Tag: Effectiviteit

‘Jij moet eens ophouden met die klotengrapjes van je tegen die jongen’ hoorde ik. Ik zat te genieten van een veel te warme februarizon vorige week, toen op het balkon van mijn achterbuurman een schelle stem de onophoudelijke stroom middelmatige popmuziek overstemde. Er waren op een vrije zaterdagochtend werkmannen aan het werk. Drie jongens van, naar zij zelf beweerden, een bonafide bedrijf, timmerden met hun gereedschappen de genoeglijke weekendrust naar de wensdromen.

‘Die jongen doet niks verkeerd. Die werkt hier nog maar pas, en die moet je potverdorie helpen, in plaats van dat je hem behandelt als een Zuideuropese asielhond.’

De wereld verandert en hij verandert razendsnel. Door het internet zien bedrijven plotseling van alles gebeuren. Er is een dringende behoefte aan de juiste data. Om de besluitvorming te verbeteren. Gebleken is dat goede data je performance met 25% verbeteren. Het probleem is echter dat de juiste data heel moeilijk zijn te vinden. En als we ze vinden, gaan we er niet goed mee om.

We baseren ons bijvoorbeeld op te oude data of juist op te nieuwe. Ook maken we fouten door teveel aan het oude te willen vasthouden, of aan groupthinking te doen: doordat teamleden hetzelfde zijn, is er te snel consensus. In mijn boek ‘Het Flitsbrein’ noem ik nog 4 van die valkuilen, want het zijn er acht in totaal. (Het Flitsbrein stond in de Managementboek top 10)

Een opdrachtgever van me is manager. Hij belde vorige week om even iets samen tegen het licht te houden, zoals hij dat uitdrukte. Twee van zijn medewerkers waren betrapt door een derde. Die twee waren toevallig ook zijn beste medewerkers, terwijl de derde bekend stond om de grote hoeveelheid roddels die hij verspreidde, en bovendien om zijn middelmatige productie. Hij had –samen met een schoonmaker- de twee ontdekt toen ze halfnaakt lagen te vrijen. Het was na zessen, ze hadden niemand meer verwacht (de schoonmaker was al langs geweest). 

Neem Joran. Een ongelooflijke egotripper die een duidelijk doel voor ogen heeft: de hoogste baas worden in de grote organisatie waar hij werkt. Op het moment dat anderen zich zorgen maken over de crisis, roept hij vanachter de zwaarste triple die je kan drinken, dat hij geen last heeft van een crisis zolang het maar goed met hem gaat. Hij is ‘tenminste eerlijk’, beweert hij. Ik leef voor mezelf, zegt hij regelmatig. Ik ben niet bezig met mijn buren of met Nederland of de wereld. Dat wil ik wel doen maar dan moet het me wat opleveren. Als ik er zelf beter van kan worden, wil ik wel een handje helpen.

De kunst van het adviseren is alweer enige tijd geleden prachtig beschreven door Peter Block. De neerslag daarvan vind je in het boek ‘Feilloos adviseren’.  Block onderscheidt vijf fasen in het adviesproces. Hij brengt je bovendien het besef bij, dat inhoudelijke kennis van een onderwerp niet voldoende is. Je zult ook op procesniveau moeten excelleren. Een zak vol oplossingen is handig, maar timing is nog belangrijker: op welk moment kom je met je oplossing? In elk geval niet voordat je je onderzoek hebt afgerond.

Het brein is een hype geworden. Ook in de wereld van de trainers en de coaches gaat het nu los. Je kunt geen training meer bijwonen of het brein wordt even genoemd. Het wetenschappelijk gehalte van de opmerkingen van trainers en coaches is niet altijd even degelijk, maar de ontwikkeling om het brein te betrekken bij management development en andere vormen van training is van harte toe te juichen.

We moeten niet vergeten dat je als trainer en organisatieadviseur met breininteresse in 2008 nog tegen gesloten deuren aan liep, als je de hersenen bespreekbaar probeerde te maken. Gelukkig is dat nu anders. Om collega-trainers, -managers, – coaches, en alle anderen te helpen om te focussen in hun vakgebieden, heb ik me de afgelopen 10 jaar in het brein verdiept. (Swaab, Goldberg, Sitskoorn, Den Boer, en vele vele anderen)

Het effect van trainingen kan heel goed zijn. Als er goede trainers zijn die de essentie weten te raken. Trainers die niet met zichzelf bezig zijn, of met hun modellen lopen te preken. Dat het mis kan gaan, zie je nogal eens in feedbacktrainingen. In het onderstaande voorbeeld had de trainster een goed gevoel over de dag. Ze vond dat er ‘hard gewerkt’ was en dat er veel bereikt was. Ze merkte op dat de groep er aan het begin van de dag heel anders bij had gezeten dan aan het einde van de dag. Ooit leerde ik iets geweldigs van René ten Bos van Schouten en Nelissen. René zei: Trainers denken altijd dat zij iets geweldigs hebben gedaan of doen, maar aan het einde van de dag bepalen de mensen zelf wel wat ze mee naar hun werkplek nemen. Lees wat er de ochtend na de training gebeurde.

Een verhaal vertelt vaak meer dan 1000 modellen. Werken via stappenmodellen heeft een zekere schoonheid. Maar een verhaal leert je vaak meer.  Zoals het onderstaande verhaal over Winsum, een HRM-manager. Het verhaal komt uit de praktijk. Het verwoordt de moeite die een personeelschef (oud maar lekker woord) heeft met zijn positie. De organisatie vindt HRM maar een betweterig clubje, terwijl de HRM’ers zelf in de veronderstelling zijn dat dit komt doordat de organisatie iets niet ‘ziet’ of ‘doet’ wat ze wel zou moeten doen. Waar het toe kan leiden, lees je in onderstaand verhaal.

Wanneer iemand een pietje precies is, dan past hij uitstekend in een werkomgeving die belang hecht aan een zorgvuldige afwerking van taken. Maar wat gebeurt er met hem wanneer je hem in een chaotische omgeving zet, waarin snel schakelen noodzakelijk is? En iemand die goed is in sales, een extraverte prater die gemakkelijk contact legt en zijn relaties fantastisch beheert, past prima op een afdeling met klantencontact. Maar hoe zou hij zich gaan voelen wanneer je hem op een rustig en ordelijk werkende IT-afdeling plaatst?

‘Laatst werd de borst van een vrouwelijke collega geamputeerd. Belde na drie dagen de leidinggevende om te vragen wanneer ze terug kwam. Hij was vergeten wat ze had.’ Zomaar een uitspraak van een  medewerker uit het boek ‘Voer voor jonge bazen’ dat op 21 november uitkomt. Het boek gaat over wat er echt gebeurt op de werkvloer, en hoe je daarmee het beste om kan gaan.

Dit heerlijke cadeau voor jonge, toekomstige en oudere managers is niet het zoveelste theorieboek over leiderschap. Het vertelt verhalen, en put uit een rijke ervaring. Over managers die denken dat je er mee weg komt, als je  achter je computer blijft zitten. Of die meer bezig zijn met hun carriere dan met hun mensen.  (www.pitchersupport.com)