MT-leden maken ruzie: koffie vliegt in het rond (case)

Een managementteam gaat gebukt onder de controversiële relatie van twee van zijn leden. De ene is de zorgeloze jonge bedrijfskundige pur sang. Hij heeft er voor gekozen om simpel te blijven denken over implementaties. ‘Zijn er teveel mensen, dan gaan er drie weg. Klaar.’ En ‘Om 10% resultaatverbetering te realiseren, moeten de mensen gewoon een stapje harder lopen. En verder geen gezeur.’ 

Een managementteam gaat gebukt onder de controversiële relatie van twee van zijn leden. De ene is de zorgeloze jonge bedrijfskundige pur sang. Hij heeft er voor gekozen om simpel te blijven denken over implementaties. ‘Zijn er teveel mensen, dan gaan er drie weg. Klaar.’ En ‘Om 10% resultaatverbetering te realiseren, moeten de mensen gewoon een stapje harder lopen. En verder geen gezeur.’
Zijn collega ergert zich hier groen en geel aan. ‘Je moet het wel met de mensen doen’  is zijn standpunt. ‘Je kan wel zeggen: ze moeten gewoon een stapje harder lopen, maar daarmee doen ze het nog niet. Mensen zo ver krijgen, is een heel complex probleem.’
‘Ach’ zegt de ander ‘Het is maar net hoe complex je het zelf maakt. Als je van tevoren al denkt dat het een probleem is, dan wordt het dat vanzelf. Die mensen gaan wel, hoor. Als jij maar duidelijk bent.’
Intussen slaan de vlammen uit bij zijn collega. ‘ Ik hoor al je mensen over je klagen. Het nadeel van die stijl van jou, is dat je die gasten straks gewoon kwijt bent en dan zit het bedrijf met de gebakken peren.’
De ander, zorgeloos immers, glimlacht. ‘Ze hoeven mij niet aardig te vinden, hoor. Als ze maar doen wat we ze vragen.’
‘ Maar dat doen ze juist niet!’  schreeuwt de ander, die zich niet meer weet te beheersen en die een koffiekopje, van plastic gelukkig, tegen het raam gooit.
Wat vinden we? Heeft hier iemand gelijk? Begrijpen we iets van het tweetal?