Rubriek: Digitalisering

Wie het voornemen heeft om zijn hoofd vol te stoppen met kennis en informatie moet weten dat je daar slechter van gaat luisteren. Dat weet ik niet door het een of andere wetenschappelijke onderzoek, maar door eigen ervaring. Ik zeg ook niet dat dat voor iedereen geldt, ben je mal, ik ben er allang achter dat mensen totaal anders kunnen zijn dan ik. En dan niet een beetje anders qua cultuur, maar ook qua beleving en persoonlijkheid.
Zo ken ik mensen die een aanval van hyperventilatie krijgen als er vlekken op hun keukenvloer komen; iets waar ik totaal geen last van heb. Integendeel, zie ik wat kookresten liggen, dan gooi ik er gerust wat koffie bij of strooi er wat havermout overheen. Maar er zijn ook weer dingen waar ik stress van krijg, waar anderen volkomen rustig onder blijven. Zoals printers die niet werken, precies op het moment dat je iets belangrijks wilt uitdraaien. Of mensen van klantenservicediensten die de mantra herhalen, die ze van hun organisaties ingefluisterd hebben gekregen om jouw probleem te overschreeuwen.

Dit zal voorlopig mijn laatste artikel zijn over de internetcriminaliteit waar ik door getroffen werd op 31 juli jl. Het zal over de kille benadering van de bank gaan en daarover zal het ongetwijfeld niet het laatste artikel zijn. Want het toont ook aan hoe kil je kan worden als bedrijf door digitalisering. Iets dat voorkomen kan worden. Met name de houding ten opzichte van de zzp’er, de kleinzakelijke klant, zal hierin centraal staan. Want waar de particulier gecompenseerd wordt door de bank, is de zzp’er minder gelukkkig.

‘Na slachtoffer te zijn geworden van internetspoofing (criminaliteit), zegt ABN AMRO na de nodige correspondentie dat de bank me niet compenseert. Oftewel: ik krijg niets terug. De reden hiervoor, zegt de bank, is dat zzp’ers met een zakelijke rekening niet worden gecompenseerd; alleen particulieren. Het verschil tussen de kleinzakelijke klant en een niet-zakelijke consument is echter minimaal, maar de banken hebben afgesproken dat je geen recht hebt op compensatie, als ze je zakelijke rekening plunderen. Geen zakelijke rekening meer nemen, zou ik zeggen.

De belastingdienst doet niets met de termen zakelijke en niet-zakelijke rekening. Je bent niet strafbaar als je een particuliere rekening gebruikt voor je zakelijke transacties, ook al hebben banken de ruimte om eigen voorwaarden te stellen, die overigens hoofdzakelijk in hun eigen belang zijn. De belastingen willen natuurlijk wel dat het helder is wat zakelijke en niet-zakelijke transacties zijn, maar daarvoor hoef je geen gescheiden rekeningen te nemen.

Ik heb een paar aanvragen gekregen om mijn verhaal te komen doen over internetcriminaliteit. Op 31 juli jl werd mijn rekening geplunderd, en mensen vragen zowel een lezing over de ervaring zelf als over mijn manier van omgaan met het feit dat mijn rekening ineens op nul stond.

Uiteraard ben ik bereid om hier lezingen over te geven. Hiervoor kan je me altijd benaderen via mijn eenvoudigste mailadres: bert_overbeek@hotmail.com.

Voor wie is het geschikt? Voor banken, die wat krampachtig met hun klanten omgaan; voor particulieren en voor zzp’ers; voor ondernemers en managers; voor security clubs; voor sociale dienstverleners die mensen slachtoffers opvangen; en zo voort.

U bent van harte welkom om vrijblijvend informatie op te vragen. Ik denk dat openhartigheid ons verder helpt bij de bestrijding van internetcriminelen En ik heb een aantal belangrijke psychologische adviezen! Want wie denkt dat het hem/haar niet zal overkomen is de groep die het meeste risico loopt. Accountants, hoogleraren en deze ervaren gedragstrainer gingen u voor.Daar komt mijn trainings- en coachingskant goed van pas.

Wanneer je als zzp’er en ABN AMRO-klant het slachtoffer wordt van spoofing (internetcriminaliteit, waarbij de oplichters zich voordoen als jouw bank), dan is het voor je te hopen dat ze je particuliere rekening plunderen en niet je zakelijke. Want de bank, die zegt het zo goed te zijn voor bedrijven, compenseert je niet als je zakelijke rekening wordt aangevallen. Dit is de eindconclusie, die de ABN AMRO bank trekt uit mijn ervaring van 31 juli. Hierbij werd ik op een zaterdagnamiddag door oplichters benaderd. In vorige berichten kunnen jullie zien hoe.

Op het moment dat het je overkomt, ontbreekt vanuit de bank ieder initiatief en uitingen van persoonlijke betrokkenheid, ongeacht hoe lang je klant bent van de bank. Brieven en mails worden gestandaardiseerd behandeld, en niet ondertekend met namen (wel met onleesbare handtekeningen). De ABN AMRO bank straalt in alles uit, dat ze je casus op afstand willen houden. Medewerkers van de Klantenservice weten er het fijne niet van. Word je doorverbonden met de specialisten, dan kunnen die niets zeggen over de uiteindelijke uitslag. Met andere woorden: de bank vermijdt het persoonlijk contact en willen het zuiver zakelijk houden.

Sommige trainers zien vaardigheidstrainingen als een eerste stap in hun carrière. Als ze wat langer trainer zijn willen ze het vaak loslaten. Terwijl vaardigheidstrainingen het meeste effect hebben op samenwerking en gedragsverandering. Kleine veranderingen in het gedrag leiden immers tot grote resultaten. Handig in een tijd van digitalisering, duurzaamheid en diversiteit.

Vandaar dat coach/actrice Karin Six en trainer/coach Bert Overbeek, zich erin hebben gespecialiseerd.  In meer dan 25 jaar. Voor hen is vaardigheidstraining heel wat meer dan ‘een eerste stap in een trainingscarrière’. Het gaat immers om de deelnemer en zijn leerproces. En die heeft veel baat bij oefening van praktijkcases, het delen daarvan met mededeelnemers en reflectie. En laten we niet vergeten dat vaardigheden een afspiegeling zijn van houding, ontwikkelbaarheid, kennis en leervermogen. 

Vorige week plunderden internetcriminelen mijn bankrekening. Ze gaven zich uit voor fraudebestrijders van de ABN Amro en die vorm van internetcriminaliteit heet ‘spoofing’. Ik heb daarover bewust een artikel geplaatst om anderen te waarschuwen. Daarop zijn honderden reacties gekomen; de meesten zeer ondersteunend. Dit artikel is een eerste vervolg op het artikel van de vorige week. Het gaat over de reactie van de bank en de politie, die volgt op spoofing.

Over de politie kan ik kort zijn. Je doet aangifte, dat kan online en telefonisch (0900-8844). Hun reactie is warm, betrokken en inlevend. Over de bank ben ik persoonlijk helaas minder tevreden. Misschien dat dat nog verandert, maar tot nu toe vind ik de ABN Amro-bank een koele en afstandelijke indruk maken. Ik zeg dit niet om een bank af te kraken, waar ik 17 jaar mijn rekening heb lopen, maar om ze te helpen hun dienstverlening te verbeteren. 

Vorig jaar verscheen mijn boek ‘De liefdesarchitect’, en dat behandelde ondermeer de problemen met water, zoals we die nu zien in Limburg. Dit boek verscheen midden in de tijd dat allerlei (complot)theorieën zich vormden rondom COVID 19. Veel van die theorieën zijn afgeleid van de Openbaring van Johannes. Een bijbelboek. Ik vond het boeiend om vanuit dat perspectief naar onze wereld te kijken. En hoewel het boek fictie is, vermeldt het zeer veel interessante feiten over het klimaat. Het is bedoeld als waarschuwing.

Nu is er een grote groep mensen, die je klimaatontkenners kunt noemen. Mensen, die vinden dat de verbanden tussen de manier waarop wij mensen leven enerzijds, en de toestand van de planeet anderzijds, vergezocht  vinden. Ook zijn er mensen, die zich ervan afwenden, omdat het een manipulatief instrument in handen van overheden kan zijn (dit is lastig in een paar woorden uit te leggen, maar het houdt verband met Agenda 2030, waarin het klimaat door overheden zou worden gebruikt om mensen van hun vrijheden te beroven). Hoe het ook moge zijn, het klimaat is een enorme thermometer voor de mens. En het is de echo van menselijke gedrag. Een fragment:

15 jaar geleden stelde ik bij de bloemenveiling een opdrachtgever voor om het management development traject dat hij wilde op de werkvloer uit te voeren.  Dat vond hij een goed idee. Ik was zo’n 10 jaar trainer en ik had vastgesteld in een klus bij een railbedrijf dat mensen vooral dingen leerden in de context waar ze werkzaam waren.

En in alle bescheidenheid: ik was niet de enige. Ik sprak er met een paar vakgenoten over die hetzelfde hadden meegemaakt. Een van die vakgenoten, een grote jongen in de opleidingswereld, was eind jaren negentig al naar Hans Huizinga van de NS gegaan om te vertellen dat dat trainen van medewerkers geen soelaas bood. Je kon beter de managers trainen. Maar toen gebeurde dat nog wel in het conferentieoord.