Gedoogsteun? Miskleun!

In Scandinavische landen is een minderheidskabinet meer regel dan uitzondering, de vergelijking met de Nederlandse situatie gaat echter niet zomaar mank: die loopt op een landmijn en hinkelt verder met één been.
In Denemarken steunt sinds 2001 de Deense Volkspartij (DV) een centrumrechtse minderheidsregering. De DV neemt standpunten in die op gebied van immigratie, islam, integratie en (ouderen)zorg vergelijkbaar zijn met de PVV. Sinds een slordige veertig jaar heeft het daar zijn bestaansrecht bewezen. Voorstanders van een een-tweetje VVD-CDA met de PVV als lachende derde wijzen daar op.
Eén van de weinige voordelen daarvan is dat de PVV in deze constructie geen ministers levert. Een capabele minister leveren zou ook een lastig verhaal worden, of in een boze buurman met een drankprobleem moet een gerespecteerd bestuurder schuilen.

In Nederland hebben we niet alleen geen ervaring met het fenomeen minderheidskabinet, de kamerleden die deze rol van supersub zouden moeten vervullen zijn zelf politiek groengras. Juist in deze voor Nederland nieuwe constructie zou enige geslepenheid van pas komen. De PVV-ers zijn niet door de wol geverfd, ze zitten nog volop als plukjes vacht om de huid van hun opperschaap. Sterk leiderschap is vereist. De Blonde Bokkenpruik heeft dan ruimschoots bewezen zijn kliek zonder platspuiten enigszins in toom te kunnen houden, in deze rol zal de PVV nog moeilijker uit kunnen groeien tot een democratisch bestuurde partij en nog lange tijd een veredelde one-manshow blijven. De DV is dit stadium allang voorbij.
Een ander verschil met de Deense situatie is dat zij een een-kamer parlement hebben. In Nederland hebben we er twee, in de eerste Kamer toetsen we onze wetsvoorstellen met Europese verdragen en de grondwet. Met het oog op bepaalde PVV-standpunten is dat geen overbodige luxe. Aangezien veel wetsvoorstellen van de PVV niet stroken met de grondwet zal het merendeel van voorstellen die door de PVV gesteund worden het niet halen.
Een ander nadeel treft het CDA, wat hun acties van de afgelopen weken moeilijk te begrijpen. Strategisch gezien manoeuvreert het CDA zich in een lastige positie met deze formatie. In de Eerste Kamer worden ze afhankelijk van de oppositie, en in de Tweede Kamer van de PVV – niet bepaald een groepering waar iedereen intern voor warmloopt. Het CDA heeft ook moslims binnen de gelederen, terwijl het CDA naar buiten de boodschap uitdraagt de standpunten van de andere partij te ‘accepteren’. Leg dat maar eens uit aan je achterban, die net in grote getale is geslonken. Zou het CDA meer hechten aan pluche dan aan principes?
Strategisch voordeel is er des temeer voor de PVV. Ze hebben geen directe verantwoordelijkheid maar vervullen wel een sleutelrol in het besturen van een land in crisis. In hun eigen terminologie: de partij (lees: beweging) kunnen ze het onversneden PVV-geluid volop laten horen (lees: kleinburgerlijk keffen), zodat aan linkse hobbies en multikul een einde komt en er fatsoenlijk omgegaan wordt met de zuurverdiende centen van Henk en Ingrid (lees: de staatsschuld nog verder oploopt). De termen linkse hobby en multikul had ik graag vertaald, maar niemand heeft deze woorden ooit gedefinieerd of afgebakend. Het is dus moeilijk te bewijzen dat er ook rechtse hobbies en monokul bestaan, al doet de PVV vermoeden dat er diep in de psyche van Nederland dergelijke demonen waargenomen kunnen worden.
GefeliciGeert Nederland, we zijn er mooi klaar mee!