Seks op JongeBazen (1): manager mailt secretaresse

Seksualiteit is een sterke kracht.  Als we het meest recente breinonderzoek moet geloven bovendien een kracht die we maar moeilijk onder controle kunnen krijgen. Maar hoe lukt ons dat dan in ons dagelijkse werk? Nou, het lukt ons niet allemaal in ons dagelijkse werk. Als je als serieuze managementblog aandacht voor het onderwerp hebt, vinden mensen dat niet altijd ‘zuiver’. Wij vinden het echter wel zuiver en zelfs zakelijk om over het onderwerp te publiceren, bij voorkeur aan de hand van de praktijk. Ons lijkt dat voor jonge managers een belangrijke zaak.  Want veel laat zich wel managen, maar het menselijk aspect is niet gemakkelijk. Vandaar dat we de komende weken veel over seksualiteit zullen publiceren op JongeBazen. (Zie ook twitteraccount Goeroetweets en www.egobert.wordpress.com)

Een manager die goed ligt bij het telefoonbedrijf waar hij werkt, zoekt via Hyves contact met een oude secretaresse van hem. Ze werkt nog steeds in het bedrijf, maar op een andere afdeling. Er is een machtsverschil tussen de twee, maar dat weerhoudt de manager niet om een ondeugende tekst te mailen. Hij schrijft zijn ex-secretaresse dat hij het jammer vindt dat ze weg is, ‘want er was een soort spanning tussen ons, die mij met meer plezier naar mijn werk liet gaan dan tegenwoordig’.

De secretaresse voelt zich gevleid, maar ook verward. Wat wil deze manager van een getrouwde collega met drie kinderen? Ze heeft de spanning zelf nooit gevoeld, er was niet meer dan een vriendelijke glimlach en de gebruikelijke, voor kantoor zo typerende schuine moppen. Hoezo spanning?

Een volgende mail maakt het allemaal nog lastiger. Hij wil haar buiten het werk ontmoeten, ‘op een plaats wat verder weg van onze vertrouwde routes’. Hij wil, zo schrijft hij, kijken of de spanning van weleer er nog is, en of ze ‘er iets mee moeten’. ‘Ik ben een man met daadkracht en hou niet van halfbakken gedoe’ voegt hij er aan toe.

Wat moet de secretaresse doen?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Peter
Als de secretaresse er niet van is gedient moet ze dat duiidelijk maken. Laat duidelijk merken waar je grens ligt en wanneer iemand er over heen gaat. Dat kan op een vriendelijke en kordate manier.
Als de manager toch doorgaat kun je hem voor de keuze stellen of stoppen of je maakt melding bij de vertrouwenspersoon. Je hebt de berichtjes als bewijs.
De hoop is natuurlijk dat je dit snel en makkelijk kunt oplossen maar dat moet niet betekenen dat JIJ je grens moet verleggen.
Is de manager niet voor rede vatbaar dan roept hij de trammelant zelf over zich af. En wie z'n pik verbrand moet op de blaren zitten. Lijkt mij duidelijk.
Bert Overbeek
Auteur
Ha Peter, wat je beschrijft is een duidelijke weg. Er speelt nog iets anders. De medewerker heeft het gevoel dat ze het zo opblaast als ze zo'n melding doet als jij voorstelt (was haar reactie in een mail na jouw reactie).
Ze heeft geen hekel aan hem. Ze is bovendien voor informele represailles, en het verwijt dat ze aanleiding heeft gegeven. Ze is namelijk wel eens flirterig geweest.
Nicole
Beste heren,

De discussie werk en seksualiteit is natuurlijk best interessant want er is sprake van een gezagsverhouding waardoor de complexiteit van de situatie toeneemt. Discussieer hier gerust over door maar Bert zou je bij een volgend artikel in dit genre AUB eens een ander beroep willen kiezen. Hoezo altijd secretaresse. Er zijn ook vast commercieel mw-ers in deze situatie of trainers! Weet je wel dat onze VMBO-ers vb niet kiezen voor het beroep secretaresse vanwege het stigma wat jij in deze column  beschrijft? Dus hierbij het vriendelijke verzoek de imago campagne voor secretaresses niet verder te ondermijnen en ook andere beroepsgroepen te kiezen om de basis van de problematiek digitaal te analyseren. Anders vrees ik dat de managers van de toekomst alleen nog maar kunnen dromen van secretaresses. Wie interesse heeft: <a href="http://www.echtietsvoorjou.nl/" rel="nofollow">http://www.echtietsvoorjou.nl/</a>
Amber van den Bos
In de beschrijving mis ik wat de vrouw zelf wil. Ze is verward en gevleid.  Dat is normaal, maar wat wil zij nu verder? En dan niet alleen in praktisch gedrag, maar ook in emotioneel opzicht. Als dat helder is, is de volgende stap vaak duidelijker en gemakkelijker uit te voeren.

Mijn advies zou zijn om een persoonlijk gesprek aan te gaan op neutraal terrein binnen de grenzen van de organisatie, bv de kantine na de lunchpauze. Het is ook belangrijk om het zakelijk te houden (ze praat met een man, ;-) ).

De gespreksopbouw lijkt me: 1 het feitelijke gedrag benoemen 2 aangeven welk gedrag ze wel en niet wil 3 begrijpen en accepteren dat hij dat niet leuk vindt, desnoods excuses aanbieden voor eerdere signalen 4 herhalen welk gedrag ze wel en niet wil en 5 vragen of hij daarmee akkoord gaat.

Als dit niet voldoende is, volgt een escalatietraject.  Dit mag ze aangeven aan het eind van het gesprek, maar misschien is het in deze situatie handiger om aan te geven dat ze er later nog op terug komt.  Dat geeft de man de tijd om zijn wonden te likken.

Eventueel kan ze de boodschap dan nog een keer vertellen, voor er daadwerkelijk wordt geescaleerd. Het lijkt me vooral belangrijk dat ze eerst voor haarzelf duidelijk heeft, wat ze wil bereiken en hoeveel het mag 'kosten', dus hoever ze wil gaan met gesprekken voeren en eventueel escaleren.  Dan staat ze steviger in de communicatie met de ander.
Kees Kuiper
Lid sinds 2008
Moet er nu echt zo'n fotootje bij?
wordt het dan echt een hot item?
Bert Overbeek
Auteur
De keuze van foto's, Kees, is nooit erg gemakkelijk. Wij proberen ook bij een lastig onderwerp als '' Seksualiteit en werk'' altijd te zoeken naar een passend beeld. Daarbij heb je een risico: je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Over smaak en ethiek is het moeilijk twisten. Wij vonden deze foto passend. In je opmerking zit een aanname, vormgegeven als vraag: wordt het dan echt een 'hot item'? In die sfeer is er door ons niet over gedacht.  
Bert Overbeek
Beste Nicole,
De verhalen die hier worden geplaatst zijn niet fictief, maar komen uit een werkelijkheid. Als je over dit soort zaken publiceert (en neem van me aan dat sommige mensen seksualiteit een thema vinden dat niet op zo'n blog thuishoort), dan komen er via de mail altijd verhalen binnen.
Uit die mails blijkt hoe moeilijk het voor mensen is, om seksuele gevoelens voor een collega te hebben, of omgekeerd, seksuele gevoelens van een collega te moeten beleven. Het is een thema dat wij graag bespreken aan de hand van cases uit de werkelijkheid.
Dit is zo'n case. Van een lezer. Een secretaresse. Toevallig een secretaresse. Maar dergelijke cases komen vaker uit die hoek. Dus mogelijk gebeurt er op dit gebied daar het nodige.
Ik kan dus niet beloven dat bij toekomstige postings over seksualiteit en werk geen publicaties over secretaresses meer voorkomen.
Mocht u zelf een case hebben, die u bespreekbaar wilt maken op deze blog, graag. Uiteindelijk is het per situatie steeds weer lastig om normen te formuleren over deze materie. En wij willen dat wel doen, om onze jonge managers en de studenten onder onze lezers wat bagage mee te geven, of hun opvattingen te toetsen.
 
Chris Visser
Hoi Bert,

Uit het verhaal komt niet echt naar voren wat (en hoe) hun werk relatie was, maar bottom line is hier wel dat er m.i. twee zaken spelen. Ten eerste een manager die de grenzen van het toelaatbare opzoekt door zo met collega's om te gaan. Ten tweede speelt er hier het menselijke aspect, namelijk jongen vind meisje leuk en polst hoe zij er over denkt. De manier waarop is wellicht toch minder daadkrachtig dan hij zelf denkt, ik was waarschijnlijk met die collega gaan lunchen en had het gewoon gevraagd. Maar wie ben ik...

Je vraag is wat de secretaresse moet doen. De eigenlijke vraag is wat wil ze zelf? Is de verwarring (belediging) groter dan de gevleidheid? Welke risico's loopt zij als ze in gaat op zijn verzoek? Als ze niks met hem wil buiten het werk, dan zou ik haar adviseren hem dit te zeggen met de waarschuwing dat ze verdere stappen neemt als hij doorzet. Tevens zou ik de vertrouwenspersoon binnen het bedrijf (mits aanwezig) deze inlichten over het voorval. Dan is ze duidelijk naar hem en ligt ook de keuze bij hem. Ontstaat er dan een machts-conflict, dan is dat jammer voor beiden.
Elios
Als ik de casus goed gelezen heb, benadert deze manager deze vrouw via Hyves en dus buiten het werk. Ik zou haar adviseren het ook vooral daar te houden en hem via dat medium kort laten weten geen interesse te hebben.
Ze werken immers niet meer samen en hij kiest toch ook niet de weg van de bedrijfs e-mail?!
Als dat onvoldoende blijkt, zou ik via Hyves de mogelijkheden onderzoeken om hem op zijn ongewenste gedrag te wijzen en daarmee te laten stoppen (zoals je dat ook bij andere 'bekenden' zou doen).
dick de ruiter
Lid sinds 2019
Beste Bert en lezer
Ook ik heb regelmatig tijdens een korte wandeling of een kop koffie met een collegae over het werk gesproken, daar heb ik een goed gevoel aan over gehouden. Echter iedereen kijkt door een andere bril, daarom roep ik als ex lid van een vertrouwenscommissie: vooral niet aan beginnen. Men wordt er zelden beter van. Uit ervaring als lid van de commissie roep ik: “ heeft het bedrijf geen goede bedrijfscode , die bij iedere medewerker op hun netvlies staat”? Ik wil niet op de machts verhouding in gaan, dat hebben andere al gedaan, maar als u op de uitnodiging in gaat, dan staat u wellicht veel ellende te wachten, waar u vooral niet beter van zal worden, de details zal ik u onthouden. De manager geeft wel een visite kaartje af van het bedrijf, zelfs op hyves, waarbij ik durf te stellen, dat de directie krijgt de medewerkers die zij verdient en tegen de klanten zou ik willen zeggen: “ik doe geen zaken met dat bedrijf, want voorkomen is nog altijd beter dan genezen”. Kortom het probleem is wellicht groter dan de uitnodiging van de manager!
s,


Chantal van Leeuwen
Hoi Bert, weer een prikkelend onderwerp van jouw hand ;)

Wat dacht je van: "Hoi meneer de managert, ik voel me gevleid door je aandacht maar de interesse voor verdere kennismaking was en is niet wederzijds. Mocht ik eerder een andere indruk hebben gewekt, dan was dat niet mijn bedoeling. Wat mij betreft beperkt ons contact zich tot een praatje bij de koffiemachine. Andere toenaderingspogingen van jouw zijde zal ik daarom niet honoreren".

Een dergelijke grens dient dan wel zo vroeg mogelijk in het 'proces' te worden gesteld om niet nog verder mogelijk verkeerde verwachingen in stand te houden. Dit kan via hetzelfde medium waarmee de secretaresse is benaderd. Mocht dat niet duidelijk genoeg zijn dan kun je dit altijd nog mondeling in een gesprek onder 4 ogen melden, maar dat vergt meer lef en geen angst om 'machtsverhoudingen'. Of de manager zijn machtspositie zal misbruiken is onduidelijk, daar vooraf je druk om maken lijkt me zonde van je energie. Ga in eerste instantie niet van kwade bedoelingen uit, hij is ook maar een mens (en een man met hormonen). Duidelijk zijn, daar gaat het om. Zwaar geschut kan altijd later nog, indien nodig.
Rob Cornelissen
volgens mij is het glashelder. Ze herkent de spanning niet en geeft dat aan. wellicht is het handig dat ze er bij aangeeft dat ze op een vriendelijke manier haar werk doet, maar dat mag voor een manager geen aanleiding zijn hier meer achter te zoeken. met een zakelijke groet, de secretaresse
Helen
Ze moet een duidelijke en neutrale email sturen waarin ze schrijft dat ze het ervaart als een compliment, maar dat de gevoelens niet wederzijds zijn. En dat hiermee de kwestie voor haar hopelijk is afgedaan. Zelf ben ik weleens op een werkdag wakker geworden met een sms van een manager. Dat ik die pumps die dag maar eens aan moest trekken want die stonden me zo leuk. Ik schoot in de stress en heb een kantoorpyjama met platte laarzen aangedaan. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik was bang dat als ik er wat van zou zeggen, dat ik misschien nogal kinderachtig zou overkomen, aangezien de sms ook als 'leuk' opgevat zou kunnen worden. Ik heb daarom helemaal niet gereageerd, en later vroeg hij zelf wat ik van die sms vond. Toen werd ik natuurlijk rood, en zei dat ik er eerst mijn twijfels bij had, maar later wist dat hij het niet 'zo' zou bedoelen. Omdat ik hem langer ken. Hij zei dat hij dat had gestuurd omdat ik ooit tegen een collega had gezegd dat ik het jammer vond dat de meeste (vrouwelijke) collega's zo weinig over kleding praten. En wou daarom iets leuks tegen mij daarover zeggen. Toen was de kwestie afgedaan.
Oja, en ik ben geen secretaresse, maar consultant.
@Nicole, vind je jouw reactie niet een beetje overspannen? Het is maar een voorbeeld. Ook al was het fictie, <strong>nou en</strong>.