Wat een feest! De derde donderdag van april is elk jaar gereserveerd om de secretaresse in het zonnetje te zetten. Vrijdag, de dag erna las ik toch maar mooi weer in verschillende nieuwsbrieven dat de helft van de bazen secretaressedag is vergeten. Vinden zoveel bazen het niet interessant? Of vindt de secretaresse het zelf niet boeiend? Of kan de baas, zonder dat de secretaresse het aankondigt niet zelf onthouden?
Elke dinsdag is het weer prijs. Meteen om half negen schuift al het personeel aan op een van de verkoopvloeren om deel te nemen aan de dinsdagochtendmeeting. De meeting is bedoeld om het personeel op de hoogte brengen van de gang van zaken op managementniveau en om hen mee te laten praten en denken over de te volgen koers. Een goed initiatief: elkaar op de hoogte houden van de wekelijkse beslommeringen en met elkaar denken over de toekomst.
De zomer is weer volop aan de gang. Nou ja, niet qua weer dan, maar wel qua drukte. Het lijkt wel of iedereen op vakantie is of halve dagen werkt. Je kunt niemand bereiken en daarom kom je niet vooruit. Je bureau en archief is reeds opgeruimd en je bent helemaal bij met het lezen van vakliteratuur. Zelf ontsnap je pas over een maand aan de drukte. De strijd tegen de verveling is zwaar. Wat nu toe doen?
Afgelopen maandag werd ik, tijdens een forumavond van geestelijk gelijkgestemden, in een interview aan de tand gevoeld over lummelen, luieren, vrije tijd en werken. Ik vertelde dat ik er helemaal geen moeite mee heb om overdag te werken, ’s avonds te studeren, 6 uur te slapen, in de auto te ontbijten, magnetronmaaltijden van de AH te eten en tijd te besteden aan mijn vriendin en vrienden. Ik houd van een druk leven en wil er zoveel mogelijk uithalen. Zeker nu ik nog jong ben en fysiek nog lang niet aan de reserves mijn reserves toe ben. Tijd voor mezelf – zoals dat zo mooi heet – neem ik niet. Niet nodig ook. Een half uurtje per dag onder de douche is genoeg om mijn batterij op te laden.
Overal waar gewerkt wordt, is er gekonkel en hebben mensen een dubbele agenda. Iedereen kent wel zo’n verhaal van een kennis die zich met hart en ziel jarenlang heeft ingezet voor een bedrijf om vervolgens bij zijn verdiende promotie overgeslagen te worden door die incompetente collega, die ‘toevallig’ met de chef de rookpauzes deelt. Oneerlijk? JA….. en Nee. Het spelen van het wandelgangenspel is namelijk ook een competentie. Is dit spel te leren of komt het alleen aan op talent?
Iedereen heeft er de mond van vol: leiderschap. Hoeveel boeken zijn er niet geschreven over leiderschap. Over hoe je vanuit je eigen leiderschapprofiel je team het beste aanstuurt. Maar is het wel terecht dat de leider in een arbeidsverhouding de meeste aandacht krijgt? Is het niet veel zinvoller om de symbiose tussen manager en werknemer onder de loep te nemen vanuit het perspectief van de volger?
We zijn bijna aan het einde van 2006 en dat is weer een mooie gelegenheid om vooruit te kijken op het nieuwe jaar. Overal verschijnen hot or not lijstjes voor 2007. Helaas zijn het vooral consumententrends die we op dit soort overzichten tegenkomen. Wat zou het fijn zijn als we ook een lijstje hadden met managementtrends voor 2007. Wat is HOT voor de manager en wat is NOT?
Bij mijn eerste echte werkgever werd ik binnengehaald als commercieel management trainee. Er werden gouden bergen beloofd: ik zou intern opgeleid worden en aan het einde van de rit zou ik leidinggevende worden van een telesales verkoopteam. Al snel kwam ik echter van een koude kermis thuis. De opleiding stelde niets voor. Na de training, die elke salesmedewerker kreeg, werd ik als verkoper aan het werk gezet. Want – zo was de filosofie van het bedrijf – als je goed kunt verkopen, kun je ook goed leidinggeven.
