Vincent is hoofd van een afdeling bij
een middelgroot bedrijf. Toen hij hier een paar jaar geleden begon, was het een puinhoop. Alles liep door elkaar heen, er was veel onduidelijkheid, er werden veel fouten gemaakt en er waren veel problemen op te lossen. Aan Vincent de taak om structuur aan te brengen in deze chaos.
We zijn een paar jaar verder en het is gelukt. De afdeling loopt nu op rolletjes. Iedereen weet wat hem of haar te doen staat. Er is overzicht en rust. En er worden veel minder kosten gemaakt.
De directie is enorm blij met Vincent. Maar Vincent is niet zo blij. Vroeger was het hectisch, stressvol. Maar er gebeurde tenminste wat. Nu verveelt Vincent zich een beetje. Alles loopt zo goed dat hij eigenlijk niets bijzonders hoeft te doen. Hij heeft nog wel de gesprekken met zijn medewerkers, maar er zijn veel minder medewerkers dan vroeger, dus daar heeft hij ook niet meer zijn handen vol aan. En alles is ook al opgeruimd…
Hij heeft geprobeerd om zijn dagen te vullen met andere dingen, gewoon kijken wat er misschien nog kan gebeuren, initiatieven tonen. Maar dat is ook niet zo bevredigend: klusjes verzinnen die eigenlijk niet eens zo belangrijk zijn en waar niemand op zit te wachten. Hij heeft het al een paar keer met directeur Klaas besproken, maar die begrijpt er niets van. Hij heeft zoiets van ‘Er is altijd werk, als je maar wil.’ Die boodschap motiveert natuurlijk niet zo, want Vincent heeft al van alles geprobeerd. Hij heeft helemaal niet meer het gevoel dat hij iets toevoegt. En hij voelt zich onbegrepen.
Vincent probeert maar om zichzelf bezig te houden. Als hij ’s morgens binnenkomt, begint hij met zijn mail, in de hoop dat er iets zinvols bijzit. Maar dat is meestal niet het geval. Daarna neemt hij nog maar een kop koffie en bekijkt het nieuws op internet. En hij kijkt even op twitter of linked in. Daarna hoeft hij nog maar een uur tot de lunchpauze. Afspraken plant hij het liefst midden op de dag, dat breekt lekker de dag.
’s Avonds gaat Vincent doodmoe naar huis. Hij heeft hoofdpijn en slaapt slecht. Hij is bang dat hij het niet lang meer volhoudt. Hij heeft voor de grap ook al een testje op internet gedaan en daar kwam uit dat hij tegen een burn-out aan zit. Zijn vrouw zegt dat hij beter een andere baan kan zoeken. Maar daar heeft Vincent nu de energie niet voor...
door Carry Lemmen, www.soulimpulse.nl
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
In deze situatie raad ik Vincent aan een studie op te pakken en de boeken mee te nemen naar zijn werkkamer. Belangrijk is dat hij zich daar niet schuldig over voelt, maar zich realiseert dat hij door zijn eigen succesvol optreden tijd en ruimte heeft gecreëerd om zich verder te ontplooien.
Naast het feit dat je je in een dergelijke situatie haast schuldig voelt voor het gebrek aan werk, ervaar je een onbehagelijk gevoel van onbelangerijk zijn.
Maar de casus is niet compleet: 'hoofd van een afdeling', dat kan betekenen dat er nog een aantal afdelingen boven zitten, voordat deze meneer op MT/ directie niveau zit, of zit hij daar al?
Het vragen naar taak uitbreiding (en niet het zeuren over te weinig taken) kan dan een leuke banbreker zijn; kijk of je een laag hoger aan kan. Nieuwe uitdagingen, nieuwe mensen om mee samen te werken.
Lukt dit niet binnen het bestaande bedrijf, is het inderdaad het beste om te vertrekken. Op deze manier is er een verlies-verlies situatie aan het onstaan.
Maar dan....cryptisch: op de noordpool heb je altijd zuidenwind!
Je taak zit erop! Je opdracht is voltooid! Klant (baas) is tevreden!
Op naar een nieuwe uitdaging! Niet blijven "hangen" Je gaat jezelf in de weg zitten. Vincent, kijk om je heen...er is altijd werk; alleen blijkbaar bij jouw baas niet meer voor jou. Accepteer dat en ontwikkel je sterke punten verder desnoods in een andere omgeving of bedrijf. succes!