Wat bezielt mensen toch om, onder het mom van vrije meningsuiting, anderen te bespotten vanwege hun overtuiging? Ik vind het net zo onhandig als teamleiders die het nodig vinden om hun opstandige medewerkers voor joker te zetten in werkoverleg. Want wie heeft er uiteindelijk het meeste last van?
Sommige mensen zijn in werksituaties op escalatie uit. Deze week nog hoorde ik het verhaal van een medewerker die maar niet kan accepteren dat zijn bedrijf niet de koers vaart, die hij goed vindt. Via ondernemingsraad en klachtencommissies tracht hij zijn gelijk te halen. Om de haverklap is hij met ze in gesprek. Het is hem ernst. De teamleider kan echter de verleiding niet weerstaan om hem af en toe in een werkoverleg voor joker te zetten. (Buiten het werkoverleg praten zij niet meer.)
Het doet mij denken aan de cartoonkwestie van de afgelopen weken. Natuurlijk is het daar allemaal groter en erger, maar toch zie ik een parallel. Ik vergelijk de teamleider met de Deense cartoonisten. Hij maakt gebruik van spot om mensen in hun kwetsbaarheid te raken.
Is dat verstandig? Ik vind van niet. De cartoonisten beroepen zich op vrije meningsuiting, maar kennelijk vinden ze het noodzakelijk om in een gespannen situatie de spot te drijven met iemands overtuiging. Waarom toch? Waarom andermans overtuiging belachelijk maken, nog even afgezien van de spanning waar we –ondanks dit soort humor- in leven?
We komen er niet door met modder te gooien. Dat geldt ook voor de teamleider. Ik vind dat hij zijn spottende opmerkingen beter voor zich kan houden en het gesprek aan te gaan met de medewerker. Maar wat vinden jullie?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Maar ik wil de situatie uitbreiden voor de discussie, want deze is wel makkelijk. Stel dat deze medewerker al voor de 1000ste keer het gesprek aangaat. Zijn wensen passen echter niet in het beleid. Wat dan?
Natuurlijk helemaal mee eens, maar vergelijkbare discussies heb ik nooit gelezen of gehoord toen Henk Spaan en Harry Vermeegen 'Popi Jopie' zongen en Paul de Leeuw een dronken Paus opvoerde. 'Dat was Lachen!', althans volgens grote volksmassa's. Nooit gelezen dat katholieken werden gekwetst, terwijl de Paus toch vertegenwoordiger is van God op aarde? Ook wordt er geloof ik iets van 100 maal per dag op tv gevloekt, hoor je zelden wat over en de bond tegen het vloeken is al snel een stelletje losers. Waarom lieten we dat dan allemaal gewoon wel gebeuren en bleef iedereen toen stil? hebben katholieken een beter incasseringsvermogen? Ik vind persoonlijk het kwetsen van mensen om er succes mee te halen (Paul de Leeuw) niet te pruimen, maar bliijkbaar halen veel mensen er lol uit. Zie ook the Weakest Link,
vriendelijke groet,
Gyuri
Ik zou met de medewerker een zeer duidelijk gesprek voeren. Heel helder zijn: we gaan het zo doen, we hebben je er graag bij, maar het houdt een keer op. We zijn een organisatie die winst heeft te maken, geen oeverloze praatclub. Alle begrip als je andere keuzes maakt, leuker als je blijft, maar dan ook niet meer zeuren.
Popie Jopie had dezelfde zuilenspot. Dat wil zeggen: vanuit zuil a maak je zuil b belachelijk. Maar de situatie waarin dit plaatsvond was veel minder geladen. Ik begrijp niet waarom het gedaan wordt. Mensen met een andere overtuiging geiteneukers noemen. Wat voor arrogantie en superioriteitsgevoel zit daar niet achter. En ik hou erg van humor; laat dat duidelijk zijn.
Even terug naar de medewerker die je voor de 1000ste keer aanspreekt. Hoe lang moet je doorgaan? Ik vind 1000ste keer al onaanvaardbaar. Zet hem aan de kant, mijn part op de tribune, dus uit het proces. Hoe? Oke, na 1000 gesprekken zullen we maar niet spreken van een dossier opbouw. dat is er dan niet...We hebben te lang "gelult" (sorrie voor die ordinaire uitdrukking) Na het 2e gesprek moet je al beginnen met schriftelijk vastleggen wat je verlangt van de medewerker. Na de 5e keer (dus niet 1000) ga je de rode kaart trekken.
Die spotprenten moeten gewoon genegeerd worden. Geen aandacht geven, dan gaan personen die willen kwetsen er niet mee aan de wandel. De reactie op de spotprenten is alleen maar 'bevestigend' (in de ogen van de spottenden) voor waar de cartoonisten, kranten en Geert Wilders typetjes de spot mee drijven........
En wat betreft de case; de teamleider is respectloos en de medewerker is zelf misschien wel overtuigd, maar anderen zijn dat in ieder geval niet van zijn 'geklaag'. Wederzijdse non-overtuiging; slechts overtuigd van het eigen 'gelijk'. Doelloos!
Ik ben het helemaal eens met Bjorn, Guyri en Bas!
Respect voor de medemens moet ten alle tijde centraal staan.
Wat ik frapant vindt in de Deense kwestie is de rol van de media en andere bangmakers. Mensen worden namelijk tegen elkaar opgezet en bang gemaakt om een tekening!
Om interpretatieverschillen die uitgekauwt en uitvergroot worden.
Geloven gaat toch om interpreteren !? Ik ben het niet eens met Bert over het Popi Jopi-verhaal. Er zijn toen wel degelijk katholieken gekwetst, maar er heerste toen gelukkig een bepaald moraal waarbij niet teruggeschopt werd naar andersgelovigen.
Mensen worden nondeju bang gemaakt door oneerlijke machten (Bepaalde staatslieden, hoofden van kerken en moskeeen) om zo hun eigen MACHT in stand te houden.
Voor wat betreft de kwestie van de teamleider die zijn medewerkers en publique schoffeert. Het wordt tijd dat deze teamleider een ander baantje gaat zoeken en zichzelf de rode kaart geeft! Te veel mensen met managementrollen acteren op basis van MACHT. Acteren op basis van macht is in een contiunue en snel veranderende omgeving waarin mensen zelf als autodidacten kunnen bepalen wat ze willen leren, PASSé.
Groeten uit het katholieke Zuiden en met respect voor andersgelovigen maar geen respect voor bangmakers en machtswellustelingen.
Patrick Spits
Overigens ben ik ook niet bang hoor om mezelf een rode kaart te geven. Alleen wordt dat niet verwacht van mij. Er wordt van mij verwacht dat ik iedereen die "onder" mij valt de neuzen naar dezelfde kant laat wijzen in een goede sfeer en werksituatie, rekening houdend met ieder zijn of haar eigenschappen. Dus : met respect.
Dan denk ik dat er geen sprake is van woorden in de mond leggen die niet gezegd zijn.
Ik ben ook van mening dat de vrijheid van meningsuiting belangrijk is en dat wij deze met z'n allen moeten waarborgen. Maar je moet als journalist/sprittekenenaar wel beseffen dat wat je schrijft en maakt de wereld in gaat en zijn gevolg kan hebben. Dat betekent dat je vooraf moet afwegen of jouw grap/satire kan en mag en niet te veel ongewenste gevolgen zal hebben.
Daarnaast dat plaatjes, plaatjes zijn is natuurlijk ook correct. Maar ik denk dat deze tekenaar precies had kunnen weten dat dit effect mogelijk was in de wereld op dit moment, dus erg dom/stom!!
Ik kan alleen aangeven dat ik deze kwetsingen nooit zou doen, ik kan best mensen kwetsen, op mijn eigen bescheiden manier. Echter, ik zal een reactie in de vorm van geweld of andere, in mijn ogen te primitieve uitingen, NOOIT kunnen respecteren.
Politieke cartoons kunnen misschien mensen kwetsen, maar als kijkt naar de uitgangspunten, is dat niet het doel erachter. Het doel is op een creactieve, beeldende en spottende manier kwesties aan de orde stellen, mensen laten nadenken, etc. Daarmee wil ik niet zeggen dat het altijd kwetsend moet zijn, maar de aard van een cartoon is nou eenmaal dat ze tegen de gevestigde machten aanschoppen. Ik weet niet of je wel eens een positieve cartoon hebt gezien (opdrachtgevers vragen me wel eens er een te leveren) maar die zijn echt afschuwlijk.
Het voorbeeld van de medewerker en teamleider is echt anders. Daar is het kwetsen van de medewerkers geen gevolg, maar enkel het doel van de teamleider. Hij probeert anderen niet aan te zetten tot nadenken of een andere visie op de zaak voor te leggen.
Alleen het feit dat er al wekenlang over niets anders wordt gesproken (zie ook hier), bewijst dat ze het doel juist WEL bereiken volgens mij! Of je het er nou mee eens bent of niet. Naast 'kwetsend: welles-nietes', gaat het nl. ook over andere zaken, zoals vrijheid van meningsuiting, geweld en religie etc. En neem van mij aan dat wanneer je als cartoonist iets aan de kaak wilt stellen en er een tekening over wilt maken, je zeer goed moet nadenken hoe je dat doet en wat het bereikt. Dat dat niet altijd lukt, daar geef ik je gelijk in. Hoewel dat ook weer een persoonlijke opvatting kan zijn. Mij doen de beruchte cartoons niks, sommige moslims moeten er zelfs om lachen, en in andere landen schieten ze elkaar erom overhoop.
Bert: Absoluut mee oneens. Maar als jij dat als haarkloverij ziet.....is i.i.g. niet mijn bedoeling. Ik vind het fundamenteel hetzelfde wanneer je zegt: a. je moet dit of dat niet doen; b. zeker niet als enz.
Je moet het gewoon niet doen, punt. Analoog hieraan kan zijn: a. je mag niet stelen; b. zeker niet als de bestolene er nadelige gevolgen van heeft.
Dat is toch onzin? Je moet gewoon niet stelen, punt. Zo ook met mensen belachelijk maken. Moet je gewoon niet doen. punt
Haarkloverij? Ik denk dat spoor a en spoor b alleen maar onduidelijkheid bewerkstelligen.
Bert en jij zitten overigens met het kwetsen meer op een lijn dan ik met jullie. Dit even los ervan.
Het hele leven gaat toch om interpreteren.
Wat vond je los van mijn reacties op Popi Jopi van de rest van het verhaal? Daar reageer je namelijk niet op.
Communicatie is 70% non-verbaal en 30% spraak en schrijven.
Vandaar dat dit medium interpretabel is, zonder dat ik mensen wil kwetsen en iets in de mond wil leggen.
Bedankt voor jullie reacties en tot ZIENS(=communicatie)
Bas vindt (b) een onzinnige toevoeging. Je kwetst mensen niet met hun overtuiging, klaar. Daar hoeft (b) niet bij. Daar zijn we het denk ik wel mee eens.