Die over-the-top-salarissen, laten we die nog eens onder de loep nemen. Er is een groep zeer kapitaalkrachtige mensen. Al eerder schreef ik op JB over het verschil tussen grote ondernemers zoals Freddy Heineken en allerlei bestuursvoorzitters van grote organisaties, die in een gespreid bedje kwamen en alleen nog maar op kosten zijn gaan letten, ten koste van hardwerkende goede werknemers.
Je kunt gaan voor totaal gelijke salarissen voor iedereen (communisme, althans in theorie) en grote verschillen in salarissen (doorgeschoten liberaal gedachtengoed). Beiden hebben intussen bewezen niet te werken.
Mensen worden lui en ontevreden van altijd maar hetzelfde salaris. Het inspireert niet. Daartegenover staat het enorme verschil van de multimiljardairs met mensen die naar de gaarkeuken moeten. Meestal is het ene geen verdienste, en het andere geen terechte straf.
Het gaat er in mijn beleving om dat het leven leuk en interesant blijft voor bij voorkeur iedereen. Mensen met over-the-topsalarissen kweken geen goodwill. Ooit is bedacht dat je ze wel zoveel moet betalen, anders lopen ze naar het buitenland. En dat zou een ramp zijn.
Ik twijfel daar ernstig aan. Er is genoeg intelligentie in organisaties, die zich niet zo buitensporig laat betalen. Gelukkig is men er door de kredietcrisis achter dat we af moeten van die graaikapitalisten. Een beter woord weet ik er niet voor.
Verschil mag, moet er zijn. Geen punt. Mensen met meer verantwoordelijkheid mogen meer verdienen. Maar die hoppende bestuursvoorzitters die met hun vijf tot zes nullen salarissen kosten lopen te besparen, en mensen er uit mikken, die zijn niet geloofwaardig. Weg ermee!
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>