In mijn boek "Wake-Up Call: het gaat slecht dus moeten we weer even normaal doen" citeer ik een aantal auteurs en "onderzoekers" volgens wie oudere ondernemers en managers beter op economische tegenwind reageren dan hun jonge collega's. Belangrijkste reden: jongeren hebben het gevoel dat de vaste grond plots onder hun voeten wordt weggehaald, terwijl ouderen het allemaal al hebben meegemaakt en weten dat het einde van de wereld niet door een economische crisis veroorzaakt zal worden.
Onder het motto "if you don't know where you're going, you'll probably end up somewhere else" maakt dit jongeren inderdaad volstrekt ongeschikt om een onderneming -van welke omvang dan ook- door zwaar weer te loodsen. Ze doen er veel beter aan om naar hun oudere, ervaren collega's te kijken en te luisteren.
Het enige probleem is echter dat dwangmatig vasthouden aan status quo evenredig is aan leeftijd. Met andere woorden: hoe ouder, hoe minder flexibel. Ouderen mogen dan misschien wel weten waar ze aan toe zijn, maar dit maakt hen niet per definitie bereid om wanneer nodig ook de onderste stenen overhoop te halen. Kortom: ouderen zijn volstrekt ongeschikt om adequaat te handelen ten tijde van veranderingen.
Wat we dus nodig hebben, zijn flexibele ouderen en slimme jongeren. En misschien best zelfs combinaties waarin beiden vertegenwoordigd zijn.
Wie heeft er nog meer argumenten voor of tegen de geschiktheid van jongeren en ouderen?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Echter, deze zijn dit gaan doen, omdat het "hot & happening" is: het is zo populair onder jongeren, waardoor het omvang & relevantie heeft gekregen, waardoor "ouderen" er niet meer om heen kunnen. Dus samengevat: open-minded, ervaren ouderen, die scherp worden gehouden door het ongebreidelde enthousiasme & van ideeen bruisende jongeren. Zoals met alles, geld ook hier dat balans essentieel is.