Wat is nou eigenlijk goed en slecht management? (Case)

Dienend én sturend leiderschap is nodig voor een "goede" organisatie. En wat een "goede" organisatie is, moet vastgesteld worden en continu (periodiek) doorontwikkeld worden omdat de norm voor wat "goed" is ook doorontwikkelt. Een goede strategie is een voorwaarde voor een goede organisatie en een goede organisatie is ook een voorwaarde voor het realiseren van de strategie. Alles hangt met elkaar samen.

Een goede leider (en manager) zorgt voor een goede onderlinge afstemming van de 5 basiscomponenten waarmee een organisatie bestuurd en gesteund wordt. Op www.betterbasics.nl staat interessante informatie over het 5-Basicsmodel met o.a. waaruit zo'n strategie zou moeten bestaan en hoe dit de andere 4 basiscomponenten beïnvloedt. Een goede leider is een leider die zorgt voor een "alignde" organisatie en gedrag vertoont dat daarmee coherent is. Dat is mijn bescheiden mening en ik ben benieuwd naar de reakties van anderen over dit interessante onderwerp.

Beste Bert

Een kenmerk van deze tijd is dat leiderschap op een voetstuk wordt gezet en wordt opgepoetst met termen als authentiek, integer, dienend, charismatisch, open, flexibel en faciliterend. Leuk al deze wensdromen maar de werkelijkheid is voor bijna iedereen heel anders. Meer conform de ervaringen van werknemers die jij beschrijft in 'Voer voor Jonge Bazen'.

Voor mij is de kern een goede balans tussen sturing en eigen verantwoordelijkheid. Meer hierover met een paar mooie voorbeelden en cases in: www.managementsite.nl/kennisbank/sturen-op-verantwoordelijkheid

Willem

Je kunt een ander niet verder leiden dan dat je zelf bent gekomen. Een bedrijf heeft een bedrijfsdoelstelling die onderverdeeld worden in afdelingsdoelstellingen. De juiste personen op de juiste plaats moeten hun inventiviteit in processen kunnen leggen. Geld verdienen behoort tot ieders verantwoordelijkheid en is het doel van de meeste organisaties.

Een organisatie met complexe processen heeft leiderschap nodig die de som van de details tot resultaat kan laten leiden. In de realiteit zie je vaak leiderschap waarbij de details niet meer gehoord willen worden maar de eindoplossing des te meer. Goed leiderschap heeft alle faktoren in zich. Quote: een goed leider maakt leiders. Dienend en sturend leiderschap kun je ook weer onderverdelen. Iedereen dacht dat het onmogelijk was totdat het er iemand kwam die dat niet wist.

In de aanhef staat : "Belangrijke denkers over het onderwerp spreken elkaar tegen". Het begint al in het begin en zal altijd voer blijven voor nieuwe inzichten. Heel belangrijk in deze is het soort organistatie met bijbehorende processen. Is er veel of weinig kennis vereist?

Wat is nu goed management/leiderschap:
De juiste manager weet beide stijlen te hanteren. In de meeste organisaties is er een mix van verschillende mensen aanwezig waarbij beheersing van verschillende stijlen voordelen heeft. Nogmaals afhankelijk van de complexheid van de organisatie.

Aardig dat in het bovenstaande stuk de Japanse visie tegenover de visie van een Eckart Wintzen wordt gezet. Ik heb zelf ervaring met de cellenstructuur en de aansturing daarbinnen en ik ben zeer enthousiast over dit model. Tegelijkertijd ben ik een sterk “Japanse denker”, zoals dat hierboven wordt genoemd.

Ik heb geen directe ervaring met de Japanse cultuur; ik ben er nooit geweest en heb nooit voor een Japanse organisatie gewerkt. Maar een aantal jaren geleden gaf ik voor de VN een PRINCE2 cursus. Zoals altijd bracht ik de PRINCE2 filosofie samen met het o.a. kwaliteitsdenken van Edwards Deming. Een belangrijk punt hierbij is de verwoestende werking op verandering en projecten door de functionele organisatie zoals wij die in de Westerse wereld zo goed kennen. Ik stuur daarbij altijd op de tegenstelling tussen het denken volgens Deming en Fred.Taylor. En kom daarbij vervolgens op de cellenstructuur als alternatief voor de functionele organisatie. In de bewuste VN cursus kwam mij dat op erg veel kritiek te staan van Westers opgeleide MBA’s. De visie die ik voorstond was volgens hen volkomen onwerkbaar, o.a. omdat er te weinig sturing en controle was; Tayloriaans denken eigenlijk. Deze kritiek werd beantwoord door een oudere Japanse heer. Hij antwoordde dat hij zich altijd verbaasde over die malle westerlingen. Wanneer zouden zij het nu eindelijk eens zien? Mijn verhaal was, volgens deze heer, in Japan heel gewoon. (Heeft Deming niet gezegd dat het een ramp zou zijn als Amerikaans management zou worden geëxporteerd naar bevriende naties?)

In mijn optiek is er geen al te groot verschil tussen de visie van Eckart Wintzen en de Japanse manier van denken. Een sterke visie, duidelijke verantwoordelijkheden en binnen die verantwoordelijkheden op zoek naar de beste resultaten. Waarom wordt er toch vaak een verschil gezien? Misschien wel omdat wij in het Westen onze vooroordelen loslaten op de Japanse cultuur en doen aan “cherry picking”.
Toyota was altijd volkomen open over hun kwaliteitsysteem: TPS. Pragmatisch omdat het toch niet geheim te houden was. Maar men besefte ook terecht dat er geen risico was omdat de Westerse wereld nooit met het TPS zou kunnen werken omdat de achterliggende cultuur er niet zou zijn. GM heeft daarom TPS nooit kunnen gebruiken. Lean is daarom in de Westerse wereld vaak een slap aftreksel van het kwaliteitsdenken volgens E.Deming. In beide gevallen een visie gebaseerd op tools en procedures, niet op cultuur. En juist in die cultuur lijken de Japanse visie en die van Eckart Wintzen waarschijnlijk veel meer op elkaar dan veel Tayloriaanse westerlingen denken.

Een goede manager kan echt communiceren met zijn medewerkers.