Switchend leiderschap ook bron voor ironie en sarcasme
Er is iets vermakelijks aan de gang. De eerste grappen over mijn boek ‘De schakelaar’ en het daarin besproken switchende leiderschap worden gemaakt. En dat is prima. Je weet als je een wat serieuzer boek over management schrijft, dat er in Nederland altijd een clubje grappenmakers is dat dat op de hak neemt. Zeker als het een hulp voor managers wil zijn. Er zit een onbedwingbare neiging tot reageren in ons volk, dat graag onder het dak gaat zitten van zijn postmoderne dominees en humoristen.
Managementboekschrijvers zijn nog meer gehaat dan managers zelf in een land, waarvan Cruijff zei dat je er geen beslissing kon nemen, zonder dat er gelijk ik weet niet hoeveel mensen mee begonnen te kwaken. Dat is nu eenmaal al sinds de Bataven mode in onze delta. Minder gehaat zijn de recensenten van managementboeken, die immers de indruk kunnen wekken boven de partijen te staan. ‘Iemand steelt de show zonder risico’ zei Herman van Veen ooit in een van zijn shows. Dat ging over recensenten.