De 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld: het ‘mot’ anders

‘De 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld’ is wat mij betreft hèt business boek van 2022 geworden. Alle ludieke top 10-boekjes ten spijt over hoe je jezelf en je bedrijf moet aansturen, deze torent hoog boven de anderen uit. Het is een boek dat de bedrijven toetst op integriteit. Schrijvers zijn de Finse onderzoeksjournalisten Juha-Pekke Raeste en Hannu Sokala. (https://www.managementboek.nl/boek/9789400514546/de-50-gevaarlijkste-bedrijven-ter-wereld-juha-pekka-raeste)

In mijn boek over leiderschap in de toekomst, ‘De schakelaar’, vermeldde ik in 2019 al dat integriteit steeds belangrijker zou worden in de 21e eeuw. Kort daarna zagen we hoe half mannelijk bekend Nederland door de mand viel. Ook zeer vooraanstaande politici kregen billenkoek, omdat ze dingen deden die het daglicht niet verdroegen. Het woord dat erbij past is het woord ‘ritselen’.

Communities als Blije Meisjes, warm, hip en verantwoord…

Afgel0pen vrijdag was bij BlijeMeisjes in de Harderwijkse Hondegatstraat een evenement. ‘Echt even gaan kijken, ook als je in Limburg of Groningen woont’ schreef ik van te voren.  Het evenement heette ‘Under the mistletoe’. En dat werd echt heel gezellig.

Waarom aandacht voor een lokaal evenement en een vintage community op Jongebazen? Ik leg het even uit.

‘Wat we nodig hebben is voorbeelden voor verantwoord, hip en warm leiderschap en ondernemen in de toekomst. In dit verband ben ik verzot op ‘Blije Meisjes’ (https://blijemeisjes.com). Blije Meisjes is een vintage community, die gedreven wordt door het ideaal van een gezonde samenleving. Zowel als het om de mensen gaat, als om de planeet heeft de community grootse plannen. De oppervlakkige passant zal in eerste instantie denken: het is een winkel. En dat is het óók. Maar de verkoop van stijl- en smaakvolle vintage spullen en kleding is maar een onderdeeltje van dat, wat Blije Meisjes in huis heeft.

De spirituele beautysalon

Ik ben dol op spiritualiteit. Had een moeder (helaas overleden)  die er een tijd veel mee bezig was en vond dat zeer inspirerend. Hoewel ik  ook dol ben op wetenschap, is spiritualiteit altijd aanwezig gebleven in mijn leven. Ik wil gewoon niets uitsluiten, omdat we simpelweg maar weinig weten als mensen. Het mooiste zijn volgens mij onze zoektochten. Naar wie we nu eigenlijk zijn, naar kennis en eigenlijk naar de diepte van het leven.

Maar er zit ook een nuchtere kant in me, die kritischer durft te kijken naar goeroes, dominees, spirituele medemensen en naar zichzelf. Ik doe dit graag met enige lichtheid, met een kwinkslag, wat niet altijd lukt. Ik vind het ook nodig om dit te doen, omdat ik geloof dat het omver werpen van heilige huisjes ook vaak van toepassing is op mensen, die dat bij anderen doen. Mensen zoals ik zelf, dus. Ik ben dan ook niet wars van een vleugje zelfspot. Anders gaan we onszelf te serieus nemen. In onderstaand artikel zie je hoe dat uitpakt.

Vacatures

Teamassistent

Organisatorisch en communicatief sterk. Combineer jij jouw kennis van zaken met de mentaliteit om Oost NL, de regionale economie en jezelf vooruit te brengen? Dan krijg je daar bij ons ruimte en mogelijkheden voor. Bekijk alle vacatures

Advertorial

Ander leiderschap kan ons systeem mogelijk wel veranderen…

Het boek ‘Het begin van alles’ van Graeber en Wenbrow is een must read voor iedereen die niet blij wordt van de huidige politieke systemen. Het boek laat zien dat veel wetenschappers ons wijsmaken dat we vastzitten in dit systeem. Veranderingen van het systeem zelf zouden eigenlijk niet mogelijk zijn. Machtsblokken als de USA, China en Europa zijn te groot, dat is nooit meer te veranderen, zo wordt er geredeneerd.

Wie het boek van Graeber en Wenbrow leest, gaat echter vanzelf nieuwe perspectieven zien. Er moet iets veranderen aan de ongelijkheid en de omgang met macht in deze wereld. Zeggen dat dat niet kan, is de verandering blokkeren. De schrijvers van het boek geven voorbeelden van samenlevingen, waarin het delen van voedsel en goederen belangrijker is dan persoonlijk bezit. Dat streven naar persoonlijk bezit regeert onze westerse samenleving al een hele tijd, zowel op individueel niveau als op het niveau van organisaties en overheden. Er zijn echter goede voorbeelden van samenlevingen, die zich heel anders organiseerden. Meestal beschavingen die wij in het verleden wegzetten als primitief, inheems of  ‘wild’. 

We hoeven geen mieren of termieten te zijn die voortgaan in eeuwige cycli

Een provinciestad in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Daar gaat de nieuwe dichtbundel van Bert Overbeek over. Overbeek woonde in Harderwijk in die jaren en komt er nog steeds vaak. De bundel ‘Waar ooit het loof de zee’ bevat gedichten die de wereld van die tijd beschrijven door de ogen van een opgroeiende jongen. ‘Waar ooit het loof de zee’ voert de lezer terug naar de tijd dat Herman Brood’s ‘Saturday Night’ en Ian Dury’s ‘Sex & drugs & rock and roll’ zorgden voorverandering. Overbeek beschrijft die veranderingen, die hij zelf meemaakte in het destijds plotseling erg hippe Harderwijk, dat zich, aldus de schrijver, los aan het maken was van ‘de familie fatsoen en andere gereformeerderigheid’. Annelies Wildkamp is benieuwd en doet een interview.

Subtiele misleiding op sociale media

Er valt me iets op op sociale media. Regelmatig zijn er postings van politieke partijen of idealistische clubs en hun aanhangers. Denk aan teksten als ‘Kaag laat zich niet in de hoek zetten door…’ of ‘Renske wast de premier de oren’, ‘Wilders slacht het kabinet’ of ‘Jesse Klaver zet die en die in de hoek’.
Wat daarbij verder opvalt is niet alleen dit soort krachttaal (erg populair tegenwoordig), maar ook dat je alleen de spreker aan het woord ziet en de reactie van de ‘tegenpartij’ niet. Dat is een zeer subtiele manier van ‘framen’. Je poneert je standpunt en doet net of de ander onder de tafel is gebabbeld.

Hang niet de moralist uit over sociale media; gebruik ze zoals je wil

Wie op Instagram of Facebook rondneust, komt heel wat selfies tegen. Bij sommige mensen leidt dit tot kritiek. Nu is het met sociale media simpel: je doet er wel iets mee of niet. Beiden lijkt me geen probleem. Je houdt ergens van of je houdt er niet van. Maar als het om sociale media gaat, komt er bij sommigen allerlei moralistische prietpraat uit de la.

Mensen zouden alleen nog maar leven voor de likes en geen leven hebben als er geen likes zouden zijn. Het plaatsen van selfies zou één grote roep om aandacht zijn en zelfs narcisme, want moralisten strooien graag met psychiatrische etiketten. Ik zelf ben daar sinds mijn activiteit op de sociale media regelmatig mee geconfronteerd. En ook met vragen als ‘Waarom zit je zoveel op Insta en Facebook?’

Kunnen we terug in welvaart?

Mijn opa zei het ooit tegen me tijdens een wandeling.
‘Jullie generatie heeft alleen maar welvaart gekend. Maar er zal een dag komen dat het minder wordt en dan zullen jullie het moeilijk krijgen.’
Hij zei het niet als een oordeel; meer met een bezorgde frons. Hij maakte zich zorgen om de dingen die dan zouden gebeuren.
Hij vertelde dat mensen veel samen deden in de moeilijke dagen van de oorlog en de wederopbouw daarna.
‘We hielpen elkaar, maar in tijden van welvaart verdwijnt dat’
Het was een tijd waarin niet iedereen een auto had, en zeker geen twee. We zaten als officierskinderen met het hele gezin in een Volkswagen 1300 of een Simca 1400 en dat was een luxe. Een auto was geen vanzelfsprekendheid of noodzakelijke behoefte.

Moe van het gebrek aan goed leiderschap en integriteit

Vorige week gingen leden van het kabinet verbaal met elkaar op de vuist. Hoekstra kwam met wat strooplikkerij om de band met zijn agrarische electoraat te herstellen. Sigrid Kaag zou daarbij een bekende troefkaart uit de stapel gehaald hebben: Hoekstra schaadde daarmee het ‘vertrouwen’. Als ik tegenwoordig ergens de slappe lach van krijg is het wel als een politicus dit woord in de mond neemt. En vooral als het een politicus is, die een schemerachtig rolletje heeft gespeeld in de toeslagenaffaire.

Het is tegenwoordig ook dolkomisch als de premier het woord ‘vertrouwen’ gebruikt. Als hij ergens vertrouwen in zegt te hebben, hoor je een verontruste zucht door het land gaan. Zelf val ik om van het lachen als hij het zegt. Ik geloof er werkelijk helemaal niets van, of zoals de angelsaksen zeggen: ‘I don’t buy it’

Hoe jouw talentontwikkeling anderen blij maakt…

Ik doe dit niet vaak, maar voor Vlada Lisinenko maak ik een uitzondering. Vlada woont al lang in Nederland en werkt momenteel al een tijdje in Zweden. Daar leeft ze nu samen met haar moeder, die ze heeft laten overkomen uit Kiev, om begrijpelijke redenen. Vlada is een goede vriendin van mij en is een vrouw met veel talenten. Een van die talenten is haar kunstenaarschap. Op dit moment schildert zij in opdracht portretten. De kwaliteit van die portretten is hoog (zie foto).
Mocht je interesse hebben in zo’n portret, meld je dan rustig bij haar. Mocht je daar een drempel voelen, dan kan je je ook bij mij melden (bert_overbeek@hotmail.com). Ik zelf heb er intussen één besteld voor 195 euro. Dat kan nog tot 30 september. Daarna kosten de portretten 350 euro. Aarzel niet. Je helpt er ook nog eens een dochter en een moeder mee.