Er is in organisaties veel kritiek op het feit dat er vanuit de top te weinig informatie doorkomt. Middle managers vinden dat lastig want ze kunnen hun mensen dan niet goed uitleggen waarom bepaalde beslissingen genomen worden. Het klopt wel. De top is vaak onbereikbaar en lang niet iedere medewerker weet niet waarom.
Er is in organisaties veel kritiek op het feit dat er vanuit de top te weinig informatie doorkomt. Middle managers vinden dat lastig want ze kunnen hun mensen dan niet goed uitleggen waarom bepaalde beslissingen genomen worden.
Het klopt wel. De top is vaak onbereikbaar en lang niet iedere medewerker weet niet waarom. En de top is angstig om mensen te laten delen in voorgenomen beleid, vooral wanneer dat lastige gevolgen heeft voor medewerkers.
Topmanagers hebben een lastige eigenschap: ze denken dat hun medewerkers beschermd moeten worden tegen teveel onrust. Ze vragen dat niet, ze nemen het aan. Het zegt iets over hun manier van denken. Het laat zien hoe ze denken over hun medewerkers. ‘Niet teveel vertellen, dat kunnen ze niet aan…’
Medewerkers geven echter aan dat ze onplezierige boodschappen het liefst openhartig en tijdig krijgen. Dan is er pijn, maar die pijn valt altijd wel te verwerken. De laag onder de top valt hierbij volgens mij te verwijten dat ze te weinig moedig zijn wanneer het gaat om doorvragen. Ze slikken veel voor zoete koek en durven de strijd niet aan te gaan.
Hoe zouden we zoiets kunnen doorbreken?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>