Kritiek hebben op je baas is voor veel mensen lastig. Ik hoorde iemand, laten we hem Andre noemen, onlangs klagen over zijn directeur. Die vrouw nam geen besluiten, lette alleen maar op de penningen en maakte gebruik van de presentaties van haar medewerkers. Die nam ze 1-op-1 over voor het MT en deed dan net of zij het bedacht had.
Toen ik Andre vroeg of hij dit had aangegeven bij zijn directeur, zei hij nee. Daar begin ik niet aan, lichtte hij toe. Die persoon moet me beoordelen, is dus belangrijk voor mijn carriere en het heeft toch geen effect. Hij was er niet om zijn baas te beoordelen. Dat moest de Raad van Bestuur maar doen. En daar ging hij niet heen, omdat hij zijn directeur niet wilde passeren.
Wat Andre wel deed was op andere plaatsen zijn kritiek spuien. Bij collega’s, en bij externe trainers en coaches zoals mij. Op zeker ogenblik bereikte de kritiek zijn directeur via via. Die was not amused en sprak hem erop aan. Hij kreeg te horen dat ze niet hield van stiekeme medewerkers en roddelaars. De relatie bekoelde nu ook van haar kant. En uiteindelijk nam zij dat beeld weer mee naar het MT. Want overal worden mensen besproken.
Andre’s angst voor een vervelende reactie van zijn baas leidde precies tot dat wat hij niet wilde. Namelijk: een vervelende reactie van zijn baas. Hoe moeilijk het ook is, in dit soort omstandigheden is het altijd belangrijk om je feedback te uiten op de plek waar het hoort. Je kunt duizend redenen bedenken om dingen niet te zeggen, uiteindelijk snijd je jezelf in de vingers. Roddel helpt sowieso weinig en maakt dingen eerder erger.
Ben je niet assertief, dan is er volop reden om dat te worden. Je schept je eigen werkelijkheid voor een deel. Niet de kans op een slechte beoordeling, of het feit dat iemand er niets mee doet houd je tegen om feedback te geven, maar jij zelf.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Bovenstaande in acht nemend, zou ik nooit of te nimmer kritiek geven op mijn baas, positief noch negatief, zelfs als hij er expliciet om vraagt (kleine kans, maar toch...). In dat laatste geval ga ik gewoon wat 'misten': dubbelzinnige en onduidelijke verwoordingen gebruiken, zodat hij denkt dat er kritiek gegeven wordt, maar in feite geen is. Frustraties uit ik dan wel buiten de kantooruren. En als de emmer vol is, is het tijd voor een andere werkgever.
Trouwens, in diverse jobs heb ik altijd al gezien dat, als de baas iets ogenschijnlijk simpel vraagt, iedereen (!) meteen alles laat vallen, in een soort van hyperconcentratie gaat, en een soort van faalangst uitstraalt. Alsof het een bende fanatieke gelovigen is. Zij mogen dan wel geloven in onze baas, maar ik kies ervoor om nuchter te blijven, en de baas niet te zien als en god.