Rubriek: Hardnekkige patronen

Toen de wijze (en in de seventies zeer populaire) schrijver Heere Heeresma zei, dat mensen zich kunnen ontwikkelen van natuurdriftige tot geestdriftige wezens bedoelde hij niet, dat ze moesten groeien van promiscue tot celibataire mensen. Vaak worden dit soort teksten zo benaderd. Maar Heeresma wilde meer dan dat. En nu, 50 jaar later, nu de biologie ons mensbeeld heeft aangescherpt, kunnen we Heeresma’s opvatting zelfs verdiepen.

Wat Heeresma bedoelde was duidelijk. In ons schuilen een aantal mechanismes die we in zijn woorden, ‘gemeen hebben met het gedierte des velds’. Denk hierbij aan overlevingsmechanismes, emoties, territoriumdrift, bezitsdrang, voortplantingsdrang en tribal mechanismes, zoals: wel voor de eigen ‘stam’, de eigen familie, de eigen groep zorgen, maar niet voor anderen.

Wie goed leiderschap nastreeft in zijn leven, kan veel leren van de groten uit de geschiedenis. Mede hierom schreef ik het boek over de historische Jezus, ‘De moed van Jesjoea’. Het kwam onlangs uit en het is toegankelijk voor iedereen die iets met leiderschap heeft.  Gelovig of niet gelovig maakt niet uit, want het gaat om de historische Jesjoea. Wie was die man destijds en wat kenmerkte zijn leiderschap? In ieder geval zijn ontwikkelingsgerichte instelling, zijn veranderingsbereidheid en zijn moed. Daarover een fragment.

‘Er is alle reden om aan te nemen, dat de discussies die Jesjoea had met de gevestigde geestelijkheid hem beroemd in de regio maakte, zoals ook Jochanan de Doper beroemd was. Mattheüs laat zien, dat die beroemdheid toenam naar mate de jaren vorderden. De opbouw is dat hij eerst discipelen selecteert, dat hij dan zijn boodschap begint te vertellen rondom het Meer van Galilea, waardoor er een schare fans ontstaat daar, dat hij daarna door Galilea ‘toert’, en af en toe moet uitwijken vanwege het feit dat hij anders niet alleen kan zijn, of dat de tetrarch Herodes of de Farizeeën het op zijn leven voorzien hebben.

Nu kunnen wij, leden van de weerspannige homo sapiens stam, andere mensen wel wappies noemen, maar ondertussen overschatten wij onszelf nogal. En ja, dat is onderzocht. Niet één keer, niet tien keer, niet honderd keer, maar duizenden keren. Mensen vergissen zich wanhopig vaak. En dat wordt niet minder als ze denken dat ze ‘de’ waarheid kennen. Want we snappen er geen pepernoot van.

Een willekeurig voorbeeld.

‘Mijn buikgevoel en intuïtie vertellen me alles’, zei een mooie vrouw me onlangs, ‘en ze zijn altijd waar’.

Ik knikte bevestigend, omdat ik bij schoonheid soms zo in beslag wordt genomen door wat ik zie, dat mijn reactievermogen verandert in een kom met water verdunde pudding. Ondertussen was ik het met haar oneens, want er is simpelweg geen pratend buikgevoel. Gevoel en gedachten zitten in de hersenen. Het kan vóelbaar zijn in je buik of in de hartstreek, maar het wordt in je hersenen geproduceerd en daarna razendsnel door je lichaam heen gejakkerd. Dit gebeurt via allerlei chemische en elektrische processen die je pas een beetje leert begrijpen na wat verdieping in de biologie, psychologie en natuur- en scheikunde.

Wie het voornemen heeft om zijn hoofd vol te stoppen met kennis en informatie moet weten dat je daar slechter van gaat luisteren. Dat weet ik niet door het een of andere wetenschappelijke onderzoek, maar door eigen ervaring. Ik zeg ook niet dat dat voor iedereen geldt, ben je mal, ik ben er allang achter dat mensen totaal anders kunnen zijn dan ik. En dan niet een beetje anders qua cultuur, maar ook qua beleving en persoonlijkheid.
Zo ken ik mensen die een aanval van hyperventilatie krijgen als er vlekken op hun keukenvloer komen; iets waar ik totaal geen last van heb. Integendeel, zie ik wat kookresten liggen, dan gooi ik er gerust wat koffie bij of strooi er wat havermout overheen. Maar er zijn ook weer dingen waar ik stress van krijg, waar anderen volkomen rustig onder blijven. Zoals printers die niet werken, precies op het moment dat je iets belangrijks wilt uitdraaien. Of mensen van klantenservicediensten die de mantra herhalen, die ze van hun organisaties ingefluisterd hebben gekregen om jouw probleem te overschreeuwen.

Dit zal voorlopig mijn laatste artikel zijn over de internetcriminaliteit waar ik door getroffen werd op 31 juli jl. Het zal over de kille benadering van de bank gaan en daarover zal het ongetwijfeld niet het laatste artikel zijn. Want het toont ook aan hoe kil je kan worden als bedrijf door digitalisering. Iets dat voorkomen kan worden. Met name de houding ten opzichte van de zzp’er, de kleinzakelijke klant, zal hierin centraal staan. Want waar de particulier gecompenseerd wordt door de bank, is de zzp’er minder gelukkkig.

‘Na slachtoffer te zijn geworden van internetspoofing (criminaliteit), zegt ABN AMRO na de nodige correspondentie dat de bank me niet compenseert. Oftewel: ik krijg niets terug. De reden hiervoor, zegt de bank, is dat zzp’ers met een zakelijke rekening niet worden gecompenseerd; alleen particulieren. Het verschil tussen de kleinzakelijke klant en een niet-zakelijke consument is echter minimaal, maar de banken hebben afgesproken dat je geen recht hebt op compensatie, als ze je zakelijke rekening plunderen. Geen zakelijke rekening meer nemen, zou ik zeggen.

De belastingdienst doet niets met de termen zakelijke en niet-zakelijke rekening. Je bent niet strafbaar als je een particuliere rekening gebruikt voor je zakelijke transacties, ook al hebben banken de ruimte om eigen voorwaarden te stellen, die overigens hoofdzakelijk in hun eigen belang zijn. De belastingen willen natuurlijk wel dat het helder is wat zakelijke en niet-zakelijke transacties zijn, maar daarvoor hoef je geen gescheiden rekeningen te nemen.

Ik heb een paar aanvragen gekregen om mijn verhaal te komen doen over internetcriminaliteit. Op 31 juli jl werd mijn rekening geplunderd, en mensen vragen zowel een lezing over de ervaring zelf als over mijn manier van omgaan met het feit dat mijn rekening ineens op nul stond.

Uiteraard ben ik bereid om hier lezingen over te geven. Hiervoor kan je me altijd benaderen via mijn eenvoudigste mailadres: bert_overbeek@hotmail.com.

Voor wie is het geschikt? Voor banken, die wat krampachtig met hun klanten omgaan; voor particulieren en voor zzp’ers; voor ondernemers en managers; voor security clubs; voor sociale dienstverleners die mensen slachtoffers opvangen; en zo voort.

U bent van harte welkom om vrijblijvend informatie op te vragen. Ik denk dat openhartigheid ons verder helpt bij de bestrijding van internetcriminelen En ik heb een aantal belangrijke psychologische adviezen! Want wie denkt dat het hem/haar niet zal overkomen is de groep die het meeste risico loopt. Accountants, hoogleraren en deze ervaren gedragstrainer gingen u voor.Daar komt mijn trainings- en coachingskant goed van pas.

Wanneer je als zzp’er en ABN AMRO-klant het slachtoffer wordt van spoofing (internetcriminaliteit, waarbij de oplichters zich voordoen als jouw bank), dan is het voor je te hopen dat ze je particuliere rekening plunderen en niet je zakelijke. Want de bank, die zegt het zo goed te zijn voor bedrijven, compenseert je niet als je zakelijke rekening wordt aangevallen. Dit is de eindconclusie, die de ABN AMRO bank trekt uit mijn ervaring van 31 juli. Hierbij werd ik op een zaterdagnamiddag door oplichters benaderd. In vorige berichten kunnen jullie zien hoe.

Op het moment dat het je overkomt, ontbreekt vanuit de bank ieder initiatief en uitingen van persoonlijke betrokkenheid, ongeacht hoe lang je klant bent van de bank. Brieven en mails worden gestandaardiseerd behandeld, en niet ondertekend met namen (wel met onleesbare handtekeningen). De ABN AMRO bank straalt in alles uit, dat ze je casus op afstand willen houden. Medewerkers van de Klantenservice weten er het fijne niet van. Word je doorverbonden met de specialisten, dan kunnen die niets zeggen over de uiteindelijke uitslag. Met andere woorden: de bank vermijdt het persoonlijk contact en willen het zuiver zakelijk houden.