Rubriek: De Coach

Nou ben ik al heel wat verslavingen tegengekomen in mijn leven en in mijn nabije omgeving getuige mogen zijn van alcolhol-, seks-, koffie-, gok- en relatieverslaving. Maar onlangs kwam ik een aardige persoon tegen die er voor 100% van overtuigd was, dat hij zonder coaching absoluut niet aan zijn persoonlijke ontwikkeling toekwam. Dit meende hij serieus. Door herstructuering van de werkzaamheden binnen het bedrijf waar hij werkzaam is, is coaching tijdelijk opgeschort. “Ik sta nu stil in mijn ontwikkeling!”  Mijn eerste ontmoeting met een coachverslaafde was een feit.

Enkele dagen geleden viel er een brief bij mij in de brievenbus van de opleiding waar ik in 2004 mijn opleiding tot coach/counselor heb afgerond. Ik kan nu alsnog een diploma tot Master Coach halen staat erin. Er is een speciale regeling voor alumni en als ik het doe dan

“Ja, maar dat zeg je toch niet over jezelf? Je zegt toch maar niet zomaar dat je ergens goed in bent?” “Daar denk ik nooit over na!” Dat staat opschepperig!” In mijn vak krijg ik vaak bijna de tranen in mijn ogen. Vooral bij onderwerpen als persoonlijke effectiviteit en

Het boek ‘Heerlijk, de werkvloer op!’ van Bert Overbeek is in herdruk. ManagementTeam, de website, publiceert een dezer dagen een interview met de schrijver. Er zijn dus exemplaren te bestellen via het mailadres pitcher.support@hetnet.nl. Het boek kost 12,50 euro.

Als ik me ergens groen en geel aan erger is het wel dat de oorspronkelijke woordwaarde van bepaalde woorden verloren gaat, omdat jan-en-alleman ze toeëigend en oneigenlijk gebruikt. Wat ik bedoel? Nou dit bijvoorbeeld. Een paar jaar geleden vertelde een vriendin mij dat ze een lieve tandarts zocht voor haar dochter. Een onvriendelijke man – daar zou ze weleens een trauma

Er zijn boeken over geschreven, congressen aan gewijd en cursussen over gegeven: Hoe word ik een coachend leider? Voor veruit de meeste leidinggevenden of managers is dit een volslagen verkeerde cursuskeus. Als jij leiding geeft aan een team van hoog opgeleide professionals heb ik er geen moeite mee, maar

Ik heb mij in het verleden wel eens cynisch uitgelaten over de coachingskalender. Dat was misschien een beetje flauw van mij. Eén van de teksten in de coachingskalender zou kunnen luiden ‘Cynisme is opgedroogd verdriet’.
Mijn cynisme is persoonlijk en het gevolg van een beroepsallergie. Ik heb iets tegen instant- dominees en pseudo-goeroes; mensen die vanuit hun wereldbeeld, spirituele kader of geloof een ander gaan vertellen hoe het ‘eigenlijk’ zit. Natuurlijk, we doen dit allemaal een beetje, maar je hebt mensen die er een levensstijl van maken.

De beurzen zijn ingestort, dus de grote soberheid kan weer beginnen. Daarbij meldde de ochtendkrant de Pers dat er methaangas schuimt op bodem van de oceanen. En dat gaat het broeikaseffect enorm versnellen. Het zal allemaal wel.

Dit voorjaar zocht een vriendin van mij een coach, omdat zij zich in haar werk assertiever wilde opstellen en meer structuur in haar werkzaamheden wilde aanbrengen. Via een e-mail aan mijn netwerk dienden zich al snel een aantal potentiële coaches aan.

In deze wereld waar een deel van de mensheid suf getraind wordt, gaan HRM-ers op zoek naar antwoorden en onorthodoxe oplossingen. Op zoek naar ‘bewezen concepten’ of ‘een event’ die daadwerkelijk verandering en groei brengen. Een groot deel van het geld dat daarvoor betaald wordt, kan beter direct in de zee gegooid worden. En dan druk ik mezelf netjes uit.