Medewerkers, opgelet. Luisteren naar iemands problemen heet collegiaal. Maar soms lopen die gesprekken toch echt uit de hand. Kwekken mensen eindeloos over hun persoonlijke problemen bij het koffiezetapparaat. Word je daarvoor betaald?
Ik heb een erg leuk vak. Het begon ermee dat ik na een jaar of vijftien zoeken op het vak van trainer uitkwam. Dat is nu alweer meer dan 14 jaar geleden.
‘Een global footprint met sites’, was het antwoord op mijn vraag waar het bedrijf over een aantal jaren moet staan. Gelukkig slaagde ik erin te vragen hoe dat eruit ziet en wat ervoor nodig is dat te bereiken. Toen volgde het verhaal dat de doorlooptijden versneld moeten worden, omdat de productie in de komende jaren met 200% omhoog moet om alle binnengekomen orders op tijd te leveren.
Bij bedrijf X zijn voor de vacature van office manager uiteindelijk 2 kandidaten overgebleven na selectie. Kandidate Diana is degene met de beste kaarten, de voorkeurskandidate. Zij stak met kop en schouders boven de andere kandidaten uit. Haar persoonlijkheid zou goed passen in de bedrijfscultuur, ze voldoet aan alle gevraagde eisen en het klikt bijzonder goed met haar. Toch staat de organisatie voor een groot dilemma: Diana is sinds kort de vriendin van Peter, die als Verkoopmanager bij hetzelfde bedrijf werkt. Peter is nog verwikkeld in een scheidingsprocedure met zijn vrouw. Hoewel Diana erg goed is, twijfelt men toch om haar de baan te gunnen… De andere overgebleven kandidate, en “best of the rest” is Monique. Zou de functie ook wel kunnen doen, maar is minder vlot en doortastend dan Diana, minder spontaan en minder flexibel. Maar is dat erg?
Er is snel iemand nodig, dus er is geen tijd voor een nieuwe procedure. Wie van deze dames moet volgens jullie de baan krijgen en waarom wel/niet?
Op dit moment is het weer rustig in Kenia en hebben de Kenianen onze hulp nodig om hun leven weer te kunnen vervolgen. In februari was ik er met Charles, die ons rondreed in een Landcruiser en gidste. Ik heb nu al 4 keer met hem in Kenia en Tanzania rondgereisd en zou het geen jaar meer willen overslaan.
In deze wereld waar een deel van de mensheid suf getraind wordt, gaan HRM-ers op zoek naar antwoorden en onorthodoxe oplossingen. Op zoek naar ‘bewezen concepten’ of ‘een event’ die daadwerkelijk verandering en groei brengen. Een groot deel van het geld dat daarvoor betaald wordt, kan beter direct in de zee gegooid worden. En dan druk ik mezelf netjes uit.
Nog even en dan staat de zomer weer voor de deur. Het onderling afstemmen van de vakantieperioden is lastig, zeker wanneer iedereen tegelijk vakantie wil, wat meestal niet gaat. Veel bedrijven hanteren ook nog eens aanvullende regels die het er niet makkelijker op maken.
Ik ken veel bedrijven waar mensen met grote getalen in één ruimte zitten. Grote kantoren met 10 bureaus, al dan niet “gescheiden” door halfhoge wandjes zijn eerder regel dan uitzondering. Reuze gezellig, zo’n kantoortuin en efficiënt qua ruimte-indeling, maar of het werken nou zo effectief gaat?
Ze zijn er in verschillende soorten en maten die werkpaardjes. Eens had ik een schoonzus die zeer contentieus en perfectionistisch al haar werk deed. Door haar houding werkte ze zich regelrecht een overspannenheid in die jarenlang aanhield. Nadat ze zich eenmaal uit de WAO had gevochten, via allerlei regelingen, ging ze aan de slag als tekstschrijver. Ik herinner me levendig de gesprekken die ik met haar voerde over werkhouding.
Veel leidinggevenden hebben last van weerstand in beoordelingsgesprekken. Zodra een gesprek een formeel karakter krijgt, gaan medewerkers vechten met hun managers. Dit heeft te maken met een ongeschreven regel op de werkvloer: je werk moet goed zijn, dan kunnen ze je niets maken.
