Eva studeert bouwkunde aan een ROC en ze is de enige dame in de haar klas met 21 jonge mannen. Ze heeft flink door moeten zetten om haar studie af te maken. Hoezo? In het eerste jaar ging het in de eerste maanden nog goed, maar toen begon het. Binnen één week
ontving ze vier schriftelijke liefdesbetuigingen van jongemannen uit haar klas. Eva wist niet wat haar overkwam en hoe ze hiermee om moest gaan. De mentor vond dat ze het maar moest negeren. Dat deed ze dan ook. Vervolgens werd ze flink gepest; juist omdat ze nergens op in ging. De mentor wist ook geen oplossing voor de nieuw ontstane situatie. Gelukkig had Eva wat steun aan een andere dame die elektrotechniek studeert. Mindy zit met twee meiden in deze klas. Samen praten ze weleens over het gedoe wat ze moeten meemaken als ze door de gangen van het ROC lopen. Het gefluit en de seksistische opmerkingen zijn niet van de lucht. Soms is er sprake van oneerbare voorstellen. De jongemannen uiten alleen dit soort geluiden wanneer ze in groepen bij elkaar staan. Alledrie hebben ze stage gelopen en mochten daar veel volwassener gedrag ontmoeten. Na dit half jaar zijn ze teruggekeerd in de schoolbanken. Op aanraden van een stagebegeleider binnen het bedrijf hebben ze het probleem bekend gemaakt bij de directie van hun school.
Wat vind jij dat de directie moet doen? We hebben het hier wel over het talent van de toekomst.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
het is niet het probleem van de twee meisjes maar vooral van de school en de cultuur die daar heerst.
Omdat de mentor hier geen goed antwoord op wist, evenmin als op de situatie er na, lijkt mij dat de mentoren betere voorlichting en richtlijnen nodig hebben voor deze situaties.
De rest van het verhaal doet mij vermoeden dat het niet alleen om deze mentor gaat. Zoals Elios hierboven al zegt, het is een probleem van de school en de cultuur op die school.
Ik zou de directie adviseren eerst voor zichzelf duidelijk te maken welk gedrag en welke omgangsvormen zij binnen de school wil zien en wat zij niet wil zien. Daarop kan de directie dan een soort 'huisregels' opstellen tezamen met een handhavingsbeleid hiervoor, en een vertrouwenspersoon aanstellen.
Het handhavingsbeleid wordt overigens meestal vergeten, waardoor regels tegen discriminatie en seksuele intimidatie vaak niet meer zijn dan een document op het intranet.
Hoewel ik niet vind dat de oorzaak van het probleem bij de meiden ligt, kan de school hen misschien een gerichte assertiviteitstraining aanbieden. De kans is namelijk groot dat de meiden/vrouwen dit soort gedrag, seksuele toenadering en intimidatie, vaker tegen zullen komen als zij blijven leren of werken in een technisch-mannelijke monocultuur.
Ik weet dat zo'n training de oorzaak niet wegneemt, maar misschien helpt het hen, zodat zij zelf minder last hebben van deze situaties.
Ik ben het met Amber eens dat een reactie naar de schrijver van liefdesbrieven altijd moet plaatsvinden. De aard en wijze van de reactie gebaseerd op de houding van de schrijver. Ook hij heeft recht op respect.