'Mijn deur staat altijd open want ik ben er nooit!'

De afwezigheid van hoger management is een veelgehoorde klacht onder teamleiders. Die klacht hoorde ik ook over Luuk, de general manager van een chocoladefabriek.

‘Zijn deur staat altijd open' grapte één van zijn teamleiders. En dat klopt ook. Die deur staat altijd open. Alleen is Luuk er nooit. En dat vinden we eigenlijk wel fijn, want wanneer hij er wel is, krijgen we voortdurend op ons falie.'
Luuk is een zeer directieve leidinggevende, die angst als een goede motivator ziet. Hij geeft zijn mensen er behoorlijk van langs als zij in hun begrotingen dingen beloven, die ze niet nakomen. Ontslag is iets dat steeds dreigt.
Maar onlangs is er iets veranderd. Hij ging naar een cursus ‘Leiderschap' onder Parijs, in een kasteel ergens bij Barbizon. Een zware cursus over een immens populair thema onder bedrijven.
Toen hij terug kwam, verzamelde hij zijn mensen en onder tranen vertelde hij dat hij in een relatiecrisis zat. Reden hiervoor: op de cursus had hij geleerd dat het bindingskracht teweeg brengt, wanneer je persoonlijke problemen deelt met je mensen.
Het effect was overigens tegenovergesteld: zijn medewerkers raakten geweldig op hun hoede. Hun ‘Rambo' was plotseling een gevoelige man geworden. Dat ging net iets te snel. De geloofwaardigheid was in het geding. Een mooi voorbeeld van een contraproductieve cursus.
‘Dit is nou niet wat we nodig hebben' zei een teamleider achteraf tegen een collega ‘Ik heb hier niets aan tijdens mijn werk.'

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Leendert van Tuinen
Van het ene uiterste in het andere komt meestal verdacht over. Angst verander je niet zomaar in vertrouwen. Dit moet eerst en langzaam worden verdiend. Geef betreffende leidinggevende de ruimte en de tijd, vertel hem wel van je wantrouwen, hij vraagt toch om openheid. Kun je meteen kijken hoe deze daar op  reageert. Je hoeft hierbij niet naief te worden. Een gezonde achterdocht mag.
Fons Bitter
Lid sinds 2008
De Pitbull veranderen in een schaap?
Dat gelooft toch niemand. Hoe kan het zo zijn dat een leidinggevende functionaris niet snapt dat "management by terror" op de langer termijn niet werkt. Zeker niet binnen een dienstverlenende organisatie.

Deze Luuk heeft een ander vorm van leidersschaps-therapie nodig en dient een spiegel voorgehouden te worden. Het Neanderthalergedrag uitwisselen met een portie en effectief Servant Leadership kan een goede oplossing zijn. Het versterkt tevens ook zijn persoonlijke levenswaarden en relationele positie.

Fons Bitter, Consul in gastvrijheidmanagement.
Consulaat voor Gastvrijheidmanagement. <a href="http://www.consulate.nl/" rel="nofollow">www.consulate.nl</a>
Robert Jan Simons
Dergelijk directief leiderschap komt m.i. meer voor dan mij lief is. Veel (teveel) mensen bedienen zich van management by terror en verprutsen meer dan ze goed maken. Dat weet iedereen? Dacht het niet. Ga maar kijken.
RJ
René
Als eerste iets van mijn hart. Wat is toch die aversie tegen een directieve vorm van leiderschap? Het voorbeeld is extreem en een voorbeeld hoe het niet moet. Maar directief leiderschap is toch niet perse fout in een productie omgeving (Leendert: wat is er zo dienstverlenend aan een chocolade fabriek? Die moet toch gewoon chocoladeletters maken?)

Mijn advies naar Luuk zo zijn om te bouwen op wat wel goed gaat:
- zijn team is blijkbaar goed in staat om zelfstandig te functioneren want Luuk is er nooit
- hij wil graag realistische begrotingen
- hij is niet bang om iets persoonlijks te vertellen
- ....

Bekijk de mogelijkheden en niet de beperkingen.. is leuker en je komt verder!