Het is weer zover. Binnen veel bedrijven ciruleren nu al de
vakantieplanningen voor komende zomer. Wie is wanneer op vakantie en liefst niet allemaal tegelijk. Wie schoolgaande kinderen heeft, is gebonden aan de schoolvakantie. Mensen zonder kinderen worden geacht daar rekening mee te houden en dus buiten de schoolvakanties te gaan.
Hans is al jaren manager in een bedrijf. Sinds zijn vrouw kinderen heeft gekregen, voelt hij zich ongelukkig. Joska, zijn vrouw, heeft haar lange haren afgeknipt en loopt regelmatig in een huispak rond. Hij voelt zich niet gezien. Mariët werkt sinds een jaar binnen hetzelfde bedrijf. Ze loopt rond met haar ziel onder de arm. Haar vriend is er vandoor met een ander. Een nieuwe partner mag zich aandienen – nu! Plots valt haar blik op Hans en Hans’ blik valt op Mariët.
Mark heeft ander werk gevonden en zegt daarom zijn baan op. Zijn opzegtermijn is een maand en hij heeft ook nog 19 vakantiedagen staan. Als Mark die dagen zou opnemen, hoeft hij nog maar een ruime week te werken.
Nemen en geven heeft op de werkvloer een hoge waarde. Managers noemen dit nogal eens -en niet geheel onterecht- de ‘ritselcultuur’ die vooral in onregelmatig werk de kop kan opsteken. Medewerkers in de uitvoering ruilen diensten met elkaar, ‘matsen’ elkaar zodat de een een uurtje eerder naar huis kan of de ander in werktijd naar de tandarts.
