Op 13 juli 2010, rond de WK in Zuid-Afrika, werd ik geciteerd in de Telegraaf. Een dag daarvoor werd ik gebeld door de krant met de vraag of ik Van Marwijk een rolmodel vond voor de huidige manager. Nee, luidde mijn antwoord. Ik vergeleek Van Marwijk met van Basten, en stelde vast dat het spel onder de laatste frivoler was dan onder de eerste. Hoewel we de EK in 2008 verloren, is niemand de wedstrijden vergeten tegen Italië en Frankrijk. Zo is er onder van Marwijk nooit gespeeld.
Het leek me leuk om een dag voordat Nederland zijn eerste wedstrijd speelt, het artikel van 13 juli 2010 nog eens uit de kast te halen. Vooral actueel is de discussie rondom Robben en Van Persie. Overigens heb ik wel respect voor Bert van Marwijk, hoor.
Sneijder zei vanochtend in de krant, dat Nederland zijn niveau van 2008 niet gehaald heeft. De wereldpers weerspiegelt dat met een onversneden kritiek op het Nederlands elftal. Volgens haar hebben we onze reputatie te grabbel gegooid.
Dat was de achtergrond van mijn opmerking. Het gaat niet alleen om het verbinden van mensen, het dienende leiderschap, zoals Jan Schouten in het artikel stelt waar ik in geciteerd word. Het gaat ook om een aantrekkelijk resultaat. En dan heb je durf nodig en het vermogen tot innovatief gedrag. Robben eens niet op rechts opstellen, Van Persie uit de spits halen, iets creatiefs doen kortom.
Volgens Jan Schouten gaat het helemaal niet om creativiteit maar vooral om bescheidenheid, knecht zijn van je mensen en een goede relatie met je staf. Volgens mij gaat het om beiden. Ik vermeld dit hier maar even, omdat ik dit in het Telegraaf-artikel onvoldoende tot uitdrukking vind komen.
En tenslotte: tijdens deze WK is Van Basten nogal onderuit gehaald. Volkomen ten onrechte, vind ik. Het is mooi dat Van Marwijk ons heeft laten zien dat we ook resultaatvoetbal kunnen spelen, maar als het om de reputatie gaat van ons voetbal, vraag ik me af wie hieraan meer schade heeft toegebracht: Van Marwijk of Van Basten.
Ik vind dan ook dat Jan Schouten, voor wie ik natuurlijk veel respect heb, te intern gericht denkt.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Ik zag dat niet. "We" hebben maar erg weinig wedstrijden gewonnen. De meeste hebben "we" gekregen door unforced errors.
Geen verdienste van het team, geen verdienste van Van Marwijk.
Zoals zo veel managers heeft Van Marwijk het proces (intern gericht...) belangrijker gevonden dan het resultaat. Tenzij je erg veel geluk hebt, zoals Van Marwijk, gaat dit ten koste van effectiviteit.
We hebben van Basten afgekraakt, maar hij heeft voor een betere PR gezorgd dan van Marwijk in de finale.
We zullen het wel zien op termijn.
Niemand is perfect en ook Bert van Marwijk niet. Wat ik wel heel knap van hem vindt is dat hij in staat is geweest om 23 ego's zo te beinvloeden dat ze als een team spelen. Dat ze hun eigenbelang opzij zetten voor het teambelang. Ik ben in mijn carriere nog weinig managers tegen gekomen die dat kunnen.
Als het doel van van Marwijk was om wereldkampioen te worden dan is hij toch wel heel dichtbij dit doel gekomen, natuurlijk af en toe met wat geluk, maar dat heeft iedereen nodig om zijn of haar doel te bereiken. Ik ken veel organisatieveranderingen die lang niet zo dicht bij hun doel komen.
Daarnaast is het natuurlijk altijd makkelijk om vanaf de zijlijn (jaja) kritiek te leveren. Ik kijk liever naar wat hij bereikt heeft en hoe hij dat gedaan heeft om daar iets waardevols uit te leren dat ik voor mezelf kan gebruiken.
Hiddink werd ook nog even aangehaald hierboven. Hij delegeerde veel in zijn tijd bij Oranje. Daarmee kreeg de bom 'Davids' de ruimte om te barsten. Daar heeft hij van geleerd, gezien zijn rol bij de Koreaanse bond, Rusland en Chelsea. Zoals Hiddink zich door de jaren heeft ontwikkeld zou hij een geschikte coach kunnen zijn. Hij is in staat om medewerkers in een groep hun rol te laten houden, zonder dat dat per se ten koste gaat van hun creativiteit. Volgens mij is dat de sleutel tot succesvol leidinggeven in een dergelijk team.
Als Van Marwijk Hiddink in de achtste finales van deze WK tegen was gekomen, hadden we deze discussie niet eens hoeven voeren.
Maar mijn probleem was het eindproduct. De kwaliteit van het voetbal. Daarover hoor ik steeds meer mensen uiteindelijk ook mopperen. Nederlands, noemen de betrokken voetballers en trainer dat graag. Nederlanders mopperen altijd zo. Ik vind dat onvoldoende tegenargument.
Nederlanders houden van aanvallend voetbal. Mét resultaat. Hoewel het Nederlands elftal goed kansen wist te scheppen, was het voetbal vaak niet om aan te zien. Wel was er steeds controle. Hadden ze daarmee de finale gewonnen, dan hadden ze hun critici het zwijgen opgelegd.
Maar Van Basten en Hiddink maakten meer reclame voor het Nederlands voetbal dan Van Marwijk. Dat geeft niet, maar het doet iets met je image.
Daarom ben ik minder enthousiast over Van Marwijk dan over Van Basten en Hiddink en Michels. Al verdient hij wel een klein standbeeld naast hen. Tweede op een WK blijft een prachtig resultaat.