Ziekteverzuimpreventie kan wel beter, vinden veel bedrijven. En de beheersing ervan ook. Dus komen er projecten. Met projectleiders. En aanjaagteams. Al jaren. En het wordt er niet veel beter van. Zoals zo vaak is ziekteverzuim een thema in de plannen van aanpak van de academische stromingen in bedrijven.
Aanspreken is een thema in bedrijven. Nu lijkt het vaak zo dat de dingen juist slechter gaan in organisaties als je er een thema van maakt. Zo werken de NS en de KLM al jaren aan service, maar je ziet die daardoor niet bepaald verbeteren. En bij de belastingdienst werken ze steeds beter langs elkaar heen, sinds de processen daar vereenvoudigd zijn…
Sommige leiders hebben de neiging om onbereikbaar te zijn. Ze zijn dan bijvoorbeeld aan het netwerken of ‘op een ander niveau dingen aan het regelen’. Dat is dan net even belangrijker dan leiding geven. Je moet ook kunnen delegeren nietwaar? Het verschijnsel van de afwezige baas wordt op de werkvloer al wat langer gevoeld.
Van de week weer gehoord. ‘Ach, die externen, die komen ook maar hun truukje doen en vertrekken weer, met gevulde zakken.’
Het ging niet over mij, voegde hij daaraan toe, bij mij was het anders. Jaja, denk ik dan, ik weet niet of jij dat wel vindt. Interessanter is echter of het zo is, wat hij vaststelt. Ik ken een boel externen, een paar daarvan doen inderdaad hun truukje, maar niet het merendeel.
Onlangs had een hoofdverpleegkundige (geen relatie) een buitenkansje. Het gebeurde in de nachtdienst. Een patiënt lag in zijn eentje op een kamer. Hij drong aan, ze vond hem aantrekkelijk en gaf toe aan de verleiding. Er was een vrijage. Een verpleegkundige betrapte het tweetal en sprak haar hoofd er op aan. Er werd een deal gemaakt…
Als trainer en organisatieadviseur kom je veel leidinggevenden tegen. Je hebt ze in alle soorten en maten. Met de meesten is het goed kersen eten. Hun betrokkenheid is groot, ze hebben werkelijk de intentie om iets goed te realiseren. Maar af en toe, dan duikt er eentje op wiens ego belangrijker is dan de doelen waar hij voor besteld wordt. Je krijgt op geen enkele manier iets te zien van zijn kwetsbaarheden. Hij lijkt ze simpelweg niet te hebben. Egomanagers…
Je komt van de universiteit in een organisatie en je verwondert je. Je dacht altijd dat mensen in een bedrijf er gewoon lekker samen voor gaan. Samen een leuk resultaat neerzetten. Positief denken, gedrevenheid. Maar je treft iets anders aan. Weerstand, vooral. Mokkende mensen met vorstelijke salarissen. Gepraat over vroeger…
Afstemming en samenwerking zijn twee thema’s die momenteel weer erg veel aandacht vragen. Ik krijg er althans steeds bestellingen voor. Nu is onderlinge afstemming, bijvoorbeeld tussen twee managers, kennelijk moeilijk. In de waan van alledag lijkt de moderne leidinggevende achter de feiten aan te hollen als kinderen achter een vlieger. En dan ga je dingen vergeten. Afstemmen bijvoorbeeld…
Ik probeer in mijn rol als trainer en coach in het bedrijfsleven altijd te voorkomen dat ik goeroegedrag ga vertonen. Ik zie dat wel eens een collega doen en het ergert me. Bij de overdracht van kennis en vaardigheden past een grote mate van bescheidenheid, en goeroegedrag is in het westen –in het oosten is het anders- zelden bescheiden.
Het is lastig als je CEO bent, of CFO of gewoon manager, en je gaat in een organisatie werken waar het een bende is. Vooral als er genoeg geld omgaat in die organisatie en niemand een urgentie beleeft bij een verandering. Een urgentie hebben is erg belangrijk bij veranderprocessen. Het is een onmisbare factor. Als er geen urgentie is, wordt het moeilijk om mensen te laten inzien waarom hun gedrag of werkwijze anders zou moeten. Toch zwijgen MT’s er vaak over.
