Confronteren of comfortzone?

Als kersverse redacteur bij jongebazen.nl heb ik eindelijk de gelegenheid om een groot dilemma voor te leggen. Wanneer ontwikkelen managers zich het hardst? De confrontatie in, de comfortzone uit? Voelen zul je. Ervaringsgericht leren vraagt dat ze ook wat ervaren. Toch? Dus prikkelen, uitdagen en oprekken. Pas als mensen worden opgerekt ontdekken ze wat ze nog meer kunnen dan ze al dachten te kunnen. Toch? Hm. Ook de laatste weken weer heb ik meermalen meegemaakt dat mensen bevriezen tijdens een training. Wat er gebeurt kun je geen weerstand meer noemen, dat is blokkeren. In een vorige training zijn ze teveel opgerekt. En dat betekent dat hun grenzen zijn overschreden: door een trainer, door een acteur, door medecursisten of door zichzelf. En blijkbaar hebben ze niet meer het gevoel gehad dat ze konden ingrijpen: ze waren de regie kwijt. Mensen leren niet als ze zijn bevroren. Blijkbaar moet er minimaal een been in de comfortzone blijven staan. Maar ja, dan ervaren ze weer niet genoeg. Dan wordt het allemaal weer zo lekker makkelijk. Zo'n training waarvan vooral het lekkere lunchbuffet blijft hangen. Toch? Dus ik ben er nog niet uit. Wanneer leert die manager nou het hardst?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Fred
Is het wel zo erg als mensen bevriezen in een training? Ook dat is iets om van te leren. Zelf heb ik dat in trainingen ook regelmatig gehad. Totdat ik doorkreeg dat ik dat ZELF deed, en niets te maken had met de trainer, de training of andere externe factoren.

De kunst is om een veilige omgeving te bieden waar mensen de vrijheid ervaren om (voor hun) grote risico's te nemen en daarmee uit hun comfortzone te stappen. En de regie te behouden. Daar leren mensen van. Niet van in hun comfortzone blijven.