Rubriek: Geen categorie

Mannenwerelden die vrouwentalent niet onderkenden; de zangeres Nico

Ik ga het hebben over Nico. Een vrouw die moest opboksen tegen een masculine wereld, die graag de toon zette en bepaalde wat wel en niet goed was. Zij trok in die wereld een volledig eigen baan. ‘I’ll keep it with mine’ zong ze in een wereld die zich van WO 2 losmaakte. Het kostte haar ook veel, ze betaalde met een heroïneverslaving, maar wie leest hoe haar leven eruit zag (misschien even checken op Wiki), begrijpt dat wel een beetje.
Eigenlijk is deze vrouw voor mij altijd destijds al (ik was tien) een belangrijker icoon geweest dan Bardot, Dietrich of Garbot. Alleen Sophia Loren raakte me dieper en misschien Hanna Schygulla, de prachtige actrice uit de Fassbinder film ‘Die Ehe der Maria Braun’. Ik heb die vrouwen in mijn jeugd allemaal ervaren als vrouwen met een grote mate van zelfstandigheid en autonomie. Maar ze hebben enorm tegen de stroom in moeten roeien.

Een zee van vervuiling

Jullie geloven het niet, maar met dat ik dit schrijf zit ik 15 hoog boven de Zuid-Europese zee, te luisteren naar het aanzwellen en slinken van geluid. Ik heb er de hele dag naar gekeken, naar die oneindige deining, beseffend dat het water in die zeeën er al miljoenen jaren is.
Ik heb er zelfs even in gezwommen vandaag. De golven wiegden me, tot ik verzadigd was en ik niets meer wilde behalve dan luisteren naar het aanzwellen en slinken van geluid. En kijken naar de deining. En beseffen, als een boeddhist, dat we ons al eeuwen druk maken zonder resultaat. Elke generatie weer. Steeds weer jongeren die de vorige generaties aansprakelijk willen stellen voor iets dat al millennia bezig is. Jongeren die in mogelijkheden willen denken, waar ouderen dat ooit deden maar van hun illusies beroofd zijn door de beperkingen van hun invloed.

Stressverhoging in het digitale tijdperk?

Het probleem van onze tijd is dat we het overzicht kwijtraken; een belangrijke bron van stress. De uitdaging voor de jongere generaties zal zijn om in een tijdperk van chaos te doorgronden wat relevant is en wat niet. Internet, AI en big data maken het er niet makkelijker op. Er verschijnt veel fake news en media zullen om gebruikers te trekken de sensatieberichten niet schuwen.

Ik las het boek ‘Uit onbetrouwbare bron’ van Daniel Levitin; een buitengewoon goede gids voor betrouwbaarheid van berichten in de media. Maar ik vroeg me ook af of jongere generaties de moeite zullen nemen een dergelijk boek te lezen. Nemen ze nog de tijd voor dit soort waardevolle boeken, of boeit het ze niet meer? Het is eigenlijk een vraag die ik jullie, jonge bazen zou willen stellen.

Overzicht kwijtraken is niet alleen het gevolg van de informatiezee die over je heen spoelt, maar ook van je eigen vermogen om je te concentreren en te focussen. Daarvoor heb je rust nodig, en die rust biedt onze tijd niet. De oudere generatie heeft tijden gekend waarin je de tijd kon nemen voor een antwoord. Je werd niet de hele dag gebeld of geappt, of gemaild. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen, maar die tijden zijn er echt geweest.

Vacatures

Directeur

Wij zijn op zoek naar een Directeur Bekijk alle vacatures

Advertorial

Dat deze aarde er slecht op staat komt niet door een generatie…

Gretha Thunberg heeft ongelijk. Ze is niet verraden door mijn generatie. Een behoorlijk deel van mijn generatie heeft veel gedaan voor onze planeet. Er is gevochten tegen onrecht, tegen onderdrukking, tegen slavernij en tegen ongelijkheid. De opa’s en oma’s van de generatie die Thunberg aanklaagt gooiden terpentine in de grond, bespoten hun groenten met herbiciden, gaven de varkens en kippen een dier-onterend bestaan en reden en vlogen in het rond. Daaraan is veel gebeurd.

Maar ondertussen was en is er altijd een deel van de bevolking dat lak heeft aan de gezondheid van onze biotoop. Zij hebben vooral rechten; geen plichten. Ze willen léven, dat is het belangrijkste. Jammer voor de dieren en voor de planeet, jammer voor de medemens, er moet nú gezopen, gevreten en voortgeplant worden. Het zijn de mensen die alle kapitaal wegkapen en daar ook steeds meer mee bezig zijn. En in hun kielzog loopt een horde die het wel lekker vindt om mee te profiteren.

Wetgeving en internet: wat zegt GPT-4?

Tijdens mijn studies naar onzorgvuldigheden in de omgang met ethiek door bedrijven begon ik mij af te vragen hoe we in de nabije toekomst kunnen voorkomen dat bedrijven en overheden verkeerd omgaan met onze gegevens. Ook had ik wat andere vragen over internet en de wetgeving. Hieronder de antwoorden van Chat GPT-4. Erg verhelderend. Vooral de laatste vraag. Binnenkort een uitgebreid artikel van mijn hand over deze materie.

Vraag: welke wetten beschermen de ethiek op het internet?

Antwoord: Er zijn verschillende wetten die de ethiek op internet beschermen, afhankelijk van het land en de jurisdictie. Hier zijn enkele voorbeelden:

Nuance vasthouden in een snelle wereld: we zijn geen kippen zonder kop

Op deze weblog neem ik al 17 jaar tijd voor mijn verhalen. Ik vertik het om dingen die genuanceerd liggen, even snel af te tikken in een flitsend boodschapje, waarbij 80% verloren gaat, alleen maar omdat ik dan de aandacht vast houdt van een opgejaagd volkje dat zo nodig digitaal moet snacken. Dan maar een kleiner lezerspubliek (passeert nog altijd de 10 000 per maand).
Dit is een bewuste keuze in een wereld waarin TikTok, de sociale media en de splinternieuwe synthetische media onze spanningsboog steeds korter maken en ons IQ van de helling naar beneden duwen. Ik leerde ooit van Johan Cruijff dat de kwaliteit van dat wat je biedt even belangrijk is als het resultaat.

Onze 21e eeuwse behoeften: drank, drugs, frisdrank, taartjes, porno en suiker…zo kweken we onze ziektes en een aantal bedrijven helpen ons daarbij

Soms vragen mensen je of je je zorgen maakt over de toekomst. Dan is mijn antwoord dat ik me er zorgen over maak, dat sommigen zich er helemaal geen zorgen over maken. Want er is alle reden toe, nietwaar? Niet dat ik tot de doemdenkers behoor, die geloven dat er niets meer aan te doen is. Dat weiger ik te geloven, al is het alleen al omdat ik de jongere generatie al het goede gun.

Maar we moeten de kop niet in het zand steken. De gezondheid van de mens staat bepaald niet centraal in het denken van organisaties en mensen die de wereld beheersen. Ze roepen het wel, maar je ziet de dollartekens er doorheen schijnen. Ook als dat de toestand van de aarde en van de mens verslechtert. En in die houding moet verandering komen.

Wat vooral opvalt, is het korte termijn denken en bij bedrijven het ‘korte-termijn-winst-denken’. Dat zie je op verschillende terreinen.  Ik zal in dit artikel de actieve verspreiding van ongezonde middelen en producten behandelen. Hieruit blijkt dat sommige bedrijven geen belang hechten aan de gezondheid van mensen. Maar wij, die mensen, hebben ook boter op ons hoofd. De bedrijven volgen immers onze behoeften en die richten zich vooral op de snelle behoeftebevrediging.

Erg gezellig wordt het niet in dit artikel. Ik behandel ondermeer de nadelen en actieve verspreiding van alcohol, nicotine, frisdranken, suiker en pornografie, waarbij het boek ‘De 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld’ van Raeste en Sukkola (R&S) weer de nodige informatie heeft geboden.  ( https://disfold.com/stock-index/dow-jones/companies/.  

Ander leiderschap kan ons systeem mogelijk wel veranderen…

Het boek ‘Het begin van alles’ van Graeber en Wenbrow is een must read voor iedereen die niet blij wordt van de huidige politieke systemen. Het boek laat zien dat veel wetenschappers ons wijsmaken dat we vastzitten in dit systeem. Veranderingen van het systeem zelf zouden eigenlijk niet mogelijk zijn. Machtsblokken als de USA, China en Europa zijn te groot, dat is nooit meer te veranderen, zo wordt er geredeneerd.

Wie het boek van Graeber en Wenbrow leest, gaat echter vanzelf nieuwe perspectieven zien. Er moet iets veranderen aan de ongelijkheid en de omgang met macht in deze wereld. Zeggen dat dat niet kan, is de verandering blokkeren. De schrijvers van het boek geven voorbeelden van samenlevingen, waarin het delen van voedsel en goederen belangrijker is dan persoonlijk bezit. Dat streven naar persoonlijk bezit regeert onze westerse samenleving al een hele tijd, zowel op individueel niveau als op het niveau van organisaties en overheden. Er zijn echter goede voorbeelden van samenlevingen, die zich heel anders organiseerden. Meestal beschavingen die wij in het verleden wegzetten als primitief, inheems of  ‘wild’. 

Hoe jouw talentontwikkeling anderen blij maakt…

Ik doe dit niet vaak, maar voor Vlada Lisinenko maak ik een uitzondering. Vlada woont al lang in Nederland en werkt momenteel al een tijdje in Zweden. Daar leeft ze nu samen met haar moeder, die ze heeft laten overkomen uit Kiev, om begrijpelijke redenen. Vlada is een goede vriendin van mij en is een vrouw met veel talenten. Een van die talenten is haar kunstenaarschap. Op dit moment schildert zij in opdracht portretten. De kwaliteit van die portretten is hoog (zie foto).
Mocht je interesse hebben in zo’n portret, meld je dan rustig bij haar. Mocht je daar een drempel voelen, dan kan je je ook bij mij melden (bert_overbeek@hotmail.com). Ik zelf heb er intussen één besteld voor 195 euro. Dat kan nog tot 30 september. Daarna kosten de portretten 350 euro. Aarzel niet. Je helpt er ook nog eens een dochter en een moeder mee.

‘Soms kan leren wel eens even wat minder leuk zijn’

 

De komende tijd zal deze businessblog een aantal interviews met trainer en coach Bert Overbeek publiceren. Overbeek, die al 15 jaar verantwoordelijk is voor JongeBazen, blikt in die interviews meestal terug op zijn boeken, maar soms -zoals vandaag- zal het gaan over dingen die te maken hebben met zijn ervaring en rol in organisaties. Vandaag gaat het over trainen en een beetje over coachen.

In het totaal schreef Bert meer dan 25 boeken; 8 daarvan waren managementboeken. Drie ervan haalde top 5-notities in de Managementboek charts. Overbeek is sinds 1995 actief als trainer en coach. In het totaal was hij werkzaam bij meer dan 70 organisaties in binnen- en buitenland. Daar zaten bedrijven bij, ministeries, overheidsinstellingen, verenigingen als LTO en de Bloemenveiling, maar ook zorg- en onderwijsinstellingen. Sinds 2002 betrekt hij behalve psychologie ook neurowetenschap, biologie en filosofie in zijn trainingen.

 

Je bent bijna 30 jaar organisatietrainer en executivecoach. Je hebt regelmatig trainers en coaches opgeleid. En terwijl je meer dan 25 boeken hebt geschreven, heb je eigenlijk weinig geschreven over het trainings- of coachingsvak. Eigenlijk alleen maar in ‘De schakelaar’. Hoe komt dat?