Eens in de zoveel tijd verschijnt een boek dat meer aandacht verdient. Trix van Bennekom heeft met De tragiek van Bonaire een standaardwerk geschreven over de ingewikkelde verhoudingen tussen Bonaire, de voormalige Antillen en Nederland. Groot nieuws uit de regio passeert de revue, echter voorzien van een context die in Nederlandse berichtgeving veelal ontbreekt. Aan de hand van velerlei voorbeelden, waaronder de verdwijning van Marlies van der Kouwe, laat Van Bennekom de complexe aard van het eiland zien. Het is een veelzijdige en kritische beschouwing die een veelheid aan pijnpunten blootlegt.
Een van de hoogtepunten van het boek is een kijkje in het hoofdpijndossier van de staatkundige herinrichting van de BES-eilanden, en wat dat betekende voor Bonaire. De ondertitel van het boek is Nederlands onvermogen op een eiland waar niets is wat het lijkt, een meer dan terechte titel. Het boek is verplichte kost voor ambtenaren die richting overzeese rijksdelen gaan, misschien wel omdat het ijzeren regels van verandertrajecten bevat die door ‘Den Haag’ op zijn minst onderschat zijn. Ik beperk me tot 10 daarvan.