Ziek of spijbelen?

De ene medewerker zou bij wijze van spreken vanaf zijn bed in de intensive care nog inloggen op de email van het werk, de andere medewerker heeft aan opstaan met gekke zware oogleden al genoeg om te vinden dat ie beter thuis kan blijven. Een aantal factoren spelen daarbij een rol, de vraag is vooral: wat doe je d’rmee als manager? 

De verzuimdrempel is zo’n factor. Hoe makkelijk maak je het je medewerkers om zich ziek te melden? Is een telefoontje van de partner van de zieke aan een collega al genoeg? Of de mededeling: ik voel me niet zo lekker geloof ik, als ik er morgen niet ben, dan ben ik ziek, ok? Over dit soort zaken kun je als manager afspraken maken. Hoe strakker de afspraken, hoe hoger de drempel. Medewerkers kunnen de afspraken belachelijk streng vinden, maar je trekt een heldere lijn en je kunt mensen attenderen op het feit dat er iets anders afgesproken is als ze zich niet aan de regels houden. 

Een andere factor is verzuimbehoefte. Daar komen we op gladder ijs. Hoe meer een medewerker het naar zijn zin heeft, hoe lager de verzuimbehoefte. Zegt de theorie. Maar verzuimbehoefte is ook een  persoonlijk iets. Mijn moeder heeft mij geleerd dat je met een snotneus en forse hoofdpijn best naar school of je werk kunt. Dan maar een aspirientje. Ik sprak laatst iemand die dat volstrekt belachelijk vond. “Als je ziek bent of dreigt te worden, blijf je thuis. Je kunt allerlei bacteriën meenemen en de hele hut aansteken. Er lopen op je werk mensen rond die straks met jouw bacteriën hun kinderen aansteken. Onverantwoord, je gaat alleen werken als je gezond bent.??? Ik moest er even van bijkomen. Maar misschien heeft ie gelijk. Hoe kijken jullie aan tegen de grens tussen ziek en gezond? 

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Annette
Ik ben ook nog van de oude stempel: zolang ik nog kan lopen ga ik gewoon naar mijn werk.
Momenteel werk ik in Duitsland en hier werkt dat toch anders. Hier is het gebruikelijk dat een zieke medewerker zich onmiddellijk naar een arts begeeft die na onderzoek bepaalt hoeveel dagen deze persoon nodig heeft om weer te herstellen. Hij schrijft deze persoon dan ook voor die dagen ziek en de medewerker kan dan in alle rust herstellen en weer volledig fit op het werk verschijnen. Ik vond dit in eerste instantie behoorlijk betuttelend, maar het werkt wel. De werknemer heeft de rust dat hij ook de tijd kan nemen om te genezen en hij steekt verder niemand anders aan. Bijkomend voordeel is dat je hier vrijwel niemand hebt die, doordat hij te vroeg weer is begonnen met werken, na een paar weken weer uitvalt met dezelfde klachten.
Marjan de Ruyter
Leuk om te horen, Annette, hoe het er in een (letterlijk en figuurlijk) andere cultuur aan toe kan gaan en wat voor effect dat heeft. Ook in Amerika is het systeem heel anders, daar krijgen medewerkers een x-aantal dagen sickleave en dat kunnen ze opnemen. Zijn ze erdoorheen, gaat het vrije dagen kosten. Overigens hebben Arbo-artsen hier nog wel eens een volstrekt andere visie op terugkeer naar het werk (zo snel mogelijk weer aan de slag vs doe het vooral rustig aan), vooral bij spanningsklachten. Ik ben benieuwd of dat in Duitsland anders is?
Annette
Ja, in Duitsland is dat inderdaaad anders. Wat ik hier tot nu toe gezien heb, wordt er goed gekeken naar de aandoening en gesteldheid van de mensen en daarop wordt door de arts aangegeven hoe lang de betreffende persoon thuis kan/moet blijven. De werkgever mag hier ook niet van afwijken. Ik vind het soms wel erg overdreven.
Zo had laatst een magazijnmedewerker zijn enkel zwaar verstuikt, waardoor hij 2 weken ziek was geschreven. Verder mankeerde hem niets en omdat het hier erg druk was stelde ik voor dat hij op arbeidstherapeutische basis wel invoerwerkzaamheden in het magazijn kon gaan doen. Nou, ik kreeg de hele wereld over me heen, want krank was krank en dan mag die persoon ook absoluut niet naar het werk komen. Tsja, wist ik veel. Als Nederlandse ben ik zo geconditioneerd dat je kijkt naar wat je nog wel kunt en dat dan ook gewoon gaat doen.
Léon Bastiaans
Dat is inderdaad wel bedenkelijk. Ga je je toch afvragen waarom dat zo strikt is. Roept wel meteen de vraag op of het voor die medewerker mogelijk was om van thuis uit te werken? Of is dat ook uit den boze in Duitsland?
Annette
Op je vraag waarom het daar zo strikt is: nou, Duitsers volgen blindelings instructies van gezaghebbenden op. Of het nu, zoals in dit geval, een arts is of een leidinggevende. Soms behoorlijk irritant, maar soms ook wel handig.
Thuis werken is in de functie van de magazijnmedewerker niet aan de orde, maar het principe thuiswerken is zeker niet verboden in Duitsland, ik doe het zelf regelmatig.
HenkdeSnor
Hallo ik ben Henk en ik zit al weer 39 jaar in het arbeidsproces. De laatste jaren is mij dit steeds meer tegen gaan staan en ben geregeld, een paar keer per maand, een dag thuisgebleven met een rotsmoes. Meeste smoezen komen van internet: www.smoezenpagina.tk
Ik voel mij er heel goed bij dat ik een paar keer per maand een lang weekend kan vieren!