“Als Stef maar niet gaat verkantoriseren als hij die coördinerende functie krijgt, want dan weet je het wel weer.”
Innig dankbaar kijk ik de deelnemer aan en vertel hem dat ik het een prachtig woord vind. Ooit zal het in de Dikke van Dale terug te vinden zijn. Maar….., wat betekent verkantoriseren precies? “Kun je dat toelichten?”
Een paar jaar geleden was ik getuige van een collegiaal tafereeltje tussen een dame en heer, terwijl ik thee zat te drinken in de zomerzon op een terras.
De twee waren overduidelijk door hun leidinggevende erop uit gestuurd om te praten over hun stagnerende samenwerking. De ‘baas’ zelf was de grote afwezige.
Bij één van de NS-bedrijven liep enige jaren geleden een teamleider rond die op een managementtraining de kernkwadranten van Offman had geleerd. Daarbij had hij een communicatietraining gevolgd. Eén van zijn medewerkers beschikte over veel kennis, maar was nogal bot in het contact.
Wil je een prijs winnen? Lees dan even mee. En kijk even naar de gastcolumn op JongeBazen; dé plek om je mening te spuien. Onder de kop van de weblog zie je naast ‘Home’ ‘Uw column’ staan. Die moet je aanklikken als je een stukje wilt schrijven waarmee je een prijs kunt winnen. In dit artikel zie je hoe je die prijs kunt winnen.
Nemen en geven heeft op de werkvloer een hoge waarde. Managers noemen dit nogal eens -en niet geheel onterecht- de ‘ritselcultuur’ die vooral in onregelmatig werk de kop kan opsteken. Medewerkers in de uitvoering ruilen diensten met elkaar, ‘matsen’ elkaar zodat de een een uurtje eerder naar huis kan of de ander in werktijd naar de tandarts.
Je kunt moeilijk onderschatten hoe belangrijk het informele aspect voor mensen in de uitvoering is. Het is vaak een toegevoegde waarde aan hun niet altijd even boeiende werk. Vooral bij dat laatste staan hun teamleiders te weinig stil. Sommige leidinggevenden lopen langs hun medewerkers alsof ze er niet staan. Dat wordt ze niet in dank afgenomen.
