Seksueel getint briefje van teamleider: kan dat? (Case)

Vreemd. Blijkbaar mag je je gevoelens op de werkvloer niet tonen. In plaats van zich gevleid voelde deze dame zich blijkbaar bedreigd. Een vreemde reactie. Eigenlijk kreeg ze een groot compliment! Haar zure reactie hierop leidde zelfs tot consequenties voor de eerlijke open man. Laten we vooral zakelijk en formeel blijven, gevoel, openheid en spontaniteit worden niet gewaardeerd maar afgestraft. Er valt steeds meer onder de noemer sexuele intimidatie.

Als leidinggevende verstuur je beslist niet zo'n briefje! Het kan een ieder overkomen overrompeld te worden door verliefdheid gevoelens, maar die leidinggevende had daar in alle stilte van moeten genieten, zonder dit kenbaar te maken. Het is niet noodzakelijk dat alle gevoelens gedeeld/openbaar moeten worden, in bepaalde gevallen is het verstandig iets voor jezelf te houden. Verstandig om zo'n verliefdheid waar verder toch niets mee gedaan wordt niet te delen met diegene waar het oog op is gevallen, mogelijk ook niet met de eigen partner. In stilte genieten dus, het zal vervolgens wel weer "overwaaien".

Belachelijk, zoiets moet toch gewoon kunnen. Bewijst maar weer eens dat Nederlanders veel en veel te ver zijn doorgeslagen in 'prive en werk' gescheiden houden. Mensen, besef toch eens dat het verschil tussen 'prive en werk' niet bestaat en ook niet hoeft te bestaan, het is gekunsteld. Het werk is juist, net zoals vroeger het schoolplein, dé ideale plek om vrienden te maken en een partner te ontmoeten.

Als hogerkader manager word ik continue geconfronteerd met flirtende vrouwen. Ik heb duidelijk een aantal advances afgeslagen, mede omdat ik getrouwd en monogaam ben.
Echter zijn de dames in kwestie behoorlijk aanhoudend en vraag ik me als man ook weleens af wanneer zij over de grens gaan. Ik heb nog niet een briefje gehad als deze maar uitnodigingen voor een borrel bij haar thuis, of diep in mijn ogen staren en dan vragen:"Heb je weleens gevoelens voor een collega gehad?" etc. is ook wel duidelijk qua signaal.

Deze man had het beter kunnen uitspreken op een zakelijke manier en dan ook erbij vertellen dat hij er niets van plan is mee te gaan zodat er gen dreiging uit spreekt. Ik begrijp de dame, zij voelt zich geintimideerd. Maar dat mannen zich alleen opdringen op de werkvloer is echt niet waar. Vrouwen op of net onder directieniveau flirten continue met de grote bazen.

Wat moet ze nou met deze informatie? Wat wil hij ermee bereiken? Een compliment afgeven doe je niet zo, van: "ik ben gek op je en zou je wel willen...". Bij ieder volgend contact zal zij het gevoel hebben van: "als hij naar mij kijkt, wil hij nog maar een ding". Dit soort opmerkingen horen niet thuis in een zakelijke relatie. En zéker niet als er geen enkele aanwijsbare indicatie is van wederkerigheid. Dit is geen flirten, dit is intimidatie. Niet doen. En dat heeft niets te maken met moderne of ouderwetse opvattingen over het gescheiden houden van werk en relatie.

Dit artikel geeft mij een erg dubbel gevoel. Laat ik voorop stellen dat ik mij niet kan voorstellen dat ik een dergelijk briefje zou sturen aan een medewerkster. Wat is het nut? Als je er werkelijk niks mee wil hou dan je mond. Het lijkt erop dat de heer toch iets hoopte te bereiken met het briefje.
Aan de andere kant vind ik de reactie van de dame in kwestie bijzonder overtrokken. Wat de lezer natuurlijk niet weet is om wat voor mensen dit werkelijk gaat. Was mevrouw werkelijk zo wereldvreemd en niks gewend? Was het briefje zo schokkend dat het zoveel ellende heeft moeten veroorzaken met ernstige consequenties voor de heer. Hij heeft heel wat uit te leggen gehad thuis na het verliezen van zijn functie en misschien zelfs baan. Ik zou bijna gaan denken dat dit verhaal verzonnen is want ik vind het sterk overdreven overkomen.

Het gaat hier imo absoluut niet om privé en werk. Ik zou zo'n briefje ook absoluut niet op prijs kunnen stellen. En niet omdat hij verliefd is. Maar echt, wie hier heeft er behoefte aan om er mee geconfronteerd te worden dat iemand waar je vermoedelijk helemaal niets mee wilt "nog maar één ding" met je wil doen als hij naar jouw "welgevormde lichaam" kijkt? Dat ie dat voelt is zijn zaak en daar kan hij niets aan doen, maar ik zie werkelijk geen enkele reden waarom hij met zijn gevoelens een collega zou lastig vallen, zeker niet als die collega onder zijn leiding valt. Ik sluit mij helemaal aan bij Bob: dit is geen flirten, dit is geen "relatie op de werkvloer", dit is in mijn ogen gewoon fout.
@Fokko: helemaal eens met wat jij zegt over vrienden en partner op het werk kunnen ontmoeten. Maar hoe heeft dat betrekking op deze situatie? Deze man had van wat ik uit het verhaal opmaak duidelijk niet het doel om haar te versieren, nee, hij wou haar enkel op de hoogte stellen van hoe hij haar ziet. En dan ook nog eens vanuit een leidinggevende positie! Ik zou mij ten eerste geintimideerd voelen, en mij ten tweede vraagtekens stellen bij in hoeverre dit een geslaagde zakelijke relatie kan worden als mijn teamleider als ie mij ziet nog maar aan één ding kan denken. Wat ik er misschien nog wel bij wil zeggen, is dat zij het wellicht had kunnen bespreken met de teamleider, voor zij zulke grote stappen zet.
@William: nou, laten we de verantwoordelijkheid voor zijn baan en zijn relatie vooral niet bij de dame in kwestie leggen. Hij had het briefje niet hoeven te sturen, toch? Als je ervoor kiest om zoiets te doen, mag je ook best even je eigen hoofd gebruiken over de gevolgen.

Het is toch echt gebeurd, Willem

Ik snap haar helemaal.

Je kunt er niets mee, je voelt je alleen maar ongemakkelijk en hoe moet je nu verder omgaan met die persoon. Het is niet dat je afstand kan nemen, omdat hij haar leidinggevende is.
Ik zou ook niet meer prettig kunnen werken.

Ik had het aangekaart met de vertrouwenspersoon, en misschien zelf ander werk gezocht. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.

In een aantal reacties zie ik (helaas) de opvatting dat je altijd gewoon moet kunnen zeggen wat je voelt. Werken en samenwerking zijn alleen mogelijk als mensen niet ongedwongen 'zichzelf' lopen te zijn. De essentie van beschaving is dat je rekening houdt met wat jouw gedrag bij anderen oproept. En dat betekent ook dat je gevoelens van hevig verliefdheid niet ongefilterd bij een ander op het bord legt, en zeker niet als je dit doet vanuit een machts- of autoriteitspositie. Werk is niet de plek voor zelfontplooiing, zeker niet ten koste van anderen. Wie durft dit hardop te zeggen? Obsessieve verliefdheid komt voor en je kunt er niet zoveel tegen doen. Wie daardoor domme dingen dreigt te gaan doen, moet zelf aan een andere functie of baan denken, in therapie gaan, zijn gerief in de prostitutie zoeken of 'mooie' films thuis kijken. Maar houd het buiten het werk alsjeblieft...

Een prachtig voorbeeld van mensen met emoties. Je kunt zeggen, nee hij had het niet moeten communiceren dat hij verliefdheidsgevoelens had. Maar hee, hij is een mens, kennelijk had hij er toch behoefte aan ze naar de betrokkene te uiten, dus hij heeft het toch gedaan. Dan is de vraag, hoe ga je daar mee om? Mij lijkt het dat je kijkt naar wat de intenties van de persoon zijn geweest. De strekking van het briefje lijkt niet heel erg veel kwaad aan te willen geven, gewoon een spontane impuls, niet goed over nagedacht. Maar was dit de eerste keer bijvoorbeeld, hoe lang werkten deze twee al bv. met elkaar samen. Of waren er al eerdere voorvallen geweest, wat was nu de echte reden dat de dame zo overstuur was? Had hier ook een mogelijkheid geweest, dat de vrouw met het briefje naar de man in kwestie was gegaan, en gewoon had gezegd wat ze ervan vond, kortom open gooien de situatie. Nee, het hoort niet, maar moeten we in dit soort gevallen dan altijd direct naar de officiele wegen grijpen om zo iets op te lossen. Naar hem toe gaan, en zeggen, 'joh, lachen, leuk grapje, maar het is niet wederzijds dus als je het niet erg vindt, gaan we nu weer aan het werk. En als je dat niet kan, stel ik voor dat jij een andere baan zoekt, want ik ga niet weg en ik laat me niet intimideren, want een dergelijk briefje krijgen van je baas voelt nogal intimiderend. ' Is een dergelijke actie te veel gevraagd van de medewerkster in deze situatie? In een normale situatie waarbij een redelijke verhouding met je baas bestaat, zou dat toch geen probleem moeten zijn, als het de eerste keer zou zijn. Helaas, het is gegaan zoals het is gegaan, maar wel jammer, want voor zo'n simpel briefje vind ik het wel heel extreem om dan in een vervelend klachtenproces met alle gevolgen van dien terecht te komen, niet alleen voor de medewerkster zelf maar ook voor de rest van de afdeling.