Over enkele dagen is de site 'Expeditieduurzaam.nl' in de lucht. Hierbij nog een voorproefje!
Onlangs is een onderzoek gehouden naar wat middelbare scholieren belangrijk vinden in een baan. Zij willen graag vaste werktijden (82%), dat er wat met hun ideeën wordt gedaan (80%), wensen geen sturing en anderen mogen niet zeggen wat ze moeten doen (75%), een baas die hen alle vrijheid en ruimte geeft (50%) en het overgrote deel wil graag samenwerken (96%).Ga daar als organisatie maar eens aanstaan, terwijl je tegelijkertijd te maken hebt met generaties die andere wensen hebben en er andere werkopvattingen op na houden. Terwijl je te maken hebt met een krimpende beroepsbevolking, met enorm veel kennis, die de komende jaren afscheid neemt van het werkende leven. Nu verschijnen er meer van deze artikelen en opvallend is dat nergens antwoord gegeven wordt op de vraag ‘hoe’ hiermee om te gaan.
Wat is er aan de hand? Is er echt wel iets aan de hand? Is hier net als de tijdens de eeuwwisseling sprake van een ‘bubbel’ of hebben organisaties echt een probleem? Is het werkelijk zo dat generatie Einstein alleen loyaal is aan zichzelf en de eigen behoeften en gaat jobhoppen mochten ze hun ei niet kwijt kunnen? Worden we bang gemaakt met scenario’s over organisaties die organisch vormgegeven moeten worden om talent binnen de muren te houden?
Trendwatchers formuleren prachtige toekomstscenario’s waarin harkenvrije organisaties de boventoon voeren; waarin procesgestuurd aangestuurd wordt. Alsof dit één, twee, drie haalbaar is voor traditionele bedrijven! Laat elk bedrijf vooral naar eigen, creatieve oplossingen zoeken. Het belangrijkste is dat de factor HR wakker is en de noodklok luidt, zodat men ruim op tijd naar oplossingen zoekt voor een duurzame, lange en gelukkige toekomst!
De gegevens zijn afkomstig van studenten aan de Fontyus Hogeschool en maken deel uit van een omvangrijk onderzoek waarin de centrale vraag is: hoe dienen organisaties zich voor te bereiden op nieuwe generaties? (Leren in organisaties; oktober 2009)
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Hierin wordt gerefereerd naar een onlangs gehouden onderzoek onder middelbare scholieren. Is dit onderzoek online beschikbaar? Zo ja, kunt u aangeven waar ik dit kan vinden?
Wij van JongeBazen vinden dat geweldig. Wij houden ervan een kweekvijver te zijn, of een plaats waar mensen lekker kunnen groeien. Paola barstte van de potentie, iets wat ook geldt voor Carry, Munise en Pieter, onze andere redactieleden, maar Paola heeft haar kans nu gegrepen. Ik kan niet anders dan dat respecteren en bewonderen.
Paola heeft ongeveer 2 jaar bij ons in de redactie gezeten, en de nodige interessante artikelen geschreven. Ik zou zeggen: blijf haar en haar redactie volgen op www.expeditieduurzaam.nl
Hoofdredacteur JongeBazen
Bert Overbeek
Of is de generatie Einstein wel klaar voor het werkend bestaan? Het pakket van wensen (of eisen?) ziet er goed uit, en het is belangrijk dat jongeren nadenken en helder krijgen wat ze willen en kunnen. Maar wat gebeurt er met deze generatie -opgevoed in voorspoed en eindeloze vrijheid- als ze in een frusterende werksituatie komen? Waar niet alles volgens het ideale schema loopt? Waar je moet leren omgaan met wensen en (on)mogelijkheden van derden, (on)hebbelijke collega's en vastgelopen plannen en organisaties? Of denken we dat met deze generatie alles soepel zal verlopen en er geen problemen meer zijn in de samenwerking en omgang? Ik weet wel beter, gezien de teams die ik regelmatig begeleid. Mijn vraag of ze vrienden of collega's van elkaar zijn, is vaak lastig te beantwoorden, omdat de grenzen steeds vager zijn. Maar het durven aanspreken van een collega die je ook vraagt op feestjes, wordt en steeds lastiger en een steeds groter issue in organisaties. En is dit dezelfde generatie als de grenzeloze generatie, die moeite heeft met 'nee', leeft voor uiterlijk, kicks en online netwerken? En zijn wij opvoeders daar niet debet aan, door eerder te gaan voor de korte termijn en populariteit, te weinig gezag tonen en vriendjes willen zijn met kind of leerling? Hoe hiermee om te gaan is inderdaad een prangende vraag, die overigens al aardig wordt beantwoord in het boek van Spangenberg. Mij spreekt hierin m.n aan het bezinnen op onze omgang (en vormen), de menselijk maat (stop met het alles willen ondervangen door regels) en het weer uitdagen van jongeren. Vrijblijvendheid leidt tot een gebrek aan verantwoordelijkheid bij jongeren die vroeger of later ook gewoon volwassen moeten worden. Het durven (her)nemen van de regie door opvoeders in de breedste zin van het woord lijkt me een voorwaarde hiervoor. Dan kan bij het uitlaatveldje het bord met bovenstaande tekst ook weer weg.
Wilma van Tuyl, coach en facilitator.
Of het onderzoek beschikbaar is via het Internet? Ik zou het niet weten. Ik raad je aan te informeren bij Fontyus Hogeschool in Eindhoven naar het onderzoek. Veel succes, Paola Pisu