Een van de dingen die mij in het bedrijfsleven hogelijk verbaast, is de emotionele censuur die velen op zichzelf toepassen. Ondanks hartinfarcten, assertiviteitstrainingen en ‘maak van je hart geen moordkuil’-aanmoedigingen, lopen de meeste mensen er in het bedrijfsleven nog behoorlijk afgeknepen bij
Rene Baks werpt een interessante vraag op. Zijn tevreden werknemers een bedrijfsdoel of is het een middel om een ander doel te bereiken? Een aantrekkelijke vraag, waarachter een diep managementdilemma schuilgaat, namelijk: wat stellen we voorop, de mens of het proces? Of anders: is de mens een schroef in een productiemachine of mag hij meer zijn?
Marco Van Pijkeren maakt deel uit van de groeiende hoeveelheid zelfstandig ondernemers en werkt in die hoedanigheid voor allerlei bedrijven. Hij komt daar van alles tegen en schrijft er af en toe over. In het onderstaande artikel verdiept hij zich in de gevestigde orde. Die is volgens Marco ‘ zo gek nog niet, maar beweegt niet vanzelf’. De man uit Basse laat ons hieronder weten hoe dat precies zit.
Zeer populair in HRM-land is het idee van de lerende organisatie. De lerende organisatie bestaat uit mensen die in een sfeer van openheid en zelfreflectie willen leren. Aanspreken speelt een zeer centrale rol, als weg om tot betere prestaties te komen. Het is een mooi ideaal, maar in de praktijk komt er erg weinig van terecht. En veel jonge bazen zijn opgeleid in dit perspectief zonder het te weten. Hun visie op coaching, training en management development is er sterk door beinvloed. Reden om er eens uitgebreid aandacht aan te besteden.
Veel jonge leidinggevenden hebben diep in hun hart last van laag opgeleide medewerkers. Ze vinden hun gedrag erg negatief en vragen zich af hoe je dat kunt beïnvloeden. Ze weten het eigenlijk niet. En willen het misschien ook wel niet weten. En dat stralen ze ook uit. Er was een paar decennia geleden al iemand die zich bezig hield met lager opgeleide doelgroepen.
Ik bewonder mensen die zeggen: dit kan ik, maar dit nog niet, maar ik denk dat ik het kan leren. Kwetsbaar en zeker tegelijkertijd.’ Martine Vos, Hoofd Expertisecentrum bij de Bloemenveiling Aalsmeer, is de eerste in een serie waarin MD-verantwoordelijken uiting geven aan de manier waarop organisaties vorm geven aan hun opleidingsbeleid.
De aloude roep om controle neemt weer toe onder managers. Ze zijn kennelijk vergeten dat dat tot iets leidt dat ze absoluut niet willen: zodra de kat uit zicht is, bijvoorbeeld om het gevecht aan te gaan met andere katten, oefenen de muizen de Charleston en de Tango. Maar gelukkig is er tegenwoordig de automatisering. En je kan de boel ook nog bewaken met videoapparatuur. Dan leren ze wel af om de boel te saboteren!
Een vleugje contact met de doden, een toefje dynamisch mediteren, een theelepeltje kabbalah- wanneer u behoefte heeft aan paranormale werelden moet u bij de overheid gaan werken. Metro meldt vandaag (25 januari) namelijk dat veel opleidingsgeld van de overheid opgaat aan spirituele cursussen. De gratis ochtendkrant citeert HP/De Tijd. Uw belastingcenten verdwijnen in de zak van stichting de Zwevende Zeven in de bossen van Horkelo, of bij Wijzo Ivo in zijn Franse kasteel.
D’66 lijkt de politiek een beetje beu, ben je geneigd om te veronderstellen, nu naast Pechthold ook De Graaf met kunstmest naar Den Haag gooit. Bij De Graaf lijkt het echter nog meer allure te hebben. Luister maar..
De weblog www.jongebazen.nl is een weblog van leidinggevenden in de leeftijd van 25 tot 35, en tevens nuttig voor studenten, want er zal veel over praktijkervaringen worden gesproken. Jongebazen wil een podium zijn waarop niet alleen de successen en schitterende CV’s worden geetaleerd. Daar heeft alleen de schrijver wat aan. Veel interessanter (en vaak leuker) is het schrijven over twijfels, bloopers en complicaties die jonge (en oude bazen) tegenkomen of -kwamen in het prachtige managementvak. Hieronder meer informatie.
