Een manager van de NS belde me. ‘Er zijn wat problemen met een conducteur. Hij is heel klantvriendelijk en soepel, maar zijn controletaken verwaarloost hij.’ Ik schoot in de lach. Het kwam me bekend voor.
Ik heb mij in het verleden wel eens cynisch uitgelaten over de coachingskalender. Dat was misschien een beetje flauw van mij. Eén van de teksten in de coachingskalender zou kunnen luiden ‘Cynisme is opgedroogd verdriet’.
Mijn cynisme is persoonlijk en het gevolg van een beroepsallergie. Ik heb iets tegen instant- dominees en pseudo-goeroes; mensen die vanuit hun wereldbeeld, spirituele kader of geloof een ander gaan vertellen hoe het ‘eigenlijk’ zit. Natuurlijk, we doen dit allemaal een beetje, maar je hebt mensen die er een levensstijl van maken.
Erger jij je ook zo aan die ouderwetse vergadercultuur? Heb jij ook de pest aan het item ‘notulen vorige vergadering’ waarover één tot twee mensen zich tot in detail buigen en eisen dat een paar zinnen worden aangepast? Krullen jouw tenen ook omhoog door het verlies aan efficiëntie en tijd? Tijd waarin jij jouw actielijst bij wijze van wel drie keer af had kunnen werken!
Er is een nare gewoonte in bedrijven. Mensen spreken iemand aan per mail, iets wat zij rechtstreeks nooit op die manier zouden durven. In cc sturen zij de mail, die persoonlijke feedback bevat door naar een of meerdere leidinggevende. Ik wil daarover eens wat scherps zeggen, want…
Jaap werkt al bijna 40 jaar voor het bedrijf. Begonnen in de productie en de laatste 25 jaar op de administratie. Jaap is een aardige vent, maar wel een beetje een aparte. Hij kan soms wat lomp zijn namelijk. En hij ruikt niet altijd even fris. Hij heeft een eigen kantoortje. Dat is in de loop der jaren zo gegroeid, want niemand wil met hem in één kantoor zitten. Maar verder een prima kerel met een gouden hart.
Onder sommige managers is het populair om stoer te doen. Laatst weer een manager gesproken die zijn medewerker ‘een veeg uit de pan had gegeven’. De medewerker gaf een andere versie. De manager had hem verzocht, heel vriendelijk, of hij misschien eens wilde nadenken over zijn werkstijl.
Idiote zin? Nieuwsgierig waar het vandaan komt? Leden van diverse afdelingen binnen een gemeente in Nederland, die er samen voor moeten zorgen dat zaken rond de bouw van huizen, kantoren en wat dies meer zij, perfect uitgevoerd worden, zijn op een eendaagse cursus geweest. Doel was om nader tot elkaar te komen en beter samen te werken. Kleuren zijn in, kleuren zijn hip in trainingsland.
Toen we nog gewoon een locaal Nederland waren en nog geen globalistisch investeringsterritorium, hadden grote organisaties twee machtsblokken: ‘centraal’ en ‘decentraal’. Nou, da’s dus gebleven.
Dana is verkoopmedewerker bij een bedrijf dat landelijk opereert. Drie weken geleden heeft ze een bericht over een verkooptraining ontvangen. Het is de bedoeling dat ze een voorbereidingsopdracht maakt die ze meeneemt naar de eerste dag. Na zes weken volgt een terugkomdagdeel. In de bijbehorende mail leest ze dat de gehele training is opgebouwd rond een bewezen concept.
We mailen er lustig op los met zijn allen. Niemand kan eigenlijk meer zonder e-mail. Maar leven met e-mail is schijnbaar ook niet altijd makkelijk. Ik hoor tenminste regelmatig mensen mopperen over dit handige communicatiemedium….
