Samenwerking kan grenzen heelal verplaatsen

Samenwerken is weer een belangrijk thema, merk ik als supplier van trainingen in teamwork en samenwerking (www.pitchersupport.nl). Uitbesteding en privatisering hebben er toe geleid dat bedrijven uiteen zijn gevallen in units. Deze werkten vroeger automatisch samen, maar de vanzelfsprekendheid is weg, nu al die units hun eigen broek hebben op te houden en de belangen nogal eens tegengesteld zijn. Samenwerking helpt verder. En het is iets meer dan routinewerkzaamheden verrichten. Dat mag blijken uit een wat vergezocht, maar prachtig voorbeeld...

Samenwerken is weer een belangrijk thema, merk ik als supplier van trainingen in teamwork en samenwerking. Uitbesteding en privatisering hebben er toe geleid dat bedrijven uiteen zijn gevallen in units. Deze werkten vroeger automatisch samen, maar de vanzelfsprekendheid is weg, nu al die units hun eigen broek hebben op te houden en de belangen nogal eens tegengesteld zijn.
Samenwerking helpt verder. En het is iets meer dan routinewerkzaamheden verrichten. Dat mag blijken uit een wat vergezocht, maar prachtig voorbeeld. Hierin zie je waar samenwerking toe kan leiden. Mag ik u verzoeken mij even te volgen?
Welaan dan. Een weetje: het heelal is niet oneindig, het heeft randen. Pardon? Ja, echt, het heelal heeft grenzen. Ergens, zo’n 135 biljoen-triljoen kilometers verderop houdt het op en gaat over in een lichtende atmosfeer, een soort lichtsoep. Ons universum drijft daar zo’n beetje in.
Hoe weten we dit? Door samenwerking. Het toeval wilde dat ene meneer Dicke, verbonden aan Princeton in de jaren veertig, ontdekte dat microgolven die de aarde bereikten afkomstig waren van de grenzen van het heelal. Op hetzelfde moment ontdekten twee mannetjes (Wilson en Penzias) achtergrondstraling die storingen teweeg bracht bij de ontvangst van geluid. Zij ontwikkelden een grote communicatieantenne. Ze hadden geen idee waarom de boel zo stoorde.
Kom, dachten ze, laten we Dicke van Princeton eens bellen. En wat bleek? De microgolven en achtergrondstraling, die tegelijkertijd werden ontdekt!, verwezen allebei naar de randen van het heelal. De ontdekkingen lieten zien: het heelal is niet oneindig.
Hadden ze elkaar niet gebeld, dan is de kans groot dat ze nog jaren hadden moeten wachten op de ontdekking.
Het initiatief tot samenwerking leidde tot een versnelling. Toegegeven, het toeval hielp, maar zonder genoemd initiatief kan je het toeval ook wel vergeten. De les is elkaar actief op te zoeken. De kracht van het informele en van netwerken is moeilijk te onderschatten. Wie dat begrijpt, maakt grote stappen in de samenwerking en ontdekt dingen die anders verborgen blijven. Succes met een meer actieve opstelling!

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

J.
Ook jouw idee lijkt zo relevant. tuurlijk is samenwerking van alle tijden. Binnen ons bedrijf krijgen we vaak signalen dat er een kloof bestaat tussen het management enerzijds en de medewerkers anderzijds.
De verhuis van de operationele diensten naar een aparte site, de groei van de organisatie en het uitbouwen van de tussenstructuur met coaches, werkt dit nog meer in de hand. samenwerking zou ook hier een antwoord kunnen zijn. we startten reeds klantenportefeuillemeetings ed maar tot nu toe met weinig zichtbaar resultaat op het terrein.

samenwerking ja dus, maar volgens mij te evident en op te nemen in concretere acties

deze middag brainstormen we met een aantal mensen hoe we die kloof kunnen dichtrijden. de ideeën zijn momenteel gelinkt aan jobswitch, teamvergadering met ondersteuning van managers, stand-up meetings, uitwisseling tussen front-office en operationele diensten,…
Nicholas C Nass
Lid sinds 2019
samenwerken is een attitude die gedijt in een organisatie die daar aan bijdraagt. Dus roepen om samenwerking van mensen die ieder voor zich een eigen (soms tegengesteld) belang hebben leidt niet zo snel tot echte samenwerking. De kunst, met andere woorden, is de tegengestelde belangen te vervangen door win-win situaties.
Klinkt erg eenvoudig, maar is het vaak niet omdat organisaties - zeker intern - de mogelijkheid van tegenstrijdige belangen niet willen erkennen, maar wel blijven vragen om gewenst gedrag. Nou ja, dan krijg je dat. Dus wel heel veel formele overlegstructuren en werkgroepen, klankbordgroepen, stuurgroepen, projectgroepen, salesgroepen etc. Het enige effect van al deze bewegingen is echter een afname van efficiency en een verscherping van de reeds aanwezige tegenstellingen.
Draai met andere woorden de vraag om : waar is samenwerking nuttig, welk effect streven we hierbij na en welke belangen zitten het bereiken ervan in de weg. Antwoord op die vragen verschaft inzicht voor een structuur die de samenwerking mogelijk maakt. In zo'n omgeving samenwerking stimuleren, leidt hoogstwaarschijnlijk tot het gewenste resultaat.