De zoveelste pep-talk...

Bij een middelgroot bedrijf in het westen van het land heeft de crisis haar sporen nagelaten. In de eerste helft van het jaar waren er nauwelijks orders, waardoor noodgedwongen afscheid genomen moest worden van een kwart van de medewerkers. Iedereen begreep dat het nodig was. De situatie was ernstig.... Het was uiterst onzeker wat de toekomst zou brengen en de sfeer binnen het bedrijf was bedrukt. De directie probeerde de motivatie erin te houden door het personeel toe te spreken, openheid van zaken te geven en om de steun van het personeel te vragen.

Kort voor de zomer werden enkele nieuwe, forse contracten met opdrachtgevers getekend. Gelukkig, want het bedrijf had die omzet hard nodig. Jongens we gaan er met zijn allen tegenaan!

Iedereen is ervan doordrongen dat dit belangrijk is, dus iedereen werkt zich uit de spreekwoordelijke naad. Al een paar maanden lang. Jullie begrijpen dat we niet direct nieuwe mensen kunnen aannemen, dus we moeten met zijn allen de schouders eronder zetten!

Maar hoe hard er ook gewerkt wordt, er is gewoon te weinig personeel. Er wordt dit kwartaal meer omzet gedraaid dan in hetzelfde kwartaal vorig jaar, maar met een kwart minder mensen. Toch blijven de berichten negatief. Er moet meer omzet bij want we hebben nog wat in te halen. Iedereen loopt al op zijn tandvlees. Mensen begrijpen het niet, het is zo ontzettend druk en nog wordt er gepusht.

Als er iemand net toevallig bij de koffieautomaat staat en de directeur loopt langs wordt er geconcludeerd dat mensen nog steeds lanterfanten, waarna de zoveelste ‘motiverende’ peptalk volgt. Dat diezelfde koffie altijd koud wordt op de diverse bureaus omdat hij in de drukte gewoonweg wordt vergeten, dat ziet de directie niet.

Mensen beginnen murw te worden door de zogenaamde peptalks. Begrijpen niet dat ze nog steeds aangespoord worden om meer en harder te werken. Alsof het niet goed genoeg is wat ze nu al extra doen. Ze willen best eens wat waardering voor hun extra inspanningen. Maar alles moet blijkbaar van één kant komen…  

De motivatie heeft hieronder te lijden. Het onderlinge gemopper neemt toe. Wat raad je de directie van dit bedrijf aan? Weer een peptalk houden? Of iets anders?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Renske Quekel
Ik raad ze aan eens echt te kijken naar welke omzet gedraaid wordt door deze veel kleinere club en in hun handen te knijpen. Taart te bestellen  en deze rond te brengen met de mededeling dat het uitzonderlijk is wat hier gebeurd (of ze dat nou echt vinden of niet). Geen peptalk, geen commentaar etc. Gewoon even zeggen dat het super is dat er met veel minder mensen meer omzet dan een jaar geleden wordt gedraaid. Dat het fijn is dat mensen dat doen. Niet gewoon hun werk doen maar veel meer, ver boven de 100% geven. Ook mogen ze wel eens achter hun oren krabben qua beleid. Als er na zo'n korte periode van schaarste zoveel in te halen is dan zijn er in de top aardig wat fouten gemaakt. Het is wellicht ook handig zich te beseffen dat de spanningsboog van mensen nu erg strak staat en niet moet gaan breken. Vraag me af wat de bonussen in de top doen daar..........en of daar vorig jaar ook gesneden is..... Wellicht heeft het de volgende crisis zin om Dhr Eli Goldratt in te huren. Dure man maar verdiend zichzelf altijd 3x terug voor een bedrijf en meestal zonder mensen te ontslaan. Bedrijven raken te snel in paniek van het woord crisis.
willem Roeleveld
Mijn advies voor de directie van het bedrijf is geeft de mensen een blijk van waardering. Laat zien dat je trots op ze bent. Het blijkt dat waardering ook nog niet een veel geld hoeft te kosten, een compliment je of een taart zoals Renske schrijft zijn hele motiverende acties. De directie is als reactie op de opmerkingen van de medewerkers genoodzaakt motiverende acties te ondernemen. Dit zal de sfeer zeker ten goede komen