Hoe vreemd vindt u het wanneer het ziekteverzuim in uw organisatie aan de hoge kant is? Erg vreemd, wedden wij. Het geeft nogal te denken. Laten we het onderwerp ‘ziekteverzuim’ eens van een heel andere kant aanvliegen. Een paar factoren uitvergroten die je niet zo vaak hoort noemen. Bijvoorbeeld: Zijn Nederlandse werknemers verandert in suikerbeesten, die bij de eerste de beste regenbui elkaar vallen?
Het kan. In de jaren vijftig en zestig, in de tijd van Pietje Bell en de Kameleon zeg maar, ging je met de fiets door weer en wind naar school. Je draaide je hand niet om voor een ommetje tegen de straffe noordwester in.
En nu? Nu rijden papa en mama je in comfortabele en voor Nederland veel te grote gezinsauto’s naar creche, basisschool of middelbare school. Tussen de middag mag je overblijven. Verwekelijkt Nederland? De nieuwe generaties lopen er als helden bij, maar met de fiets tegen een steile berghelling is teveel gevraagd. Dat is de ene kant van de zaak.
En dan is er nog een andere kant: de groep managers en teamleiders die doof zijn geworden voor de serieuze medewerkers, die signaal op signaal afgeven dat er teveel van ze gevraagd wordt. Het gaat hier om de mensen die geen suikerbeesten zijn, die altijd voor het bedrijf klaar staan, drie stappen meer lopen dan een ander en nooit zeuren of klagen.
Maar hun chefs merken het niet. In de loop van de tijd zijn leidinggevenden namelijk steeds verder van het proces af komen te staan. Sommige jonge honden hebben geen idee van de dingen die zich afspelen op de ‘ vloer’. Hierdoor zijn ze ook niet bij machte om te zien welke bergen werk sommige mensen verzetten.
Bij het uitblijven van complimenten gaat meestal pas na jaren het ‘ koppie’ hangen. Nog later volgt de ziekmelding. Langdurig ziek. De sociaal-medische teams krijgen er geen nagel achter. En in het MT-overleg wordt hoofdschuddend het oplopende ziekteverzuim besproken…
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Echter wordt ook veel door cultuur ingegeven in mijn optiek. Als kind van een kleine zelfstandige werd mij met de paplepel ingegoten "je bent pas ziek als je echt niet meer op je benen kunt staan". Ik wil niet generaliseren, maar mijn ervaring is, dat met name de jongere medewerkers een lagere uitstapdrempel hebben als het om ziekmelden gaat. Als de oudere medewerker zich ziek meldt (langdurig), dan is dat voor mij eerder een teken aan de wand dat er iets mis is.
En ja, misschien heb je wel gelijk dat mensen voorheen "harder" waren dan nu waar het gaat om weerstand. Maar het zit vooral in je mentaliteit denk ik, met die nuance dat lang verzuim vaak een indicatie geeft dat er iets heel anders aan de hand is of kan zijn.
Als je lastig of moeilijk bent ja dan vind er vaak een gesprek plaats met de leidinggevende, je loopt uit de pas.
Als je vaak ziek bent idem.
Als iemand bijgespijkerd moet worden omdat hij bepaalde kwaliteiten mist, oké een opleiding er tegen aan gegooid. De hard werkende medewerker ( soms door uitputting gedwongen zelfstandig andere keuzes te maken) verliest het ook van de collega die moet reïntegreren of herplaatst moet worden als het gaat om die ene leuke baan waar je niet meer zo hoeft te beulen.
Kortom de goedfunctionerende krijgt geen aandacht, weinig tot geen opleiding en geen tijd van de leidinggevende. ( beetje zwart wit ik weet het maar zo is het wel.)
Ons lichaam is slimmer dan onze ratio dus die heeft dat naar verloop van tijd wel in de gaten en verzint een ziekte. Gevolg, aandacht, een opleiding en als het een beetje meezit ook nog een leuke andere baan.:-)
Ziekteverzuim heeft niet alleen met onbegrip of aandacht op de werkvloer te maken, maar ook met een maatschappelijke ontwikkeling. (bijv. 2-verdieners met kleine kinderen, die ook moeten verzuimen als het kind ziek is.)
De oplossing voor dit probleem is:
* neem geen personeel maar blijf ZZP'er of
* neem personeel via een Payroll bedrijf
* ook vanuit huis werken voorkomt ziekmeldingen
Virtuele werkplek is van deze tijd en is voor moderne ondernemers een kans.
- voor het privé leven
- voor de hobbies /sociale leven
- voor werkinhoud
- werkomgeving.
Het lijkt veel tijd te kosten, maar het levert veel meer op door dagelijks je rondje te doen langs je medewerkers.
Dit is de eerste stap.
De tweede stap is ga gericht met ziekteverzuim aan de slag en met name het misbruik daarvan. Laat de medewerkers zien die wel betrokken en loyaal zijn en begrijpen dat ziek melden leidt tot een lastige werksituatie die achter blijft.
P&O functionarissen kunnen middels training on the job en directe begeleiding leidinggevende laten ervaren dat het wel degelijk ook leuk kan zijn.
Stap 3.
Stap over naar ontwikkelingsgericht management.
De mensen die langs de zijlijn zeggen, dat we dit 'gewoon' kunnen oplossen worden van harte uitgenodigd om toe te lichten hoe ze omgaan met de ingewikkeldheden die zich aandienen bij ziekteverzuim. Niet zozeer het probleem analyseren is de kunst, maar het echte oplossen.
Overigens ken ik wel mensen die op een fantastische manier omgaan met dat ziekteverzuim. En die ook duidelijk verbetering zien.
Complimenten geven, positieve en opbouwende feedback geven, het is voor veel bazen nog geen gesneden koek.
Ik help mensen in dit soort zaken (bureau Interpunctie te Veghel)
De lef van transparant aanspreken en bespreken. Dan lukt het om ziekteverzuim terug te dringen.
En ja in sommige beroepsgroepen zitten nou eenmaal mensen die daar voor kiezen om te compenseren wat zij in het verleden niet hebben mogen ervaren.
Maar let op: ook hier weer de lef het bespreekbaar maken en komen tot aanpak.
Het percentage daarboven is beinvloedbaar verzuim en kan door middel van inzet van personeelsinstrumenten, type management etc. naar beneden worden gebracht en gehouden.
Het blijft een grote kostenpost voor de organisatie en continue aandacht voor de beheersing ervan zal nodig zijn.
Gaarne zou ik u een impressie willen geven met wie u te maken hebt, zodat u zich een beetje kan voorstellen met wie u discussieert. Ik ben een jonge veelbelovende student van 19 jaar die op dit moment stage loopt op een reisbureau. Ik bezoek deze site regelmatig om ideeen uit te wisselen omtrend managementzaken, en zo informatie in te winnen die misschien wel van belang zijn voor mijn toekomst. Dan weet u een beetje met wie u te maken hebt.
Volgens mij is het enorme verschil in het ziekteverzuim de stijl van leidinggeven.
Op mijn oude afdeling was er geen echte hierarchie en bovendien ruimte c.q. vrijheid voor de medewerkers om zelf hun werk in te delen. De verantwoordelijkheden en bevoegdheden liggen laag in de organisatie. De medewerkers zijn gemotiveerd en hebben plichtsbesef.
Op mijn nieuwe afdeling zijn er veel regels waaraan iedereen zich dient te houden. De opdrachten komen van boven met de instructie hoe het werk moet worden uitgevoerd. Medewerkers hebben geen bevoegdheid en alles moet eerst worden gevraagd waarbij vaak het antwoord negatief is. De motivatie is
behoorlijk laag.
PS Ik werk op een universiteit, het laagste ziekteverzuim is 2%, op mijn nieuwe afdeling 10,5 %. Gemiddeld is het ziekteverzuim van de universiteit circa 4% ruim beneden het landelijk gemiddelde.
Iemand uit de middeleeuwen maakte men gemiddeld per mensenleven qua prikkels en informatie, niet veel meer mee dan de informatie die beschikbaar is in de willekeurige zaterdageditie van de Telegraaf. Wij krijgen die hoeveelheid informatie nu per dag aangeboden ...en vaak meer dan dat. Wat doet dat met ons ?
Dat dientengevolge het ziekteverzuim hoger kan uitvallen is dan wel wat verklaarbaar omdat zoveel prikkels, stress opleveren en mensen vermoeid maken. Mensen die moe of gestresst zijn hebben een lagere weerstand en dat maakt dat het immuunsysteem niet goed werkt en we makkelijker ziek worden.
Tel daarbij op een super schone, bewegingsarme, warme omgeving waarbij weinig immuniteit tegen bacteriën, virussen of allergieën wordt gekweekt, weinig fysieke conditie wordt opgebouwd alsmede ons zorgklimaat waarbij iedereen die zwak is, in leven wordt gehouden met medicatie, antibiotica of andere medische hulpverlening, dan komen we tot de conclusie dat de mens aan de ene kant inderdaad aan het verweken is en aan de andere kant steeds meer psychisch onder druk komt te staan in onze kennis en informatie maatschappij.
Dat dit van invloed is op verzuimcijfers lijkt me logisch. Het is aan de leidinggevende en de bedrijfsarts om daar samen met de medewerker de juiste balans in te vinden. Hoe is de werkplek, de behandeling van de mens achter de medewerker en de manier van werken te verenigen in een gezonde arbeidsplaats waar stresslevels normaal blijven en men met plezier (!) en er gemotiveerd kan werken.
ik ben meer als 100% eens met je.
Zelfstandig werken en denken wordt gestraft. aan de andere kant verwacht men dat mensen een (hoge) opleiding hebben om juist dit te kunnen doen..
Maar hoe zou een bedrijf in een tijdperk van ISOs en anderen normen maatstafen vinden om te kunnen tonen dat men (het bedrijf) eraan voldoet? In een geglobaliseerde wereld hebben deze certificaten namelijk ook een marketingkarakter.
ik weet het niet.
Ik zie alleen dat door meer en meer instructies en reglementereingen stress toenemt, het plezier in het werk afneemt. Het resultaat: toenemend ziekteverzuim.
Personeel te reglementeren en met instructies te overspoelen lijkt mij niet te oplossing te zijn, eerder het toegeven van onmacht.
Leidinggevenden dienen met hun leidinggevenden meer creatieve oplossingen te bedenken. Zeker in verband met de technische mogelijkheden die vandaag aanwezig zijn.
Daarnaast bevordert meer respect voor de medewerker en zijn inzet de werkkwaliteit.
Zie ook wat Jan A. van der Wulp schreef (op 16 maart 2006)
Mensen werk begint bij 4 x aandacht:
- voor het privé leven
- voor de hobbies /sociale leven
- voor werkinhoud
- werkomgeving.