Rubriek: Liefde en werk

Internet en privacywetgeving moeten snel veranderen

Er is veel dat me irriteert als het gaat over privacy op internet. Bijvoorbeeld dat de veiligheidsdiensten van Europa, Amerika, China of Rusland kunnen meekijken als ik iets plaats op sociale media. Of dat bedrijven mijn gegevens aan elkaar doorverkopen, zonder dat ik het weet of goed vind. Of dat mensen politici en medeburgers anoniem kunnen bedreigen.

Het irriteert me ook dat je zelf toestemming schijnt te geven voor deze uitwisseling, zonder dat je dat echt doorhebt. Soms herinner je je dat niet eens meer en hoe zou dat toch komen?  Juist ja, omdat het geven van toestemming ergens verborgen zit in een zee van regels. Die regels staan ergens achteraan in de overeenkomst die je moet ondertekenen als je een felbegeerd internetprogramma aanschaft.

En daarover is natuurlijk nagedacht door die internetbedrijven. Als ze de kans zouden krijgen, zouden ze je het ook nog onmogelijk maken om op te zeggen. Maar goed, daar is dan weer wèl wetgeving voor. Inmiddels.

Nuance vasthouden in een snelle wereld: we zijn geen kippen zonder kop

Op deze weblog neem ik al 17 jaar tijd voor mijn verhalen. Ik vertik het om dingen die genuanceerd liggen, even snel af te tikken in een flitsend boodschapje, waarbij 80% verloren gaat, alleen maar omdat ik dan de aandacht vast houdt van een opgejaagd volkje dat zo nodig digitaal moet snacken. Dan maar een kleiner lezerspubliek (passeert nog altijd de 10 000 per maand).
Dit is een bewuste keuze in een wereld waarin TikTok, de sociale media en de splinternieuwe synthetische media onze spanningsboog steeds korter maken en ons IQ van de helling naar beneden duwen. Ik leerde ooit van Johan Cruijff dat de kwaliteit van dat wat je biedt even belangrijk is als het resultaat.

Onze 21e eeuwse behoeften: drank, drugs, frisdrank, taartjes, porno en suiker…zo kweken we onze ziektes en een aantal bedrijven helpen ons daarbij

Soms vragen mensen je of je je zorgen maakt over de toekomst. Dan is mijn antwoord dat ik me er zorgen over maak, dat sommigen zich er helemaal geen zorgen over maken. Want er is alle reden toe, nietwaar? Niet dat ik tot de doemdenkers behoor, die geloven dat er niets meer aan te doen is. Dat weiger ik te geloven, al is het alleen al omdat ik de jongere generatie al het goede gun.

Maar we moeten de kop niet in het zand steken. De gezondheid van de mens staat bepaald niet centraal in het denken van organisaties en mensen die de wereld beheersen. Ze roepen het wel, maar je ziet de dollartekens er doorheen schijnen. Ook als dat de toestand van de aarde en van de mens verslechtert. En in die houding moet verandering komen.

Wat vooral opvalt, is het korte termijn denken en bij bedrijven het ‘korte-termijn-winst-denken’. Dat zie je op verschillende terreinen.  Ik zal in dit artikel de actieve verspreiding van ongezonde middelen en producten behandelen. Hieruit blijkt dat sommige bedrijven geen belang hechten aan de gezondheid van mensen. Maar wij, die mensen, hebben ook boter op ons hoofd. De bedrijven volgen immers onze behoeften en die richten zich vooral op de snelle behoeftebevrediging.

Erg gezellig wordt het niet in dit artikel. Ik behandel ondermeer de nadelen en actieve verspreiding van alcohol, nicotine, frisdranken, suiker en pornografie, waarbij het boek ‘De 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld’ van Raeste en Sukkola (R&S) weer de nodige informatie heeft geboden.  ( https://disfold.com/stock-index/dow-jones/companies/.  

Vacatures

Teammanager klantenservice

Als Teammanager is het je eerste verantwoordelijkheid dat medewerkers optimaal zijn voorbereid om hun werk te doen. Je stuurt het team van twintig medewerkers aan, zodat de doelstellingen van het KCC in tijd, kwaliteit en budget worden behaald. Bekijk alle vacatures

Advertorial

Exponentiële organisaties en de trage wetgeving: je bouwt iets, wordt giga en dan?

Waar gaat de wereld heen? Jongebazen.nl publiceert vanaf 1 februari artikelen die jonge (en oudere) managers en hun medewerkers helpen om organisaties gezond(er) te maken. Het zal daarbij een helpende houding proberen te ontwikkelen. Leiderschap in de 21e eeuw zal volgens Jongebazen gericht moeten zijn op de gezondheid van organisaties, maar ook van mensen, dieren en onze planeet in het algemeen. Het gaat erom ons leven en dat van anderen leuk en leefbaar te maken. (Eerste aflevering: https://www.jongebazen.nl/werkvloervoer/protest-alleen-is-niet-genoeg-we-moeten-elkaar-helpen)

In de artikelen zullen we ons richten op de organisaties die worden beschreven als ‘de 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld’. Dit is de titel van een in 2022 uitgegeven boek van twee Finse onderzoeksjournalisten (Raeste & Sokala). We zullen de organisaties een voor een bekijken en ons in de artikelen opstellen als adviseurs om ze te helpen. Veroordelen van organisaties is gemakkelijk, maar vaak doen ze iets omdat klanten erom vragen. Jongebazen wil met zijn artikelen juist bedrijven helpen, die als ‘gevaarlijk’ gelden.

Wat veel van deze bedrijven nodig hebben is ondersteuning en hulp om ethisch verantwoord te worden of te blijven. Neem Uber. Het basisidee leek zo slecht nog niet. Je brengt vanuit je schuurtje via het internet mensen met een auto in contact met mensen die ergens naar toe moeten. Dat doe je via een gebruikersvriendelijk programma. Je zorgt ervoor dat de chauffeurs er iets mee verdienen en de klant is ook happy, want zijn rit is goedkoper dan een taxirit.

De 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld: het ‘mot’ anders

‘De 50 gevaarlijkste bedrijven ter wereld’ is wat mij betreft hèt business boek van 2022 geworden. Alle ludieke top 10-boekjes ten spijt over hoe je jezelf en je bedrijf moet aansturen, deze torent hoog boven de anderen uit. Het is een boek dat de bedrijven toetst op integriteit. Schrijvers zijn de Finse onderzoeksjournalisten Juha-Pekke Raeste en Hannu Sokala. (https://www.managementboek.nl/boek/9789400514546/de-50-gevaarlijkste-bedrijven-ter-wereld-juha-pekka-raeste)

In mijn boek over leiderschap in de toekomst, ‘De schakelaar’, vermeldde ik in 2019 al dat integriteit steeds belangrijker zou worden in de 21e eeuw. Kort daarna zagen we hoe half mannelijk bekend Nederland door de mand viel. Ook zeer vooraanstaande politici kregen billenkoek, omdat ze dingen deden die het daglicht niet verdroegen. Het woord dat erbij past is het woord ‘ritselen’.

Communities als Blije Meisjes, warm, hip en verantwoord…

Afgel0pen vrijdag was bij BlijeMeisjes in de Harderwijkse Hondegatstraat een evenement. ‘Echt even gaan kijken, ook als je in Limburg of Groningen woont’ schreef ik van te voren.  Het evenement heette ‘Under the mistletoe’. En dat werd echt heel gezellig.

Waarom aandacht voor een lokaal evenement en een vintage community op Jongebazen? Ik leg het even uit.

‘Wat we nodig hebben is voorbeelden voor verantwoord, hip en warm leiderschap en ondernemen in de toekomst. In dit verband ben ik verzot op ‘Blije Meisjes’ (https://blijemeisjes.com). Blije Meisjes is een vintage community, die gedreven wordt door het ideaal van een gezonde samenleving. Zowel als het om de mensen gaat, als om de planeet heeft de community grootse plannen. De oppervlakkige passant zal in eerste instantie denken: het is een winkel. En dat is het óók. Maar de verkoop van stijl- en smaakvolle vintage spullen en kleding is maar een onderdeeltje van dat, wat Blije Meisjes in huis heeft.

De spirituele beautysalon

Ik ben dol op spiritualiteit. Had een moeder (helaas overleden)  die er een tijd veel mee bezig was en vond dat zeer inspirerend. Hoewel ik  ook dol ben op wetenschap, is spiritualiteit altijd aanwezig gebleven in mijn leven. Ik wil gewoon niets uitsluiten, omdat we simpelweg maar weinig weten als mensen. Het mooiste zijn volgens mij onze zoektochten. Naar wie we nu eigenlijk zijn, naar kennis en eigenlijk naar de diepte van het leven.

Maar er zit ook een nuchtere kant in me, die kritischer durft te kijken naar goeroes, dominees, spirituele medemensen en naar zichzelf. Ik doe dit graag met enige lichtheid, met een kwinkslag, wat niet altijd lukt. Ik vind het ook nodig om dit te doen, omdat ik geloof dat het omver werpen van heilige huisjes ook vaak van toepassing is op mensen, die dat bij anderen doen. Mensen zoals ik zelf, dus. Ik ben dan ook niet wars van een vleugje zelfspot. Anders gaan we onszelf te serieus nemen. In onderstaand artikel zie je hoe dat uitpakt.

Ander leiderschap kan ons systeem mogelijk wel veranderen…

Het boek ‘Het begin van alles’ van Graeber en Wenbrow is een must read voor iedereen die niet blij wordt van de huidige politieke systemen. Het boek laat zien dat veel wetenschappers ons wijsmaken dat we vastzitten in dit systeem. Veranderingen van het systeem zelf zouden eigenlijk niet mogelijk zijn. Machtsblokken als de USA, China en Europa zijn te groot, dat is nooit meer te veranderen, zo wordt er geredeneerd.

Wie het boek van Graeber en Wenbrow leest, gaat echter vanzelf nieuwe perspectieven zien. Er moet iets veranderen aan de ongelijkheid en de omgang met macht in deze wereld. Zeggen dat dat niet kan, is de verandering blokkeren. De schrijvers van het boek geven voorbeelden van samenlevingen, waarin het delen van voedsel en goederen belangrijker is dan persoonlijk bezit. Dat streven naar persoonlijk bezit regeert onze westerse samenleving al een hele tijd, zowel op individueel niveau als op het niveau van organisaties en overheden. Er zijn echter goede voorbeelden van samenlevingen, die zich heel anders organiseerden. Meestal beschavingen die wij in het verleden wegzetten als primitief, inheems of  ‘wild’. 

We hoeven geen mieren of termieten te zijn die voortgaan in eeuwige cycli

Een provinciestad in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Daar gaat de nieuwe dichtbundel van Bert Overbeek over. Overbeek woonde in Harderwijk in die jaren en komt er nog steeds vaak. De bundel ‘Waar ooit het loof de zee’ bevat gedichten die de wereld van die tijd beschrijven door de ogen van een opgroeiende jongen. ‘Waar ooit het loof de zee’ voert de lezer terug naar de tijd dat Herman Brood’s ‘Saturday Night’ en Ian Dury’s ‘Sex & drugs & rock and roll’ zorgden voorverandering. Overbeek beschrijft die veranderingen, die hij zelf meemaakte in het destijds plotseling erg hippe Harderwijk, dat zich, aldus de schrijver, los aan het maken was van ‘de familie fatsoen en andere gereformeerderigheid’. Annelies Wildkamp is benieuwd en doet een interview.

Moe van het gebrek aan goed leiderschap en integriteit

Vorige week gingen leden van het kabinet verbaal met elkaar op de vuist. Hoekstra kwam met wat strooplikkerij om de band met zijn agrarische electoraat te herstellen. Sigrid Kaag zou daarbij een bekende troefkaart uit de stapel gehaald hebben: Hoekstra schaadde daarmee het ‘vertrouwen’. Als ik tegenwoordig ergens de slappe lach van krijg is het wel als een politicus dit woord in de mond neemt. En vooral als het een politicus is, die een schemerachtig rolletje heeft gespeeld in de toeslagenaffaire.

Het is tegenwoordig ook dolkomisch als de premier het woord ‘vertrouwen’ gebruikt. Als hij ergens vertrouwen in zegt te hebben, hoor je een verontruste zucht door het land gaan. Zelf val ik om van het lachen als hij het zegt. Ik geloof er werkelijk helemaal niets van, of zoals de angelsaksen zeggen: ‘I don’t buy it’