Afschuiven is ontlopen van je verantwoordelijkheid" Dat is mijn stelling. Zonder pardon. Een sporter die permanent afschuift op wat of wie dan ook is in mijn ogen geen echte sporter. Moet in mijn ogen niet meer sporten, althans niet voor miljoenen mensen die met verwachting naar zijn prestaties kijken.
Zo ook met managers of zo je wilt jonge bazen, als die afschuiven om zo hun niet gestelde doelen te verklaren zijn natuurlijk geen managers. Kenmerk van manager of jonge baas moet zijn : "trek verantwoordelijkheid naar je toe!" Niet iedereen kan dat hoor, daarom zijn er meer medewerkers dan managers of jonge bazen. (gelukkig maar).
Patrick Spits
Je kunt pas winnen, als je leert om te gaan met verlies.

Dat is een mooie sportwet die helaas niet altijd wordt toegepast in het bedrijfsleven. fouten worden helaas weleens in andermans schoenen geschoven.

Groeten,

Patrick Spits