Rubriek: Switchend leiderschap

Waarom draagvlak creëren zo moeilijk is: Kotter en het brein…

Wie zich gaat verdiepen in verandermanagement komt geheid het model van Kotter tegen. Een achtstappenmodel uit 1990, dat garant moet staan voor een succesvol veranderproces. Het voorziet in allerlei veranderingsvragen. Allereerst is er de urgentie, oftewel: waarom verander je de boel? Dan bepaal je wie de verandering leidt en begeleidt. Met die club bepaal je waar je naar toe gaat. En nadat je dat aan de betrokken medewerkers verteld hebt, begint het echte werk.

Dat echte werk begint met draagvlak. Lukt het om de mensen mee te krijgen? Leuk dat je met je coalitietje een plannetje hebt gemaakt, maar als niemand dat plan uitvoert is het zonde van je tijd en energie. En mensen zijn geen robots; die willen niet louter een programma afdraaien. Weerstanden steken de kop op en de weg naar je doel blijkt veel langer dan je had gepland.

Taal: spreken misschien toch iets meer goud dan je denkt…

Spreken is zilver en zwijgen is goud en non-verbaal gedrag spreekt meer dan taal, zeggen we. En toch ging de mens woorden gebruiken. Kennelijk was dat toch nodig. Dan verrijst de vraag: waar en wanneer begonnen mensen te praten? Sverker Johansson, een bekend natuurkundige en linguïst, geeft antwoorden op die vragen in een fascinerend boek. (Dit artikel is ook te beluisteren via de link hierboven)

Taal is een specifiek kenmerk van de mens. Andere dieren communiceren wel, maar anders. Dat het pittig is om de ontwikkeling van mensentaal in kaart te brengen lijkt me duidelijk, want er zijn geen bandjes opgenomen of televisie-opnamen van een paar miljoen jaar oud. Het schrift is pas een paar duizend jaar oud. Wat er in het brein van mensen uit die tijd rondging, weten we dus nauwelijks. Toch denken wetenschappers dat het gesproken woord al zo’n 3 miljoen jaarbestaat.

Narcisme in de top (podcast en artikel)

Nog regelmatig hoor ik in trainingen deelnemers klagen over narcisten in de top. Dit gaat over mannen en vrouwen, die op invloedrijke posities zitten, strooplikkers om zich heen verzamelen, kritische geluiden negeren en zelfs bestraffen, en die medewerkers schofferen wanneer het ze maar uitkomt. Wat mij vooral verbaast is waarom dit soort mensen altijd weer op die machtsposities terecht komen. De vraag is waarom benoemingscommissies er altijd weer in stinken. (De link hieronder is de podcast versie van dit artikel. Dan kan je luisteren en hoef je het niet te lezen)

https://open.spotify.com/episode/7xR44xFMynOxR1bmZ7XNcx?si=c4e437ed2c024c87

Vacatures

Algemeen Directeur/ Gemeentesecretaris

Eindverantwoordelijk voor het functioneren van de organisatie. Bereiken van de doelstellingen. Zichtbaar en aanspreekbaar met charisma en bezieling. Bekijk alle vacatures

Advertorial

Sapiens maakt er een potje van…

Het is bizar dat ik nog steeds zo van mensen houd, want er is geen enkele reden toe. Als ik ‘mensen’ zeg bedoel ik natuurlijk ‘homo sapiens’. De enige mensensoort die we nog hebben. Vroeger hadden we er meerderen, zoals je onder apen bonobo’s, makaken en gibbons hebt.
Op dit moment gedragen de bijna 8 miljard homo sapiens-leden zich zoals de sauriërs dat ooit deden. Je weet wel, van Jurassic Parc. Ze regeren over de wereld. Al doen ze dat een stuk slechter dan de giga-reptielen die zo’n 70 miljoen jaar geleden door een meteoriet-inslag collectief ophielden te bestaan.
Geen sauriër haalde het in zijn hoofd om zijn biotoop om zeep te helpen. Sapiens doet dat wel. Hij heeft de totale planten- en dierenwereld aan zich onderworpen. Met als gevolg, dat er een schrikbarend aantal diersoorten uitsterft. Bovendien slaat sapiens regelmatig de eigen soort de hersens in.

Oorlog op oorlog; de alfastrijd van homo sapiens

Oorlog. Opnieuw. Doden, gewonden, bloedbaden, afgehakte hoofden en alles wat erbij hoort. En het gaat om land. Om land, om het zich niet houden aan afspraken en om verbreiding van ideeën. Daar vermoord je elkaar dus om. En de haat die daaruit voortvloeit zorgt voor doelgerichtheid en agressie. Om daarna nog meer haat te creëren. Het is een van die stompzinnige dingen waar de sapiens soort maar niet van af komt. En het is verschrikkelijk. Laat ik daarover duidelijk zijn.

Ik weet het. Er zijn duizend dingen meer over te zeggen. Ik noem snel wat begrippen: Verenigde Naties 1948, Europese pogroms die daartoe leidden, 1956, 1967, intifada, Libanon 1982, Arafat en Rabin, Netanyahu, Hamas, IS, Hezbolla, Iran en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Trainingen wederom weggezet als ‘bullshit’ (net als in de 70’s, 90’s en 2005)

Van tijd tot tijd moppert er ineens weer iemand op organisatietrainingen. Al in de jaren zeventig waren er mensen die ‘al dat sensitivity-gedoe’ niet hoefden. Rond 2000 verschenen er boeken met titels als ‘Liever (g)een training’. Het was een reactie op de neiging van organisaties om alle problemen op te lossen met een ‘traininkje’. Soms ging het ver. Rond 2010 bleek dat de overheid erg veel ruimte gaf aan spirituele trainingen. Wij schreven er destijds kritisch over op jongebazen.

Ook in onze tijd zijn er mensen die vinden dat het afgelopen moet zijn met die ‘bullshit trainingen’. Deze week liet een door mij bewonderde en zeer populaire journalist/columnist in een column weten dat ze het wel gehad had met het gezwets over ‘een leven lang leren’. Ben je door de middelbare en de hoge school heen en dan ben je er nog niet vanaf. Haar advies: managers, hou op met ‘al’ die trainingen.

Hoewel dit al jaren geroepen wordt, blijven trainingen flink besteld worden. En waarom? Laat me daar als trainer en leesgrage fan van genoemde columnist nu eens een eigen antwoord op geven.

Vroeger was eigenlijk maar weinig beter…

Ok. De andere kant. Van de smartphone. Vinden we dat onze kinderen verpest worden door dat ding? Hoezo dan? In 1985 zat heel Nederland tot diep in de nacht voor de televisie. Weggezakt. Te consumeren. Niet eens alleen de Kips leverworst, de oude kaas, de borrelnootjes en chips, maar ook het amusement. Quizzes meestal, met quizmasters, wat toen nog een beroep was en hoger in aanzien stond dan illusionist.

Het duurde nog jaren voordat ze begonnen te praten over interactieve televisie. Dat je mee mocht doen met dat wat er in de media gebeurde. Want op straat gebeurde niet veel. Ja, er werd een hond uitgelaten. De hondendrollen hoefde je niet op te ruimen. Dat lag gewoon pontificaal te dampen op weg en veld. No one cared.
Ach, er waren nog maar 4 miljard mensen, de helft van nu, en niet iedereen had een auto. Hoewel om geld op te nemen bij de bank al wel de auto werd genomen. Dat hoeft dan weer niet met de smartphone.
Die smartphone is een zegen voor de mensheid. Je hoeft geen krant meer te lezen, want je checkt het wereldnieuws op je telefoon. Spaart papier. En boeken. Op je telefoon of e-reader. Ook al milieuvriendelijk.

Creativiteit in het werk; training die past bij je toekomst (ook in-company)

Vanaf oktober is de training ‘Creativiteit in je werk’ te bestellen. Ook in Company. Hij is bestemd voor managers en trainers/coaches maar eigenlijk voor mensen uit iedere beroepsgroep.
De training is gebaseerd op de theorie van John Cleese en de vermaarde Amerikaanse neuro-wetenschapper Elkhonon Goldberg.
Er zal veel geoefend worden met oefeningen die het creatief denken en handelen bevorderen. Een must voor iedere leider in de nabije toekomst. En uiteraard zeer toepasbaar bij innovatie.
Zowel Cleese als Goldberg laat zien dat iedereen creativiteit kan ontwikkelen. Mensen associëren creativiteit met kunstenaars, maar dat is niet wat het is. Je kan het in elk beroepsveld toepassen en het is te leren. Het is een bepaalde manier van je brein gebruiken.

Narcisten in de top: nog steeds teveel

Narcisten zijn mensen, die in hun jeugd af hebben geleerd om zichzelf te zijn. Ze zijn gekleineerd, genegeerd of verwaarloosd en leerden truukjes om de aandacht te krijgen, die ieder mens nodig heeft, want uiteindelijk is homo sapiens als een plant die naar de zon toe wil groeien en die goed gedijt op aandacht. Omdat narcisten als kind te weinig licht en water hebben gekregen, gaan ze dat later van hun omgeving eisen. Soms openlijk, soms sneaky, maar altijd dwingend.

Daarvoor ontwikkelen ze in hun leven een uitgebreide gereedschapskist. Hierin zitten tools als charme, kameleoneigenschappen, maar ook meedogenloosheid en kilheid ten opzichte van anderen. Deze laatste twee eigenschappen hebben te maken met de manier waarop narcisten door hun gewonde staat-van-zijn de ander zien: als een leverancier van aandacht. Als iemand, die dat wat hij of zij tekort is gekomen, moet leveren.

Een zee van vervuiling

Jullie geloven het niet, maar met dat ik dit schrijf zit ik 15 hoog boven de Zuid-Europese zee, te luisteren naar het aanzwellen en slinken van geluid. Ik heb er de hele dag naar gekeken, naar die oneindige deining, beseffend dat het water in die zeeën er al miljoenen jaren is.
Ik heb er zelfs even in gezwommen vandaag. De golven wiegden me, tot ik verzadigd was en ik niets meer wilde behalve dan luisteren naar het aanzwellen en slinken van geluid. En kijken naar de deining. En beseffen, als een boeddhist, dat we ons al eeuwen druk maken zonder resultaat. Elke generatie weer. Steeds weer jongeren die de vorige generaties aansprakelijk willen stellen voor iets dat al millennia bezig is. Jongeren die in mogelijkheden willen denken, waar ouderen dat ooit deden maar van hun illusies beroofd zijn door de beperkingen van hun invloed.