Nu de meeste mensen op vakantie zijn en een deel van de redactie ook, zullen wij de top 10 van artikelen op JongeBazen nog eens herhalen. De 10 artikelen waarop het meest gereageerd is, herhalen we tussen 27 juli en 14 augustus. Dit staat op de 6e plaats. Het artikel werd gepubliceerd op 27 september en kreeg 41 reacties (peilmoment 11 juli 2007).
De medewerker die hier wat terughoudend in is, wordt onder het mom van ‘durf je eens kwetsbaar op te stellen’ toch geacht het achterste van zijn tong te laten zien. Zijn empathische baas leeft met hem mee, toont begrip en moedigt hem aan nog meer te vertellen. De nietsvermoedende medewerker voelt zich gesteund en tuint er met open ogen in.
Enkele weken later wordt hij verrast met de mededeling dat hij slecht functioneert en dat het misschien beter is om afscheid van elkaar te nemen, aangezien de medewerker ook zelf heeft aangegeven het niet meer zo naar zijn zin te hebben.
Tja… waar sta je dan als medewerker. In dit vooropgezette plannetje heb je geen schijn van kans. De manager trekt (op grond van de hiërarchische verhouding) aan het langste eind en inderdaad is de motivatie van de medewerker (dankzij deze sluwe streek) tot een dieptepunt gedaald. Doel bereikt dus: we komen weer op een makkelijke manier van een medewerker af. Paar maanden salaris meegeven en de medewerker houdt zijn mond verder. Das mooi, want dan hoeft niemand ervan te weten (en blijft de reputatie van de organisatie goed).
Dit soort situaties staat niet op zichzelf, maar komt regelmatig voor, ook in organisaties waar men ‘mensgericht’ leiding geeft, whatever that may be. Conclusie: wanneer je opeens wordt gevraagd je kwetsbaar op te stellen kun je - voor je eigen zekerheid - maar beter je mond houden. Of niet?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Als je veiligheid wil, en je een (schijn)zekerheid wilt, ja.
Als je een goede werkrelatie met collega's en manager wilt, nee.
Het probleem is niet zozeer je al dan niet kwetsbaar opstellen - het zit meer in dat iemand (in de case de manager) niet straight is. Hoe je daar mee om wilt gaan moet iedereen zelf uitmaken. Ik zou niet lang voor zo iemand willen werken.
En wat die niet straighte manager betreft: als dit niet werkt, vindt ie wel iets anders om een medewerker te ontslaan...
Aan den lijve ondervonden hoor!
Kijk naar de dierenwereld. In die positie redt je het nooit en ben en blijf je een verslagen hond die met de meute meehuilt naar de maan.
Mijn leven is één aaneenschakeling van gevoelens en kwetsbaarheden, maar ik ben (denk ik toch) een expert in mijn gebied (logistiek) en een kei van een leidinggevende (max.aantal was ooit 139 medewerkers). Gooi ik dit alles te grabbel, dan kan ik het wel schudden. Mijn medewerkers rekenen mijn daden dan af op mijn levens en ervaringen (negatieve), mijn algm.direct/afgev.bestuurder ziet dan een misser als gevolg van ... met alle gevolgen vandien...
Realiteit jongens en meiden. Hou het zakelijk, daarom noemen we het ook "zaken doen", en laat gevoelens en kwetsbaarheden daar waar ze horen, tussen en onder de mensen die je graag ziet en waarderen voor wat én voor wie je bent..
Sorry voor de mensen die het anders zien, die hebben waarschijnlijk geluk (minderheid), maar ik sta open voor een debat, gestoeld op werkelijke ervaringen.
Het is een "dog eat dog"-wereld daarbuiten !!!
Zorg dat je niet opgegeten wordt.
plagen mag, is ten slotte nodig om te overleven, en het ontlokte méér dan een smile bij mij, terwijl ik hier gevoelig én kwetsbaar met een ziek dochtertje thuis zit (verlof genomen !).
Wou enkel even de hollandse termen gebruiken (ben zelf belgisch, werkend voor nederlandse werkgevers)van "kei"...
Hoop enkel dat mijn stelling, tussen alle regels en lijntjes door, ook overgekomen is. Of ik de naam manager draag (of waard ben of niet) doet eigenlijk al jaren niet meer terzake, ik ben gewoon bezig mensen te helpen hun job goed te doen en reden te geven waarom ze nu in Godsnaam alle dagen naar het werk komen, tot hun (brug-)pensioen. Als zij er zin in hebben heb ik een goeie dag, zoniet baal ik ook.
Dan ga ik hen ook nog niet eens verneuken met de truukendoos.
Ik ben er omdat zij er zijn, anders heb ikzelf geen recht om daar te zijn. De vloer zorgt voor mij, ik dus ook voor hen.
Ik vraag me ernstig af of mensen die zich een kei vinden in het leidinggeven wel echte keien zijn! Ik ken je verder niet Koen, maar toch....
Ervaring heb ik trouwens ook wel (35 jaar in management)
Het ging trouwens over kwetsbaarheid en gevoelens, remember. En dan blijf ik bij mijn stelling, als leidinggevende (goed of slecht, 2 of 200 medewerkers,...): stel je niet kwetsbaar op, niet naar bottom, niet naar top, want als je in de middenmoot vertoeft ben je hoe dan ook de klos.
Nog even punaise poetsen. Mensen een reden geven waarom ze elke dag naar het werk komen, daar zou ik niet voor kiezen. Ik vind dat mensen zichzelf moeten motiveren. De tijden zijn voorbij, vind ik, dat bedrijven en hun managers verantwoordelijk zijn voor de motivatie van de medewerker.
Ik begrijp dat dat kort door de bocht klinkt. En het heeft ook met mijn ontwikkeling te maken. In de geruimte tijd dat ik bedrijven nu begeleid bij veranderingen of verbeteringen, merk ik dat veel tijd, energie en effect verloren kan gaan als medewerkers geen verantwoordelijkheid voelen voor hun eigen rol en taak. Ik vind dat inmiddels een verwende mentaliteit. Ik vind echt dat je het niet kan maken om over je motivatie te klagen, wanneer je een prachtig salaris toucheert, en het is intussen mijn ervaring dat het ook vaak samen gaat. Het salaris is goed en toch durft men een ander verantwoordelijk te maken voor de eigen motivatie: bijvoorbeeld een MT.
Er worden, op hoger bedrijfsniveau en zoals ze het zelf graag willen noemen "om strategische redenen" beslissingen genomen, verloningen en bijkomende voordelen gegeven om niches te veroveren (en nog méér aan eilandvorming te doen alhoewel ze mensen zoals ik aanwerven om dit net tegen te gaan).
Case : momenteel zit ik met een paar arbeiders die een gsm, laptop, firmawagen én bijna een dubbel loon hebben omdat ze in het ene bedrijf vertrokken zijn (een hele divisie tegelijkertijd !)om in het onze zogezegd de "niche" te veroveren. Motiveer en leg dat maar eens uit aan mensen die soms 30 jaar in hetzelfde bedrijf werken, enkel met indexaties aan een loontoeslag kwamen, flexibel (lees overuren voor niets) zijn,...
Mijn directie is zich bewust van dit probleem en probeert, via mij, de boel te sussen (lees : kastanjes uit het vuur halen), vooral omdat er een sterke syndicale vertegenwoordiging is.
Er is één groep die dan in het hele verhaal vergeten wordt : het middlemanagement, de pineut, de brandblussers, puinruimers,... "a job well done" en misschien mag je een niveautje hoger (binnen een paar jaar, de ezel en de wortel, remember ?), "a fucked job" en je mag weer je cv'tje plaatsen en uitleg geven waarom het verkeerd liep.
Eigenaardigheidje, mijn werkgever is een groot nederlands concern ! Is het dan toch over de Moerdijk niet veel beter ?
PS : twee van mijn arbeiders strijken meer loon op dan ik, hebben een firmawagen die mij, om budgetaire redenen geweigerd is, maar ik blijf geloven in mijn eigen missie, overtuiging en visie en die van de hoogste gezagdrager in het bedrijf (niet de locale, want dat is een dronken, zwalpende en besluiteloze halve nederlander/vlaming),... hoelang kan ik de (on)kwetsbaarheid standhouden, de motivatie van zij die het menen levend houden,....er is nog hééééél wat werk aan de winkel, in beide landen !
Maar je blijft gelijk hebben, daarvoor ... thx. om de opleiding die ik nu doormaak met jou gaande te houden.
Het is zo'n wereld zolang we ons als honden gedragen. Dan is het ook niet raar als anderen dat ook doen. Ikzelf weiger daar aan mee te doen. En tot nu toe bevalt dat goed, en word ik ook niet honds behandeld. Ik denk niet dat dat geluk is, maar een consequentie van mijn gedrag.
Overigens vind ik een kwetsbare opstelling niet hetzelfde als over je heen laten lopen, of dat anderen je mogen behandelen zoals hun dat goeddunkt.
Ik schat mijn positie altijd eerst in alvorens ik tegengas geef als ik het ergens niet mee eens ben. Ik motiveer mijn stelling dan; het liefst toets ik mijn stelling met de realiteit en die vind ik vaak (altijd) bij de medewerkers (arbeiders, zo je wilt)op de werkvloer. Soms ook bij management collega's.
Overigens noemen wij "die arbeiders" collega's. Maar dat terzijde.
Kom op Koen! Argumenteer, motiveer,respecteer.
Ik bedoelde met 'je kwetsbaar opstellen' o.a. je openstellen voor feedback en die dingen uitspreken die verbeterd kunnen worden (of erger: die je dwars zitten). Verder beseffen dat ieder een aandeel heeft in het proces en je eigen verantwoordelijkheid onder ogen zien. Op een positieve, actieve manier werken aan verbetering (van het werk, de organisatie, de sfeer, je werkplezier etc.).
Ik bedoelde niet dat er dan over je heen gelopen wordt of dat je je lot in handen van een ander legt. Juist niet!
Alleen vind ik het jammer, dat er van een dergelijke openheid wel eens misbruik gemaakt wordt, door hierarchisch hoger geplaatste medewerkers. Ik heb dergelijke verhalen vaak in de praktijk gezien. Jammer, want als de angst gaat regeren dat 'de baas' niet te vertrouwen is gaat dat uiteindelijk ten koste van alle partijen.
Positivisme is ook het negativisme aan de orde durven stellen en kritiseren kan heel goed als doel hebben de boel naar iets positiefs om te buigen. Dat laat onverlet dat ik wel warm word van Bas en Carry, bij wie de door mij benoemde 'verwende' mentaliteit in geen heinde of wegen zichtbaar is.
Je kent het verhaal van de medewerkers in de bouwput? Nee? nou hieronder in het kort:
Een man loopt op een bouwplaats waar hard wordt gewerkt door allerlei bouwers. Hij vraagt aan een van de werkers die met een aantal bouwstenen op z'n schouder loopt : "Wat doet u hier?" "Nou", antwoordt de man "zie je niet dat ik me de ..... sjouw aan die stenen? Ik heb het ervan zelfs in m'n rug!" En even later aan een andere werker stelt hij dezelfde vraag, en die antwoordt dan: "Ik loop geld te verdienen, weet je wel? Eind van de maand houdt mijn vrouw haar hand op en dan inleveren! Wij moeten ook eten". "oh", zegt de vragensteller. En zo heeft iedere werker in de bouwput zijn eigen verhaal. Tot op een moment dat de man aan een werker dezelfde vraag stelt: "Wat doet u hier op deze bouwplaats?"."Wel", antwoordde de man,
"kom eens mee, gaan we daar staan" en hij nam de man mee naar een plek dat een compleet overzicht mogelijk maakte van de bouwplaats. "Kijk", vervolgde de man,"we bouwen een huis. Mooi hé? Kijk, daar links komt de keuken;en daar de garage. En wat te denken van de kap, is-ie niet mooi? Wel een heel gedoe hoor om dat zo mooi te krijgen.De dakgoot zie ik, hangt niet goed, die ga ik eerst even goed hangen. Kijk, ik heb m'n hand aan die scherpe lijst opengehaald, Maar, er zit een goede pleister op en ik kan gelukkig weer verder bouwen".
Zie je?, de één bouwt een huis, de ander sjouwt zich de tering, een derde doet het om zoveel eurootjes enz. enz.
De man met de pleister is kritisch én positief. Gaat zelfs de goot nog verhangen! Verwacht je dat van die anderen ook?
Ik niet, die zijn wel kritisch, maar met een negatieve inslag.
In mijn managers loopbaan kom ik die mensen maar al te vaak tegen. Jullie ook?
En als een meerdere zo'n negatieveling is? Als dat niet verandert dan ben ik degene die weggaat. Het leven is te mooi om door te brengen met hardnekkig negatievelingen.
Er zijn geen echte positievelingen en geen echte negatievelingen binnen de discussie. Alles draait om perceptie en de plaats van waar je kijkt, soms zelfs van het tijdstip.
Het verhaal van de bouwvakkers is realiteit en heel wat mensen kijken ook zo naar hun werkzaamheden.
Die laatste bouwvakker moét eigenlijk een werfleider zijn omdat die het conceptuele moet bewaken, terwijl zijn collega's, de uitvoerenden hun eigen kleine circel bekijken.
Waar het om draait is iedereen, om zijn kennis en bekwaamheid, mét zijn eigen redenen van het "waarom" en respect voor zijn "eigen-heid", dat huis te laten bouwen zoals de werfleider/directeur en vooral de opdrachtgever het wensen.
Wat ik bedoel te zeggen is dat manager of leidinggeven geen exact vak is. De wortel uit 57121 = 239 Hoe je ook went of keert 239 is de exacte uitkomst. Bij managen komt een aspect bij: gevoel; aanvoelen of inschatten. Waarom? Omdat een manager mensen managet en mensen zijn , zoals jij weet, (als geen ander)van vlees en bloed. Reageren niet constant; reageren ook niet afgepast of berekend. het ligt vaak aan factoren als : gezinssituatie, belasting voordeel, belasting nadeel, ruzie om vaak niks met de partner enz, enz. Nu ben ik, zoals je weet, logistiek coach bij een grote merk- textiel fabrikant/importeur en ik heb best wel veel kritische punten in hun logistiek aan de orde gebracht. Dat is best lullig voor de logistiek manager: die krijgt alleen maar kritiek te horen, anders gezegd dingen te horen die niet goed gaan in de logistiek. (Aan mij, als coach, ervoor te zorgen dat hij dat niet zo gaat ervaren). Maar toch......het blijft kritiek...dus wordt negatief ervaren.... Ik weet dat, want zoals jij ook weet heb ik ook ervaring als manager van een hele grote veiling ergens in Aalsmeer die bloemen en planten verklokt (zo'n slordige 25000 karren per dag). Ook daar wordt kritiek door velen ervaren als negatief. Zo van : hij weet het weer beter....en ja, zolang hij het niet moet uitvoeren heeft hij makkelijk praten.....en hij moet maar eens de verantwoording hebben over mijn personeel, dan praat -ie wel anders enz. enz.
Gevoel, Bert, aanvoelen en inschatten daar gaat het om. Dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen.
Ik weet zeker dat ik tegen de laatste werkman op de bouw veel meer kan zeggen als tegen zijn voorgangers. Dat voel ik, dat schat ik in, dat voel ik aan. Dat is managen (dat is overigens niet coachen)
Dus Jonge Bazen : reageer en discuseer mee!
Goede reactie , maar wat zou het mooi zijn als de laatst genoemde bouwvakker nou eens geen werfbaas zou zijn, maar gewoon bouwvakker, iemand die gewoon voor zijn taak staat en enthousiast is. Die medewerkers zijn er toch? Ik maak ze toch vaak mee hoor!
Momenteel probeer ik in een grote bouwfirma (weliswaar een ander segment dan huizenbouw) een logistiek op te zetten en dan loop ik keihard tegen de verschillen tussen nederland en belgië (vlaanderen). In nederland heb ik meer het gevoel dat er iets wezenlijks kan gedaan worden, neuzen in dezelfde richting, het "er voor gaan" ... in belgië is het veranderen van bv.toiletpapier-leverancier al iets waar op d'een duur directie moet gaan in tussen komen.
Niet dat ik negatief ben voor mijn mede-landgenoten, of uitermate positief voor de nederlandse collega's, maar we kunnen veel van mekaar leren en daar wil ik proberen, in mijn eigen stijl en mogelijkheden, iets aan te doen in de hoop die "bouwvakker" meer en meer ook in vlaanderen te ontmoeten.
Mijn oudste broer en ik (we komen uit een gezin van 12 kinderen)hadden een familie reunie georganiseerd in Motel Nuland. Zo'n slordige 180 deelnemers! Wij hadden een speciale ruimte toegewezen gekregen; eigen bar ter beschikking en het zwembad was ook voor ons gereserveerd. Er zijn natuurlijk altijd kinderen van jezelf, neven, nichten enz.enz. die willen zwemmen. Keurig geregeld. Ook was, op advies van de bedrijfsleider, een zaaltje beschikbaar gesteld om kleuter en kinderen de gelegenheid te bieden om video filmpjes te kunnen kijken. Daar hadden wij, tijdens de voorbereidingen niet aan gedacht! Klasse van de bedrijfsleider! Vaders en moeders borrelen en de kinderen naar de film.
Totdad wij, na ongeveer 3 weken een faktuur ontvingen van Motel Nuland met daarop : gebruik van video en zaal 162,50 (toen nog guldens) Mijn broer was kwaad en zei dat we dat absoluut niet gaan betalen. Nou weet ik dat Van der Valk een dusdanig grote onderneming is, dat als wij zulks zouden doen, Van der Valk direct zijn juridische afdeling aan het werk zet met de opdracht het geld te innen. Dat moeten we dus anders aanpakken! Doel : niet betalen.
Ik heb Van der Valk een brief geschreven waarin ik hem prijsde om zijn gastvrijheid en goede, nee, zeer goede organisatie. Ik heb hem geschreven dat wij niet gerekend hadden op de kosten van de video, maar dat zeker wel begrepen en ook graag wilden betalen. immers wij hadden er veel voordelen en plezier aan beleefd! Omdat het een familiereunie betrof, waarbij de kosten gedeeld werden, moest Van der Valk even wachten met het innen, want mijn broer en ik zouden eerst alle deelnemers aanschrijven met het verzoek om 2 gulden over te maken. Wij dachten dat dat wel een week of twee zou duren en vroegen dus 2 weken betalingstermijn.
We kregen de dag erop een brief van Van der Valk dat zij begrepen dat het een omslachtig proces is om van alle deelnemers 2 gulden overgemaakt te krijgen en scholden ons de 162,50 gulden kwijt.
Kijk, Koen, Voor ons was die 162,50 gulden wel of niet betalen een hoofdzaak. Voor van der Valk, denk ik, een bijzaak. Als wij een proces tegen Van der Valk waren begonnen om wel of niet te betalen, geloof ik dat we verloren hadden (dus onze hoofdzaak). Van der Valk zou hebben gewonnen (dus de bijzaak).
Dat was nu geheel omgekeerd: de bijzaak verloor en de hoofdzaak won!
Moraal: respecteer de bijzaak, maar probeer door goede argumenten de hoofdzaak te laten prevelleren. Respecteer de gevoelens van dat wc-papiertje, accepteer dat er mensen zijn die dat heeeeel belangrijk vinden; maar laat ook merken wat jij belangrijk vindt en probeer dan samen tot een sluitend geheel te komen.
Als ik jouw reactie lees en herlees, en hier en daar in mijn hoofd klemtonen leg op bepaalde woorden, ben ik het met jouw stelling eens en ik laat je nog wel weten of de vertaling in mijn hoofd en de uitvoering vruchten afwerpt de komende dagen.
Omtrent jouw verhaal ga ik op een later tijdstip nog even een reactie plaatsen. Daar komt duidelijk tot uiting dat we eigenlijk twee culturen zijn.
Hij heeft zijn leven afgelegd voor ons , en vandaag de dag heeft Hij vele ware volgelingen die precies doen wat Hij zegt met alle Liefde !!!
Mij maak je dus niets meer wijze met mooie manager praatjes.
Johannes 1:1-18
Het Woord is mens geworden
1 In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. 2 Het was in het begin bij God. 3 Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. (1:3-4) en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. In het Woord was leven – Ook mogelijk is de vertaling: ‘en zonder dit was er niets. Wat bestaat, had leven in het Woord’.4 In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. 5 Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.
6 Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. 7 Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen, opdat iedereen door hem zou geloven. 8 Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht: 9 het ware licht, dat ieder mens verlicht en naar de wereld kwam. 10 Het Woord was in de wereld, de wereld is door hem ontstaan en toch kende de wereld hem niet. 11 Hij kwam naar wat van hem was, maar wie van hem waren hebben hem niet ontvangen. 12 Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden. 13 Zij zijn niet op natuurlijke wijze geboren, niet uit lichamelijk verlangen of uit de wil van een man, maar uit God.
14 Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader. 15 Van hem getuigde Johannes toen hij uitriep: ‘Hij is het over wie ik zei: “Die na mij komt is meer dan ik, want hij was er vóór mij!???’ 16 Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt. 17 De wet is door Mozes gegeven, maar goedheid en waarheid zijn met Jezus Christus gekomen. 18 Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is, die (1:18) de enige Zoon, die zelf God is, die – Andere handschriften lezen: ‘de enige Zoon, die’.aan het hart van de Vader rust, heeft hem doen kennen.
Johannes 3:14-21
14 De Mensenzoon moet hoog verheven worden, zoals Mozes in de woestijn de slang omhooggeheven heeft, 15 opdat iedereen die gelooft, in hem eeuwig leven heeft. 16 Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. 17 God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door hem te redden. 18 Over wie in hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon. 19 Dit is het oordeel: het licht kwam in de wereld en de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht. 20 Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. 21 Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’
1 Johannes 2 :15-17
15 Heb de wereld en wat in de wereld is niet lief. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem, 16 want alles wat in de wereld is – zelfzuchtige begeerte, afgunstige inhaligheid, pronkzucht –, dat alles komt niet uit de Vader voort maar uit de wereld. 17 De wereld met haar begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid.
Mijn excuses voor het ongemak.
Maar wat ik schrijf is wel waar.
In Gods Liefde en Zegen
Pieter van Oosterhout
Kijk eens naar overheden: nergens in de werkende wereld is men socialer ingesteld en heerst de ' pamper en billetjespoederencultuur' erger dan juist daar. Is het misschien dan geen toeval dat er maar bar weinig overheidsbedrijven, overheidsinstellingen en (semi) overheidsorganen op een maatschappelijk aanvaardbaar niveau (kwaliteit tegen laagste kosten) functioneren? Is de bureaucratie, stroperigheid, ambtelijke wantoestanden en bestuurlijke blunders te wijten aan het feit dat in een dergelijke cultuur het bijna not-done is om elkaar collegiaal en managerieel aan te spreken op functioneren ver-onder-de-maat?
Ik denk van wel namelijk, na enkele jaren ervaring in overheidsculturen als interim-manager. Geef mij maar een eerlijke, rechtdoorzee arbeidsmentaliteit, waarin het 'kwetsbaar opstellen' en meer van deze bullshit overboord is gezet. Je moet doen waarvoor je bent ingehuurd (en vaak bovenmatig) wordt betaald. Punt uit, geen komma. En HOE je dat doet, is helemaal JOUW zaak. Je accepteert ook geen 'kwetsbare opstelling smoes' van je leverancier als daardoor JOUW productie en bedrijfstoekomst echt in het gedrang komt, wel dan? Waarom dan wel zelf dat hanteren? Kom op, zeg wat je doet en doe wat je zegt en geen slap geOH om smoesen te bedenken
Lees dat stuk van Pieter nog maar eens door!
Dank je voor je reactie , de Here Jezus Zoon Van God en God het mooiste wat God de Vader ons gegegeven heeft is mijn redder en verlosser en voor de hele wereld.
Hij was Als God als mens op aarde en is door de Heilige Geest de grootste manager aller tijden.
Hij waste als leider de voeten van zijn leerlingen , Hij was bereid de minste te zijn terwijl Hij de Grootste was en is.
Ik denk dat we allemaal iets van Zijn voorbeeld kunnen leren.
Trouwens van meer grote leiders genoemd in de bijbel maar Hij Jezus , blijft de Koning der Koningen
en de Heer der Heerscharen.
Tenminste wel voor mij Hij heeft mij door zijn Heilige Geest en Het Woord de bijbel al veel over leiderschap geleerd.
Gods Zegen.
Je weet wel: het is die roeiboot met die twee roeispanen. Op de ene staat : "Werken" en op de andere staat: "Bidden". Je moet ze alletwee gebruiken, anders gaat die roeiboot tollen. Werken zonder bidden is vruchteloos en bidden zonder werken is goddeloos!