Een Nederlandse bank besloot alweer enige jaren geleden zijn facilitaire afdeling anders in te richten. Voorheen was het zo dat iedere medewerker rechtstreeks contact met de klant had. Dat moest anders. Er kwam een serviceloket.
Een bedrijf in Nederland heeft onlangs zijn CEO en CFO ontslagen. De CEO maakte er een potje van, vond de raad van bestuur. Zijn bedrijf kwam negatief in het nieuws. Hij werd daarvoor persoonlijk verantwoordelijk gehouden. Logisch. In de top gaan die dingen zo.
Jonge bazen en oude bazen: wat komen ze tegen in de praktijk? Wat vinden ze leuk en lastig? En hoe pakken ze de dingen aan? Dat willen we graag weten. Vandaar dat u interviews op Jonge Bazen aantreft. Deze keer met Jerome Hermans (24) werkzaam bij Jan Dekker Internationaal te Wormerveer. Dit gezonde bedrijf levert onder andere aan de grote cosmeticabedrijven in de wereld.
Er schijnen veel mensen te zijn die hun frustraties op het werk afreageren op deze manier. Als oorzaken voor dergelijke uitbarstingen worden genoemd: slechte kantoorinrichting, onvindbare dossiers, lompe collega’s en te lange vergaderingen… Nou ben ik toch benieuwd wat je als manager zou doen wanneer op kantoor de nietmachines en beeldschermen door de lucht vliegen. Vinden we dit normaal? En wat kun je doen om dit te voorkomen?
Klacht van een medewerker. Vroeger kon hij zich rechtstreeks tot de klant wenden. Nu niet meer. De klant moet nu naar zijn baas of naar een service punt. Dat vindt de medewerker allemaal best, maar het regent ineens klachten.
Wil je een prijs winnen? Lees dan even mee. En kijk even naar de gastcolumn op JongeBazen; dé plek om je mening te spuien. Onder de kop van de weblog zie je naast ‘Home’ ‘Uw column’ staan. Die moet je aanklikken als je een stukje wilt schrijven waarmee je een prijs kunt winnen. In dit artikel zie je hoe je die prijs kunt winnen.
Code nr 1 op de werkvloer: ‘Je laat een collega nooit vallen.’
Dit is de medewerkersvariant van: ‘het management heeft altijd gelijk dus dat steun je’. Wanneer je een collega afvalt bij je baas, dan geldt dat als hoogverraad. Dit heeft soms geweldige repercussies tot gevolg vanuit het informele circuit.
Je hoort mensen wel eens zeggen dat ze van hun werk houden. Dat heeft te maken met hoe ze werk definiëren. Een beetje gewichtig zitten kletsen in comfortabele omstandigheden heet werk tegenwoordig. Maar echt de handen laten wapperen, sappelen, daar staan ze erg ver vandaan. In wezen houden mensen niet van werken.
Toen ik drie jaar geleden een aantal trainings- en opleidingsbureaus aanschreef om een training over hersenen te organiseren, reageerde niemand. Interesse vanuit de opleidingskundige hoek en van trainers en personal coaches was matig tot zeer matig. Nu verandert dat. NVO-2, de vereniging voor opleidingskundigen, heeft in het jubileumnummer van zijn periodiek ‘Leren in organisaties’ bijvoorbeeld een heel themanummer aan de hersenen geweid. Een gevolg van het pionierswerk dat JongeBazen verrichte.
Elke dinsdag is het weer prijs. Meteen om half negen schuift al het personeel aan op een van de verkoopvloeren om deel te nemen aan de dinsdagochtendmeeting. De meeting is bedoeld om het personeel op de hoogte brengen van de gang van zaken op managementniveau en om hen mee te laten praten en denken over de te volgen koers. Een goed initiatief: elkaar op de hoogte houden van de wekelijkse beslommeringen en met elkaar denken over de toekomst.
