Na een intensieve sollicitatieprocedure, neemt Business Unit Manager John een nieuw afdelingshoofd aan: Aukje. Vanwege haar opzegtermijn bij haar huidige werkgever, kan Aukje over 2 maanden beginnen. Een week voor haar eerste werkdag belt ze op: "Ik ben zwanger"...
Na een intensieve sollicitatieprocedure, neemt Business Unit Manager John een nieuw afdelingshoofd aan: Aukje. Het heeft maandenlang geduurd voordat een geschikte kandidaat gevonden was. Daardoor is de druk op John enorm toegenomen: bij gebrek aan afdelingshoofd stuurt hij zelf de bewuste afdeling maar aan.
John is opgelucht dat alles nu rond is: afspraken gemaakt en contract getekend. Vanwege haar opzegtermijn bij haar huidige werkgever, kan Aukje over 2 maanden beginnen. Dat is nog te overzien en daarna hoeft hij zich over die afdeling niet zo’n zorgen meer te maken.
Een week voor haar eerste werkdag belt Aukje op naar John. “Ik heb heel veel zin in deze baan. Er is echter iets, waarover ik je toch even wil informeren. Ik ben zwanger. Het is eigenlijk nog erg vroeg om dit te vertellen, want het is pas anderhalve maand, maar het leek me goed om hier naar mijn nieuwe werkgever eerlijk in te zijn. Ik ben nog steeds even enthousiast om te beginnen. Ik neem aan dat dit verder geen probleem is en dat je mijn openheid waardeert. Tot volgende week?!???
Hoe reageert John hierop denken jullie?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Tsja, kan gebeuren, is bedrijfsrisico. Als Aukje echt goed is, kan ze dat ook vast wel aantonen tot ze met zwangerschapsverlof gaat. En als John slim is, zoekt hij tijdig een interimmer.
Laat ik een andere situatie schetsen. Een klein metaalbedrijf, waarvan de eigenaar 70 uur per week zwoegt om niet failliet te gaan, heeft 5 man in dienst, waarvan 1 secretaresse / telefoniste / boekhoudster, zeg maar all-round admistratie. Van de 5 man zitten er 2 in de ziektewet, 1 vanwege een ongelukje tijdens het motorcrossweekend en 1 vanwege een overleden vader, overspannen vrouw, pas geboren kind, verhuizing, kortom: te veel stress om netjes verf te spuiten. Dus met twee uitzendkrachten en de kosten voor 7 man de productie van 5 man. De boekhoudster kan ergens carriere maken en heeft enige tijd geleden aangegeven te vertrekken. Vandaag zou zij de nieuwe dame gaan inwerken, die op haar eerste werkdag aangeeft 3 maanden zwanger te zijn. Halverwege haar jaarcontract gaat zij met verlof. Drie keer raden hoe deze manager reageert... inderdaad: "van harte gefeliciteerd", een hartgrondige vloek buiten gezichtsveld van deze dame (12 maandsalarissen betalen voor 6 maanden werk, waar haal ik het geld vandaan), en een vacature plaatsen over 6 maanden, leeftijdsindicatie 40+ en minstens al drie kinderen...
Om kort te gaan, is het niet gewoon zo dat vrouwen met kinderwens niet geschikt zijn voor het invullen van functies die de factor 'onmisbaar' in sterke mate hebben?
De man kent zijn onmisbaarheid in het werkzame leven (meestal tijdens kantooruren) en de vrouw -its voorzien van kinderen- kent haar onmisbaarheid in het leven in het algemeen (24 uur per dag). Waarmee ik de vrouwen toch zeker voorop wil stellen, want wees nou eerlijk .. .. .. werken is bijzaak.
@ Marco: ik vind je woordkeus enigszins ongelukkig "...dat vrouwen met kinderwens niet geschikt zijn voor het invullen van functies..."
"Vrouwen met kinderwens", dit zijn dus behalve vrouwen met kinderen ook vele vrouwen zonder kinderen die de wens hebben/hadden ooit kinderen te krijgen?
Daarnaast ga ik er overigens van uit dat het in de meeste gevallen een gezamenlijke kinderwens van man en vrouw betreft... "Niet geschikt zijn om", ik mag toch hopen dat je bedoelt dat het in veel gevallen lastig is (c.q. wordt gemaakt) om de zorg- en werktaken te combineren. Verder ben ik blij dat je het woord 'onmisbaar' tussen aanhalingstekens plaatst. Want wat is onmisbaarheid? Natuurlijk is er in bepaalde beroepen sprake van onmisbaarheid. Maar in veel gevallen wordt onmisbaarheid als excuus gebruikt om maar niet te hoeven plannen of om status aan te ontlenen.
@Marco: in hoeveel functies is onmisbaarheid nou echt zo belangrijk? Vaak is het ook belangrijker maken dan nodig is. Veel functies (zeker kantoorfuncties) kunnen prima op afstand, en erg flexibel ingericht worden. Het is meer behoudzucht dat organisaties nog steeds kiezen voor full time, vaste tijden, vaste plaatsen. En deze behoudzucht is behooorlijk taai.
En ja, Fred en Carry, dat is het ondernemersrisico dat je loopt, het hoort er allemaal bij.
Ik reageerde vooral op de mijns inziens ernstig kortzichtige vergelijking met Neanderthalers van een eerdere schrijver en vind het dan altijd goed om een andere kant van de medaille te schetsen. Een ander perspectief biedt inzicht voor degene die wil zien.
Marco, ook voor midden Veluwe heeft de tijd niet stil gestaan. Als vrouwen met kinderwens minister of staatssecretaris kunnen zijn... iedereen moet zijn eigen prioriteiten stellen en werken is voor velen bijzaak. Maar het kan ook de man zijn die voor het gezin kiest en de vrouw die carriere maakt... ook op de Veluwe. Misschien een moeilijk perspectief? Probeer het eens te zien!
http://www.fourmonths.nl/index.php?cms%5BcategoryID%5D=8#betaalt