Irritante macho nuchterheid!

En hoe gaan wij in Nederland op ons werk met emoties om? Nou, die zijn in elk geval minder populair dan machogedrag. Managers die uitstralen dat ze van ‘kort door de bocht’ houden, boezemen meer waardering in dan mensen die ruimte maken voor gevoel. Brallen lijkt beter dan luisteren, en als iemand zich niet lekker voelt, dan moet ie daar vooral snel iets aan doen. Als coach hoor ik de gevoelens van mensen, ook van machomanagers, over hun werksituatie vaak wel. Ik zou het wel eens onderzocht willen zien. En dan vooral de vraag hoeveel mensen zich groot houden, hoeveel mensen eigenlijk een vervelend gevoel hebben over hun werksituatie, maar dat aan alle kanten camoufleren omdat er een paar schreeuwers in hun buurt rondlopen, die net doen alsof het uiten van je kwetsbaarheid hetzelfde is als de hele dag softe babbeltjes met elkaar houden.

Mij begint het langzamerhand knap te irriteren dat de Nederlander overal nuchter over praat, maar niet nuchter kan onderkennen dat mensen niet van beton zijn en af en toe gewoon even over gevoel willen praten; OOK op het werk. Daar word je toch niet gelijk een ‘praatclub’ van. Maar 'soft' (en dat ben je al snel), daar lijkt in Nederland de doodstraf op te staan.

Toegegeven, we zijn in het verleden wel eens doorgeschoten met gevoel. In de jaren tachtig werden daar al grappen over gemaakt.

-Wil je er over praten?, is zo’n vraag die gevoelsgesprekken belachelijk moet maken.

Maar het is niet de enige. Kwetsbaarheid, en de aandacht daarvoor, wordt meestal belachelijk gemaakt in een land waar nuchterheid belangrijker wordt geacht dan de geestelijke gezondheid. Zo is er de neiging om ‘softe’ mensen op de hak te nemen, en het voor te stellen als een groepje alto’s, die op sandalen en in milieuvriendelijke maar wereldvreemde kleren door het leven gaan. Terwijl die karikatuur ontzettend gedateerd is.

De ‘tolerante’ Nederlander doet het heel graag, mensen die ruimte voor emotie vragen, wegzetten als zweverig, soft of lui. ‘Er mot gewerkt worden, je handen laten wapperen is goed voor je, dan hou je wel op met dat gezeur.’

En ondertussen komen mensen terecht in de sterke stromingen van werk, werk en nog eens werk. En presenteren ze zich als ruwe bolsters met een blanke pit. Je hebt wel het gevoel, maar je moet het niet tonen. Dat is namelijk sexy. En daar hoort nu eenmaal bij dat je sterk bent en flink weet door te pakken. En dan roepen ze dat authentiek belangrijk is, maar zijn ze het zelf wel? Of hebben ze hun gevoelswerelden verpakt in stalen pantsers? En is dat niet net zo erg als soft gedrag?

Ik pleit voor de opmars van openheid over gevoelswerelden. Niet voor eindeloos gedram daarover, daar ben ik te resultaatgericht voor. Maar dat wereldje van zich sterk houdende gevoelloze ruwe bolsters, dat hoeft van mij niet zo. Het is fake. Ik hou van echt. En daar hoort kwetsbaarheid bij. Kijk maar naar Zuid-Europa.

Graag hoor ik hoe jij hier tegenaan kijkt.

Bert Overbeek schreef boeken over verandermanagement en het brein, slecht management en operationeel management voor jonge managers. Zie bol.com en managementboek.nl of mijnmanagementboek.nl Hij twittert op Goeroetweets en is een veelgevraagd trainer, coach en interim manager: www.pitchersupport.jimdo.com