Minirok en decollete

Als je sommige biologen en verwante wetenschappers moet geloven, dan kleden wij vrouwen zich sexy, omdat we de man willen verleiden om de soort in stand te houden. Tegenspreken helpt niet, want ze zijn heilig overtuigd van hun gelijk. Het maakt niet uit hoe hard vrouwen roepen dat ze dit voor zichzelf doen. We worden keihard beschuldigd en voor dom uitgemaakt. Bovendien weten we écht wel hoe het zit, maar de façade dient hoog gehouden te worden. Gewoon negeren deze betweters! 

Een flink aantal jaren geleden werd een etentje verpest door een discussie over vrouw en kleding en de mogelijke reacties van mannen daarop. De setting: een bevriend lesbisch stel en een goede vriend. Mijn stelling was dat als een vrouw overduidelijk sexy gekleed de kroeg in gaat en een hele avond intiem met een man aan de bar kletst, ze een boodschap uitzendt over haar beschikbaarheid. Achteraf melden dat de man in kwestie zich helemaal niets in het hoofd had mogen halen, is hypocriet. Het lesbische stel viel mij daarop keihard aan; een dame mag schaamteloos dit gedrag vertonen en het ligt aan de man dat hij gefrustreerd naar huis gaat.  

Feit blijft dat bepaalde kleding kan afleiden. In de vrije tijd is dat tot daar aan toe, maar tijdens het werk is het te obvious om in korte rok en flinke inkijk rond te dartelen. Behalve als dit je werk is. Bij professioneel gedrag hoort professionele kleding, zodat de aandacht bij het werk gehouden wordt. Eens overkwam mij per ongeluk dat een wikkeljurk teveel zicht op mijn benen gaf. (Het is overigens een zeer decente jurk). Een cursist vroeg in de eerste de beste koffiepauze of ik daar alsjeblieft rekening mee wilde houden, want hij was niet in staat te luisteren naar het betoog en de medecursisten. Natuurlijk wilde ik dat. Het kledingstuk is verbannen naar de vrije tijd outfits. 

We hoeven geen zedige doetjes te worden die rekening houden met mannen die (al dan niet door hun geloof waarin van alles verboden en geboden wordt) door het tonen van een beetje huid al opgewonden raken. Maar een beetje nadenken over onze uitstraling is toch niet teveel gevraagd?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Stef Bots
Paola, het gedrag van ons mensen wordt voor een (groot) deel bepaald door onze biologie. Niet uitsluitend maar wel in behoorlijke mate. Een goede paarvorming met als doel de bezorging van succesvol nageslacht behoort ontegenzeggelijk tot de belangrijkste drives daarbij. Dat lijkt mij toch niet teveel gezegd.In vrijwel alle diersoorten zie je daarbij het volgende basispatroon: mannetjes gaan een (vaak felle) competitie met elkaar aan om bij de vrouwtjes in het gevlei te komen. De inzet is dan ook hoog, aangezien bij bijv. de meeste zoogdieren, waartoe wij behoren, slechts één mannetje, de alfa, mag paren met de vrouwtjes. Hij heeft, in de ogen van de vrouwtjes, immers de beste kwaliteiten. In minder 'strenge' soorten zoals de mens loopt het mannetje toch in ieder geval aan aanzienlijk risico uitgesloten te zijn van de seksuele geneugten en van nakomelingschap. De vrouwtjes kijken daarom het mannetjesgekrakeel oplettend maar terughoudend aan en stellen zich na afloop onmiddellijk en gewillig beschikbaar aan de overwinnaar. Met andere woorden: de mannetjes wikken, de vrouwtjes beschikken. De survival of the fittest betreft dan ook allereerst en vooral de mannetjes.

Goed bij de mens is er binnen een willekeurige gemeenschap niet één alfa mannetje maar het komt wel akelig in de buurt: DNA onderzoek heeft uitgemaakt dat de huidige mensheid afstamt van tweemaal zoveel vrouwen als mannen. Om aan zo’n verschil te komen moet in heel de geschiedenis van het mensenras zoiets als tachtig procent van de vrouwtjes en maar veertig procent van de mannetjes zich hebben voortgeplant. De vrouwtjes hebben zo hun eigen besognes: hoe kan ik ervoor zorgen dat het alfa mannetje, nadat hij zijn builen en schrammen van het zojuist verstreken gevecht heeft schoongelikt, juist op mij afkomt en niet op de andere vrouwtjes? Soms wordt dit opgelost doordat het ene alfa mannetje het met alle vrouwtjes mag doen: een harem vormt zich. Indien bij een soort het de gewoonte is om individuele en duurzame paren te vormen, gaan de vrouwtjes ook een competitie aan. Deze competitie luidt niet wie van de vrouwtjes de beste is als zodanig maar wie het beste erin slaagt om het (de) alfamannetjes aan te trekken. We gaan weer even terug naar de mens. We kunnen dan enkele interessante dingen waarnemen die om nadere verklaring vragen. Bij de mannetjes zie je een grote interesse in seks. Je weet wel, elke zes seconden en zo. Het zijn dan ook bijna uitsluitende de mannetjes die (grote bergen) porno of ander erotisch materiaal inslaan en als ze dat niet doen geven ze gewoon in natura hun ogen de kost, wandelend op straat of waar dan ook. Dat ‘doen’ ze niet, daar ligt geen beslissing aan ten grondslag, het *gebeurt* gewoonweg. Het is een (nauwelijks bedwingbare) aandrang.
De vrouwtjes onder ons vertonen ook zo hun eigenaardigheden. Zo zijn alle vrouwtjes gepreoccupeerd door uiterlijk. Niet dat van de man, maar hun eigen uiterlijk en dat van andere vrouwen. De meeste vrouwen vinden andere vrouwen dan ook meestal veel mooier dan mannen (de gevolgen voor de kwaliteit van seksuele relaties is m.i. nog niet afdoende of eigenlijk in het geheel niet onderzocht) . Ik ken in ieder geval geen enkele vrouwelijke kunstenaar die mannen naakt schildert, als ze al überhaupt mannen schilderen. Als kunstenaressen naakt afbeelden is dat bijna en uitsluitend vrouwelijk naakt. Het centrale thema van alle vrouwenbladen is uiterlijk en beauty. Dan van de vrouw wel te verstaan. Deze aandrang is zo sterk dat, ik zal er niet ver naast zitten, van alle reclames op t.v. zo’n beetje een derde maar één thema heeft en dat is het uiterlijk van de vrouw (smeerseltjes, haarstyling, bodylotions, opmaak en wat niet meer zij). Een dergelijke frequentie tref je ook aan als je een telling zou houden naar de branche verdeling van winkels in de gemiddelde stad. Geen enkele productgroep is zo predominant aanwezig. Dit terwijl wij mensen toch een enorme veelheid en verscheidenheid aan producten kopen en verbruiken waarvoor reclame gemaakt zou kunnen worden of winkels geopend in de stad. Ik denk zo dat ook bij de vrouwtjes geldt: dat ‘doen’ ze niet maar het gebeurt gewoon. Het is een (nauwelijks bedwingbare) aandrang. Ben ik nou gek als ik beweer dat de erotische beleving van de man is gericht op de vrouw en van de vrouw op zichzelf? Met alle nuances die je daarbij kunt bedenken is dat toch wel kernachtig de beste wijze om bovenstaande waarnemingen in één zin te vatten lijkt mij. Een andere zie ik niet zo gauw tenminste. De vraag is nu: waarom vertonen mannen en vrouwen dat nogal, als ik zo vrij mag zijn, stereotype gendergedrag? Ten aanzien van zowel de man als de vrouw zou ik zeggen: ‘omdat ze dat voor zichzelf doen’. Nogal wiedes. De man heeft heus niet zo’n indringende aandacht voor de vrouw met als beweegreden omdat ie dat voor de vrouw doet. En de vrouw heeft inderdaad vast niet zoveel aandacht voor haar eigen uiterlijk (incl. het zorgvuldig frutselen aan knoopjes en sexy jurkjes en het voortdurende schilderwerk met als inzet het zorgvuldig maar terughoudend en gepast uitstallen en/of benadrukken van de erogene zones) omdat ze dat voor de man als zodanig zou doen. Er is hier namelijk in het geheel geen sprake van beweegredenen maar van aandrang. Biologisch aangelegd gedrag zo men wil.Als je zo’n twintig jaar geleden de vraag stelde waarom vrouwen zoveel aandacht aan hun uiterlijk besteden en de hele dag jaloers naar andere vrouwen lopen te gluren (zowel mannen als vrouwen gluren, namelijk allebei naar … vrouwen), kreeg je van de doorgewinterde feministe steevast het antwoord dat dit komt omdat mannen dit opleggen aan vrouwen zodat deze wel gedwongen zijn om daar voortdurend mee bezig te zijn. Het was een onderdeel van het onderdrukkende patriarchaat. Het siert Paola dat ze in ieder geval herkent dat ze dit als vrouw doet voor zichzelf. Nu echter nog de laatste stap: je zelf als vrouw afvragen waarom je ‘voor jezelf’ zoveel aandacht aan het eigen uiterlijk besteedt. Waarom toch die constante aandrang. Het rare is dat je zelf het antwoord hierop al geeft in je posting: “Mijn stelling was dat als een vrouw overduidelijk sexy gekleed de kroeg in gaat en een hele avond intiem met een man aan de bar kletst, ze een boodschap uitzendt over haar beschikbaarheid. Achteraf melden dat de man in kwestie zich helemaal niets in het hoofd had mogen halen, is hypocriet.”. Maar dat sexy gekleed gaan deed ze toch voor zichzelf??? Hoezo dan ‘boodschap’? Welke boodschap? Juist ja, over haar beschikbaarheid. Maar dat is nu toch precies wat de evolutiebiologen beweren of zit ik me scheel te staren? De oude Grieken hadden al een gezegde: "Gnothi se auton", “Ken Uzelf”. Ik nodig Paola tenslotte van harte uit het volgende artikel te lezen: http://www.nrc.nl/achtergrond/article868866.ece.
Thomas
geweldig antwoord, dank hiervoor heb het met veel plezier gelezen :)
JanJaap
Helemaal mee eens leuk, slaat nergens op, maar leuk om te lezen. De oude Grieken worden er bij gehaald terwijl die nu juist het mannelijk naakt <strong>verheerlijkten</strong>. Pas onder invloed van de sofisten (vanaf ca 360 CV) werd het vrouwelijk naakt decent getoond. 
Het doen voorkomen of vrouwen die zich sexy kleden ‘vrij wild’ zijn is dat niet hetzelfde als het goedpraten dat je je te buiten mag gaan in een banketzaak omdat het gebak er zo lekker uitziet? Of is het dan de schuld van de bakker? Wat voor een signaal geef je af aan je (werk-) omgeving dat je dergelijk gedrag goed vindt/praat? (welke boodschap zend je uit?) Er word gesteld dat het juist vrouwelijke kunstenaars zijn die vrouwelijk naakt schilderen. Ja, zoals er mannen zijn die mannelijk naakt schilderen (Gert Meindertsma, Martin de Jong, Toon Ginsbergen, etc.). Zoals er vrouwen zijn die mannelijk naakt schilderen, enzovoorts (Jolanda Setz, Karin Hermans, Wil van de Velde, Joke Kokkelhoorn etc.). Hoe gaan we de eerst genoemde mannelijke kunstenaars noemen?
De laatste jaren zien we steeds meer bladen waarin mannen worden aangemoedigd bodylotions te gebruiken, er goed uit te zien, haren te laten verven, een peeling te nemen, zonnebank te gebruiken, nagels te laten verzorgen, etc. Steeds vaker afbeeldingen van heren is zgn sexy kleding. Houdt dit nu in, dat de man een lustobject aan het worden is? Dat je je netjes moet kleden lijkt me evident. Een doorkijkblouse op kantoor of voor de klas lijkt me niet bevorderlijk voor de concentratie van de studenten. Maar het hoeft m.i. ook geen ‘jas toetoep’ te worden Of is de heet Bots van mening dat vrouwen maar in een boerka of nog beter boerka met niqaab moeten gaan lopen omdat er ‘mensen’ rondlopen die zich niet weten te gedragen? 

Het hele betoog van de heer Bots lijkt op het goedpraten van hitsige (mijn inziens amoreel en om het woord nog maar eens te gebruiken onethisch) gedrag! Dat verontrust mij! Ik mag hopen dat dat niet het beeld is dat ‘de jonge manager over zich wil afgeroepen.