50 tinten grijs: nieuwe seksuele revolutie?

Ik vond vrouwen altijd al veel seksueler dan mannen. Ik heb wel eens gezegd dat je als man nergens blijft als vrouwen de seksuele sluisdeuren open gooien. Daar zit een power waar wij als mannen vooral vrolijk van moeten worden, maar we moeten ons niet verbeelden dat we er tegenop kunnen. Dus mij (als man) verbaast het niets dat na ’50 shades of grey’ in vrouwenland de beer los is. In de 53 jaar dat ik nu leef, mocht ik in mijn levenspraktijk, de gesprekken die ik had en in boeken vaststellen dat vrouwen in hun fantasieën veel verder gaan dan mannen. Dingen waarvan mannen nog niet durven dromen, zijn voor vrouwen vaak al passé.

Intussen verschenen er in Nederland talloze boeken om ons eraan te herinneren dat vrouwen allesbehalve de maagd Maria zijn.  Turks fruit van Wolkers, Anja Meulenbelt’s De schaamte voorbij, de boeken van Kristien Hemmerechts, de boeken van Lydia Rood, een paar jaar geleden was er Catharine M en we hadden het werk al van Heleen van Roijen.

Veel langer geleden schreef Anaïs Nin over fantasieën die nu porno zouden heten. Shere Hite en Nancy Friday publiceerden lijvige werken over ‘de’ vrouwelijke seksualiteit en fantasieën. Met andere woorden: ’50 shades of grey’ is niet nieuw. Het gigantische succes is wel nieuw. En de plotselinge verandering in houding van vrouwen ook. Ze praten er openlijk over, in treinen, grand café's en in bedrijven.

Is di een volgende stap voor vrouwen? Dat je er gewoon openlijk voor mag uitkomen dat je wilde dromen hebt?  Dat je niet meer hoeft te doen alsof je niets met lust hebt? Dat je er gewoon voor uit kan komen dat de dingen die je doet samenhangen met behoeftes die bij vervulling ongelooflijk vervullend kunnen zijn?

Ik zou dat een goede ontwikkeling vinden. Het is duidelijk dat de vrouw zelf haar minnaars kiest, zelf bepaalt wie ze toe laat in haar intimiteit. Mannen kunnen hofmaken wat ze willen, en interessante pogingen doen om de sponde te delen met vrouwen, de vrouw bepaalt: wil ze niet, dan zit het er gewoon niet in.

Als 50 shades of grey ons dit laat zien, en als het zo wordt opgepakt, kunnen vrouwen het pad inslaan naar meer vrijheid en openheid. Het zij ze gegund na milennia van ingetogenheid. Dus: geniet ze, dames. En laat de literairkritiek maar zeuren. Mensen vinden al jaren hun wegen naar boeken die door de kritiek niet serieus worden genomen.

Bert twittert op Goeroetweets. Voor wie het leuk vinden: De arts Maartje Goedhart houdt een olijke blog bij over eerlijkheid rondom seks: http://www.eerlijkoverseks.nl/

 

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Josje Groenendaal
Lid sinds 2009
Is dit de tekst van een man die hoopt dat de vrouwen "los" gaan?
Diederik Steeman
Lid sinds 2019
Nee.
New Kid
HAHAHAAAAA!! Bertjuhhh!!
Nora
Toch begrijp ik de hype rond de drie boeken niet. Het is niet erg best geschreven en vertaald. En de inhoud is nou niet wat je noemt erg schokkend. Misschien juist wel onderdrukkend naar de vrouw toe. Lees eens Van meisje tot meesteres. Dat geeft veel meer nieuwe inzichten.
Patricia Dijkman
Lid sinds 2019
Beste Bert,

Er is niets nieuws aan deze seksuele revolutie. Dominique Aury (1907-1998) schreef onder het pseudoniem Pauline Réage in de vorige eeuw reeds geschiedenis met 'L‘Historie d’O’.

Het enige verschil met begin vorige eeuw is dat onze maatschappij zo openlijk en overduidelijk op seks gericht is, dat een trilogie als 'Fifty Shades of Grey' een onevenredig grote aandacht krijgt van alle media. Een poosje terug werd je helemaal sufgetweet met hete Fifty Shades tweets van oververhitte übergeile vrouwen.

En daar waar 'L‘Historie d’O’ vanwege haar sadomasochistische seksuele beschrijvingen niet alleen baanbrekend maar ook literair hoogstaand was, daar wordt Fifty Shades of Grey vooral niet gehinderd door enige literaire of baanbrekende aspiraties. Het bijzonder subtiele psychologische spel tussen meester en submissive komt helemaal niet uit de verf. Daarnaast is er in Fifty Shades zo'n overdaad aan seks dat je na enkele passages al een permanente "niet nu schat - ik heb hoofdpijn" neemt.

Persoonlijk denk ik dat de échte seksuele revolutie thuis aan de keukentafel begint. Daar waar een moeder vrij met haar dochter over seks en seksualiteit praat. Waar alles op een open en eerlijke wijze besproken kan worden. Daar kan geen enkele seks-trilogie tegen op.
Diederik Steeman
Lid sinds 2019
Ha Patricia, en laten we de oude Grieken niet vergeten. Zelfs bijbelse apostelen hadden de grootste moeite met aan onze cultuur verwante zaken in Korinthe, die daar kennelijk ook onder strenge gelovigen voorkwamen.'

Fifty shades onderscheidt zich niet zozeer als literair hoogstaand werkje. Maar de manier waarop vrouwen zich er collectief op storten, dat vind ik toch wel een specifiek trekje van onze cultuur en in die zin revolutionair. Ten tijde van l'Histoire d'O was dit voorbehouden aan bepaalde klassen.

En die keukentafel, die riep natuurlijk eerst een hele andere associatie op. (Sorry, flauw grapje; ben het natuurlijk met je eens over hoe mensen aan die tafel met hun kinderen praten.)
Jaap Bos
Lid sinds 2019
'De seksuele sluisdeuren opengooien' - en dan zo'n plaatje erbij van een meisje dat haar benen opent - euhm nee, ik vrees dat het nog steeds over mannen-fantasieen gaat. Misschien moeten wij mannen het toch maar aan vrouwen overlaten om stukjes over vrouwen-fantasieen te schrijven?
Bert Overbeek
Auteur
Het zijn precies dat soort gedachten die door 50 tinten grijs worden doorbroken, Jaap.
Antonie Kerstholt
!