Zzp'ers: de zigeuners van het bedrijfsleven!

Zelfstandigen zonder personeel heten ze. Mensen die, soms na jarenlang vast dienstverband, de stap wagen en voor zichzelf beginnen, in plaats van veilig in de comfortzone te blijven hangen. Als iemand kind van de crisis is geworden, dan is het de zzp’er. Het gaat ongeveer zo. Bedrijven huren zzp’ers in, omdat die zich om de een of andere reden bewezen hebben. Ze onderscheiden zich door een hoge kwaliteit van werken, en ze moeten wel, anders komen ze niet aan de bak.

Zzp’ers zijn vaak geliefd bij werkgevers en wat minder bij werknemers, omdat ze de werknemer aan zijn beperking herinneren (en wie wil dat?) en de werkgever de kwaliteit bieden die verder in de organisatie niet aanwezig is.

De beeldvorming rond zzp’ers is bij werknemers die van ‘zakkenvullers’. Dit komt omdat de gages voor zzp’ers pittig zijn. Geen wonder, want van het geld dat de zzp’er verdient, moet hij een substantieel deel afstaan aan belastingen, pensioen, sociale verzekeringen. Hij houdt alles bij elkaar misschien 40% over van het bedrag dat hij verdient.

Daar hoor je de op veiligheid mikkende medewerker zelden over. In de veilige beslotenheid van een vast kringetje collega’s, een maandsalaris, opleidingsmogelijkheden en sociale zekerheden waarover maar ontevreden wordt gedaan, roddelen ze liever over hun managers en vooral over de zzp’er, die allemaal niets zou begrijpen van hun onbegrijpelijke werk.

Ik weet dat ik overdrijf; dat ik het wel erg scherp stel. Maar het is tijd om op te komen voor zzp’ers. Ze werken hard en altijd met hart voor de opdrachtgever, want natuurlijk willen ze graag vervolgopdrachten. De mythe dat het mensen zijn die niet zouden slagen in een grote organisatie en daarom voor zichzelf zijn begonnen, moet ook maar eens weerlegd worden.

Ze zijn, kortom, een ideaal zondebokfenomeen. De zigeuners van het bedrijfsleven. In verschillende opzichten. Jarenlang bewierookt en bewonderd vanwege hun moed, maar nu is dat niet meer zo. Ze worden ineens behandeld als bedelaars, als mensen die je lastig komen vallen.

Maar hun sociale positie is zeer zwak. Ondanks dat ze gewoon belastingen betalen en allerlei andere lasten, krijgen ze geen inkomen als het mis gaat. Er is een Bijzondere Bijstand voor Zelfstandigen, maar de ambtenarij (daar zitten de echte zakkenvullers) werkt zo efficiënt mogelijk tegen. Ze werpt bewust obstakels op. Maandenlange procedures zijn het gevolg, en de zzp’er haakt af of ziet zichzelf failliet verklaard worden. Dan kan hij vervolgens geplukt worden. En verkeert hij aan de rand van de armoedegrens.

Het is een onrechtvaardige zaak. Jarenlang is geprofiteerd van zzp’ers. Organisaties wisten niet hoeveel geld ze er aan uit moesten geven om de boel in beweging te houden. En nu krijgt een zzp’er geen eurocent als hij uit de bocht vliegt, bijvoorbeeld omdat hij tot onderwerp van onderhandelingen met de vakbond is gemaakt.

Of is er gewoon geen behoefte meer aan zijn diensten? We horen het graag van de lezers.